เล่ห์รัก ท่านประธาน บทที่ 511 ไปหาภรรยาที่ลอนดอน
ในตอนกลางคืนก่อนที่ฮีลตันจะบินไปลอนดอน เขากำลังทำงานอยู่ในห้องทำงาน เมื่อ เจลลี่ บีนเดินลากเท้าเข้ามาในห้อง
เด็กน้อยปีนขึ้นไปนั่งบนตักของฮีลตัน "คุณพ่อคะ พรุ่งนี้ตอนเช้าพาหนูไปหามอนตี้ด้วยได้ไหมคะ?"
ฮีลตันขำ "ถ้า เจลลี่ บีนไปหามอนตี้ แล้วใครจะดูแลน้องชายให้พ่อล่ะ?"
เจลลี่ บีนไม่พอใจ "อ้อ อย่างนั้นก็ได้ค่ะ คุณพ่อต้องพามอนตี้กลับบ้านให้ได้นะ" เด็กน้อยจ้ำม่ำเซ้าซี้เขา
เขาอุ้มเธอวางลงบนพื้น "รู้แล้ว กลับไปนอนเถอะ พ่อต้องทำงานอีก"
เจลลี่ บีนพยักหน้า เธอเขย่งเท้าและยื่นหน้าเข้ามาใกล้ฮีลตัน "ฝันดีนะคะคุณพ่อ จูบหนูหน่อยสิ"
เขาก้มหน้าลงจูบหน้าผากลูกสาวของเขา "ฝันดีนะ เจลลี่ บีน"
เมื่อ เจลลี่ บีนได้ในสิ่งที่เธอต้องการแล้ว เธอก็กลับไปที่ห้องด้วยความดีใจ
สายตาของเขาเต็มไปด้วยความรัก เมื่อเขามองลูกสาวตัวเล็กและน่ารักอย่างอ่อนโยน
แล้วเขาก็ได้เสียงเตือนข้อความวีแชท เวอเรียนส่งข้อความมาหาเขา
[ฮีลตัน คุณหลับรึยัง?]
เขารีบตอบข้อความ [ผมกำลังทำงานอยู่]
[หา? ที่นั่นมันดึกแล้วนะ นี่คุณยังทำงานอยู่เหรอ? นอนดึกมันไม่ดีต่อสุขภาพนะ] เวอเรียนตอบข้อความอย่างรวดเร็ว
ฮีลตันไม่ตอบคำถามของเธอ เขาเปลี่ยนบทสนทนา [คุณพักที่โรงแรมไหนในลอนดอน โรงแรมนั้นดีไหม?"]
เวอเรียนคิดว่าฮีลตันคงเป็นห่วงที่เธอต้องอยุ่ในสภาพแวดล้อมใหม่ เธอจึงส่งที่อยู่ของโรงแรมไปให้เขา เพื่อให้เขามั่นใจว่าเธอสบายดี และบอกเขาว่าไม่ต้องเป็นห่วงเธอ
แต่ชายหนุ่มก็ปฏิเสธเธออย่าง 'เฉยเมย' ว่าเขาต้องทำงาน เวอเรียน จึงต้องหยุดการสนทนาลงอย่างเศร้าสร้อย เธอตอบเขาได้แค่
ที่ลอนดอน ประเทศอังกฤษ
หลังจากที่เธอไปเที่ยวที่ราชบัณฑิตยสถานศิลปะ เธอก็บังเอิญเจอกับบอดด์ตรงทางเข้าโรงเรียนอีก เธอกับเขาจึงทักทายกัน
ก่อนที่พวกเขาจะแยกกันไป โบดด์ก็ลื่นล้ม เวอเรียนจึงเข้าไปช่วยพยุงเขาขึ้นมา
"โบดด์ คุณเป็นอะไรรึเปล่า?"
เมื่อเธอเห็นว่าโบดด์หน้าแดง เธอก็ใช้มือแตะที่หน้าผากของเขา หน้าผากของเขาร้อน "คุณมีไข้นี่ ไปโรงพยาบาลกันเถอะ"
เวอเรียนจะเรียกแท็กซี่ แต่โบดด์ก็ห้ามเธอไว้ "ไม่ไปโรงพยาบาลนะ ผมไม่อยากไปโรงพยาบาล!"
"แต่หน้าผากของคุณร้อนมากเลยนะ ถ้าไม่ไปโรงพยาบาล เพื่อทำให้ร่างกายของคุณกลับมาเป็นปกติ สมองของคุณจะได้รับอันตรายนะ"
"เวอเรียน ผมไม่อยากไปโรงพยาบาลจริง ๆ คุณพาผมกลับไปที่คอนโดดีกว่านะ? ผมอยากกลับไปนอนแล้ว"
เมื่อโบดด์ยืนกรานอย่างนั้น เธอจึงไม่อยากเถียงกับเขาอีก "ก็ได้"
ถ้าเขาได้กินยาลดไข้ วางถุงน้ำแข็งไว้บนหน้าผาก และเช็ดแอลกอฮอล์ให้เขา เพื่อลดอุณหภูมิในร่างกายของเขา
หลังจากที่เวอเรียน ช่วยพาเขากลับมาที่คอนโดอย่างลำบาก
"เข้ามาสิ"
เวอเรียนพาเขาไปนอนบนเตียง ทันทีที่โบดด์นอนลงบนเตียง เขาก็ยกแขนขึ้นมาวางบนหน้าผาก และเริ่มง่วงนอน
"กล่องปฐมพยาบาลของคุณอยู่ที่ไหนเหรอ คุณมีปรอทวัดไข้รึเปล่า?"
บอดด์ตอบเธอด้วยความึน "มันอยู่ในตู้ที่อยู่ในห้องครัว"
"รอก่อนนะ ฉันจะไปเอาปรอทวัดไข้กับถุงน้ำแข็งมาก่อน"
แล้วเวอเรียนก็รีบวิ่งเข้าไปหากล่องปฐมพยาบาลในห้องครัว เธอหยิบถุงน้ำแข็งจากในช่องฟรีซ และรีบวิ่งกลับเข้ามาในห้องนอน
โบดด์ใช้ปรอทวัดไข้มาวัดอุณหภูมิในร่างกายของเขา แล้วใช้ถุงน้ำแข็งประคบบนหน้าผาก
เวอเรียนถามเขาด้วยความเป็นห่วง "คุณอยากดื่มน้ำมั้ย? หิวรึเปล่า?"
"นิดหน่อย"
"ฉันจะไปต้มน้ำในห้องครัว แล้วจะกลับมาดูคุณนะ"
เวอเรียนเข้าไปในห้องครัว แล้วเสียบปลั๊กกาต้มน้ำไฟฟ้า และกลับเข้ามาดูอุณหภูมิของบอดด์ในห้องนอน "38.5 ก็ไม่ค่อยสูงนะ ตอนนี้รักษาร่างกายไว้ ถ้าไข้ยังไม่ลดลง คุณต้องกินยานะ"
โบดด์พึมพำเสียงแหบเพราะฤทธิ์ไข้ "ขอโทษด้วยนะ ที่ต้องมารบกวนคุณ เวอเรียน"
เวอเรียนยิ้มให้เขา เธอคิดว่ามันเป็นเรื่องปกติที่ต้องดูแลโบดด์ เพราะเขาก็เป็นหลานเขยของเธอ "ไม่ต้องขอโทษหรอก ยังไงเราก็เป็นญาติกัน"
มีประกายอยู่ในแววตาของโบดด์ เขาจ้องเธอด้วยความเส่ห์หา คำพูดของเขาแต่ละคำนั้นชัดเจน "แต่ผมไม่เคยคิดว่าคุณเป็นญาติ และไม่เคยคิดว่าคุณเป็นน้าเลย"
เวอเรียนพูดไม่ออก
"โบดด์ ไม่ว่าคุณจะยอมรับความจริงได้หรือไม่ ฉันก็ยังเป็นภรรยาของอาฮีลตันของคุณนะ"
"เวอเรียน คุณเคยมีความรู้สึกให้ผมสักนิดบ้างมั้ย?"
"ไม่"
เวอเรียนตอบด้วยน้ำเสียงหนักแน่น ก่อนจะรีบเดินออกไปจากห้อง เข้าไปในห้องครัว
เวอเรียนเทน้ำร้อนจากกาน้ำร้อนลงในแก้ว แล้วน้ำร้อนก็หกใส่มือของเธอ เธอขมวดคิ้วด้วยความเจ็บปวด
โบดด์ยังคงมีไข้อยู่ เวอเรียนอยากจะกลับแล้ว แต่ก็เป็นห่วงเพราะเขาอยู่บ้านคนเดียว เธอเอาน้ำร้อนไปให้เขา และทำโจ๊กให้เขา
ฮ้ลตันรีบโทรหาเวอเรียน หลังจากที่เขามาถึงลอนดอน แต่เธอก็ไม่รับสาย
เขาไม่ได้คิดอะไรมาก และตรงไปยังโรงแรมที่เวอเรียนพักอยู่
ฮีลตันรอเวอเรียนที่ห้องรับรองของโรงแรมจนดึก แต่เขาก็ไม่เห็นเธอ เขาโทรหาเธอเจ็ดครั้ง แต่เธอก็ไม่รับสาย
ความอดทนของเขาเริ่มน้อยลงและเขาก็เป็นกังวล ถ้าหากว่ามีอะไรเกิดขึ้นกับเธอ เมื่อเขากำลังจะไปแจ้งตำรวจ เวอเรียนก็โทรกลับมา
เขารีบรับสาย "ทำไมคุณไม่รับสาย?"
เวอเรียนเพิ่งออกมาจากคอนโดของโบดด์และขึ้นแท็กซี่ เธอขอโทษเขา "ฉันไม่ได้ดูโทรศัพท์ทั้งวัน ฉันไม่รู้ว่าปิดเสียงโทรศัพท์ไว้ เลยไม่รู้ว่าคุณโทรมาหลายสาย"
"ตอนนี้คุณอยู่ไหน?"
"ฉันอยู่ในรถแท็กซี่ กำลังกลับไปที่โรงแรม"
ฮีลตันขมวดคิ้วอีก "ทำไมวันนี้คุณมาสาย?"
เวอเรียนกัดริมฝีปาก เธอไม่อยากบอกความจริงกับเขา เธอจึงโกหก "วันนี้ฉันเจอดีไซเนอร์คนใหม่ และเราเข้ากันได้ดีก็เลย..."
"ดีไซเนอร์ผู้ชายรึเปล่า?"
เธอลูบคอและจงใจแหย่เขา "คุณฟัดด์ ถ้าฉันบอกว่าเป็นดีไซเนอร์ผู้ชายล่ะ คุณจะรีบมาคุมฉันงั้นเหรอ?"
อ่าน เล่ห์รัก ท่านประธาน นวนิยาย บทที่ 511 ไปหาภรรยาที่ลอนดอน
ชุดนวนิยาย เล่ห์รัก ท่านประธาน ของ โอเอสเต้ ลูน่า ได้อัปเดตบทล่าสุดแล้ว บทที่ 511 ไปหาภรรยาที่ลอนดอน. ที่ บทที่ 511 ไปหาภรรยาที่ลอนดอน ตัวละครชายและหญิงยังคงอยู่ที่จุดสูงสุดของปัญหา ซีรีส์ เล่ห์รัก ท่านประธาน โอเอสเต้ ลูน่า บทที่ 511 ไปหาภรรยาที่ลอนดอน เป็นนวนิยายที่ดีมาก ดึงดูดผู้อ่านได้ โดยเฉพาะอย่างยิ่ง บทที่ 511 ไปหาภรรยาที่ลอนดอน ได้นำรายละเอียดที่น่าตื่นเต้นมาให้ผู้อ่าน เนื้อหาใดที่ผู้เขียน โอเอสเต้ ลูน่า จะนำเรามาที่ บทที่ 511 ไปหาภรรยาที่ลอนดอน ติดตาม เล่ห์รัก ท่านประธาน บทที่ 511 ไปหาภรรยาที่ลอนดอน ได้ที่เว็บไซต์ th.readeraz.com.
เล่ห์รัก ท่านประธาน โอเอสเต้ ลูน่า บทที่ 511 ไปหาภรรยาที่ลอนดอน
เล่ห์รัก ท่านประธาน บทที่ 511 ไปหาภรรยาที่ลอนดอน