เล่ห์รัก ท่านประธาน บทที่ 517 วิธีในการเอาชนะใจภรรยาของเขา

"พรุ่งนี้ผมจะให้คุชแวะที่ร้านโอต์ กูตูร์"

เวอเรียนพยักหน้าเห็นด้วย แม้ว่าพวกเขาจะเลือกชุดแต่งงานได้แล้ว เธอก็ยังรู้สึกหม่นหมอง

"มีอะไรอีกล่ะ? คุณดูไม่มีความสุขที่เราจะแต่งงานกันในอาทิตย์หน้าเลยนะ?"

"ไม่มีอะไรหรอก ตอนที่ฉันไปส่งบัตรเชิญให้พี่สะใภ้ เธอยังมีความรู้สึกให้คุณอยู่ ฉันกลัวว่าเธอจะยังทำใจไม่ได้ และยังฝันกลางวันที่จะอยู่กับคุณ"

"คุณไม่ได้บาดหมางกับเธออยู่รึไง? ทำไมคุณมาเป็นห่วงเธอตอนนี้?"

"เธอเป็นแม่ของเซย์นี่นะ และเป็นพี่สะใภ้ของคุณด้วย เราไม่ควรตัดการติดต่อกับเธอ อีกอย่าง คุณพ่อก็ยังหวังในตัวพี่สะใภ้ ฉันอยากจะเข้ากับเธอได้"

ฮีลตันยิ้มแล้วดึงเธอเข้ามากอด เขาจูบหน้าผากของเธอ และพูดเอาใจเธอ "เมื่อไหร่กันที่รีอาน่าของพวกเรา กลายเป็นคนใจดีและนึกถึงคนอื่น?"

เวอเรียนเงยหน้าขึ้นมองผิวพรรณที่ดีของเขา เธออยากจะยั่วยวนเขา จึงเริ่มปลดกระดุมเสื้อของเขา "ฉันทำแบบนั้นไม่เป็นหรอก แต่ฉันถอดเสื้อผ้าเป็นนะ...คุณอยากลองไหม?"

ฮีลตันพูดไม่ออกเพราะความขี้เล่นของเธอ

"คุณนายฟัดด์ คุณไม่อายเหรอที่จีบผมน่ะ? "

เวอเรียนใช้มือปิดปากเขา แต่ชายหนุ่มก็ดึงมือเธอออก เขาใช้มือทั้งสองข้างกุมใบหน้าของเธอ แล้วจูบเธอ

คืนก่อนจะถึงวันทำพิธีแต่งงาน นายท่านฟัดด์กับมาดามกันท์ บอกให้ฮีลตันกับเวอเรียนนอนแยกห้องกัน

"ที่นี่ก็ทำไม่ต่างกัน พวกเธอคุ้มกันฉันอย่างกับคุ้มกันขโมย และไม่อยากให้ฉันรับสายคุณด้วย บอกว่ามันจะเป็นลางไม่ดี ถ้าไปเจอเจ้าบ่าวในคืนก่อนวันแต่งงาน ทั้งหมดนี้เป็นเพราะแม่ของฉันบอกพ่อของคุณนั่นแหละ

ฮีลตันยืนพิงรถ แล้วพูดอย่างสบาย ๆ "แค่นี้ผมก็พอใจแล้ว แม้ว่าจะได้แค่มองคุณจากที่ไกล ๆ"

เวอเรียนยิ้มจนดวงตาเหมือนรูปพระจันทร์ครึ่งเสี้ยว "ฉันก็เหมือนกัน แต่ฉันอยากวิ่งลงไปข้างล่าง แล้วกอดคุณจัง"

เธอปรารถนาที่จะมีปีก จะได้บินลงไปข้างล่างแล้วกอดเขา โดยไม่มีใครรู้ว่าเธอหายไปจากบ้าน พวกเขายังไม่ได้กอดกันเลยทั้งวัน

ฮีลตันเลิกคิ้ว เมื่อเขาคิดอะไรขึ้นมาได้ "นี่มันก็ดึกแล้ว ในเมื่อพวกเขาก็ยังไม่นอน คุณควรหาอะไรให้พวกเขากินกันนะ"

หลังจากวางสายแล้ว เธอก็แสดงความ 'เป็นห่วง' ต่อคนในบ้าน "นี่มันก็ดึกแล้ว พวกเธอหิวรึเปล่า?"

ซีลีนลูบหน้าท้องของเธอ "ฉันอยากกินบาร์บีคิว"

เซรีนชอบทานอาหาร เมื่อเธอได้ยินซีลีนพูดคำว่าบาร์บีคิว ดวงตาของเธอก็เป็นประกายด้วยความสุข "ฉันก็อยากกินเหมือนกัน ฉันอยากกินกั้ง!"

เมื่อซีลีนกับเซรีนพูดเรื่องอาหาร ทุกคนก็รู้สึกหิว เวอเรียนรีบแนะนำ "ฉันเห็นว่ามีร้านบาร์บีคิวอยู่แถวนี้ ร้านนั้นขายกั้งด้วยล่ะ ฉันจะออกไปซื้อมาให้พวกเธอนะ!"

ซีลีนหยุดเวอเรียนไว้ ก่อนที่เธอจะหนีไป "ให้พวกเราออกไปซื้อดีกว่า เราจะปล่อยให้เจ้าสาวออกไปข้างนอกตอนกลางคืน ก่อนวันแต่งงานได้ยังไง?"

เฮเลนพูดแทงใจดำ "เวอเรียน ไม่ใช่ว่าเธอคิดจะทำอะไรที่ไม่ดีหรอกนะ?"

เวอเรียนร้องโอดโอยในความไม่ยุติธรรม "นี่มันก็ดึกแล้วนะ ฉันจะไปทำอะไรที่ไม่ดีได้ล่ะ? แล้วฉันก็แอบกลับไปที่คฤหาสน์ตระกูลฟัดด์ไม่ได้หรอก จริงไหม? พวกเขาก็จับตาดูฮีลตันอยู่ที่นั่นด้วยเหมือนกัน"