เล่ห์รัก ท่านประธาน บทที่ 520 พิธีแต่งงาน 2

เมื่อถึงเวลาเก้าโมงครึ่ง เจ้าบ่าวก็กดกริ่งประตู

ซีลีนกับเซรีนหันมามองหน้าพร้อมกัน แล้วพวกเธอก็ยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์

"ต้องเป็นเจ้าบ่าวแน่เลย เราไปขวางเขาที่ประตูกันเถอะ"

เวอเรียนกลัวว่าพวกเธอจะทำเกินไป ตอนที่เล่นเกมกับเจ้าบ่าวและเพื่อนเจ้าบ่าว เธอจึงเตือน "อย่าเล่นแรงเกินไปนะ แค่เล่นเกมให้บรรยากาศมันสนุก แล้วค่อยปล่อยให้พวกเขาเข้ามานะ"

ซีลีนยิ้มแล้วมองเวอเรียน "เวอเรียน คุณยังไม่ได้แต่งงานกับเขาเลย คุณก็ช่วยเขาแล้ว ถ้าเราปล่อยให้เจ้าบ่าวเข้ามาได้ง่าย ๆ ต่อไปเขาก็ไม่หวงคุณน่ะสิ"

ยานิสเห็นด้วยและพยักหน้า มันจำเป็นที่ต้องทดสอบพวกเขา ก่อนจะปล่อยให้พวกเขาเข้ามาในบ้าน "ลีแอนนี่พูดถูกนะ"

ซีลีนกับเซรีนเดินไปที่ทางเข้าและยืนกอดอกอยู่ตรงหน้าประตู "วันนี้เป็นวันแต่งงานที่สำคัญ เจ้าบ่าวจะไม่ให้ซองแดงพวกเรา เพื่อทำให้มันสมบูรณ์แบบหน่อยเหรอ?"

ซีลีนกับเซรีนหาวิธีแกล้งเจ้าบ่าวกับเพื่อนเจ้าบ่าวอยู่หลายวิธี

ฮีลตันที่ยืนอยู่หน้าประตูตอบ "เปิดประตูก่อนสิ แล้วเราจะให้ซองแดง"

ซีลีนกับเซรีนเปิดประตู แต่พวกเธอก็ยังยืนขวางอยู่หน้าประตู เจ้าบ่าวและเพื่อนเจ้าบ่าวนั้นเป็นสุภาพบุรุษ พวกเขาจึงไม่บุกเข้าไปในบ้าน อีกอย่างมันก็เป็นแค่เกม และก็เป็นธรรมเนียมและกฎที่ปฏิบัติกันมา พวกเขาก็แค่ทำตามตำรา

ซีลีนกับเซรีนยื่นมือออกมาและแบมือ "ท่านประธานฟัดด์ ส่งซองแดงมาให้พวกเราด้วยค่ะ"

คุชหยิบซองแดง 20 ซองออกมาจากกระเป๋า เขายิ้มและส่งให้พวกเธอคนละสิบซอง "คุณเยลเลนกับคุณลุดด์ ในซองนี้มีเงินเยอะนะครับ คุณได้กันไปคนละสิบซอง ซองแดงนี้สมบูรณ์แบบ คุณไม่คิดแบบนั้นเหรอครับ?"

ซีลีนมองซองแดง เธอพยายามประเมินความหนาและน้ำหนักของซองแดง "ท่านประธานฟัดด์ก็ออกจะรวย ซองแดงพวกนี้จะมีค่ากับเขามากแค่ไหนกันเชียว? แต่เซรีนกับฉันเป็นคนใจดี เราจะไม่ทำให้พวกคุณลำบากก็แล้วกัน"

แซนด์เดอร์รีบพูดแทรก "คราวนี้เราไม่ได้โกงนะ! คุณควรให้เราเข้าไปได้แล้ว!"

แล้วพวกเธอก็ทำให้พวกเขาประหลาดใจ ซีลีนกับเซรีนไม่ได้ขวางพวกเขาไว้อีก "ก็ได้ พวกคุณเข้ามาในห้องได้แล้ว"

เจ้าบ่าวกับเพื่อนเจ้าบ่าวถอนหายใจด้วยความโล่งอก แล้วพวกเขาก็รีบเข้าไปในห้องนอน

ทันทีที่ฮีลตันเปิดประตูเข้าไปในห้องนอน เขาก็เห็นหญิงสาวในชุดแต่งงานสีขาว นั่งอยู่บนเตียงสีแดง

เขาตะลึงจนพูดไม่ออก

หญิงสาวที่อยู่ตรงหน้าเขา มีผิวที่ขาวเนียน ริมฝีปากแดงเหมือนกลีบกุหลาบ ใบหน้าของเธอนั้นงดงาม ดวงตาของเธอดูสดใส และรอยยิ้มของเธอนั้นนุ่มนวลและอบอุ่น

เขาเคยเห็นผู้หญิงที่น่าหลงใหลมาแล้วหลายคน แต่มีผู้หญิงเพียงคนเดียวที่ทำให้เขาหลงรัก เธอเป็นผู้หญิงที่สวยที่สุดที่เขาเคยเจอมาในชีวิตของเขา เธอก็คือภรรยาเพียงคนเดียวของเขา

แซนด์เดอร์ผลักฮีลตันเบา ๆ จากข้างหลัง "มัวทำอะไรอยู่ล่ะ? รีบพาเจ้าสาวกลับบ้านสิ!"

ฮีลตันถือช่อดอกกุหลาบไว้ในมือและเดินเข้าไปหาเวอเรียน เขาคุกเข่าลง พวกเขามองตากันด้วยความรัก

"คุณนายฟัดด์ ผมมารับคุณกลับบ้าน คุณจะกลับบ้านกับผมมั้ย?"

สายตาของทุกคนมองไปที่เธอ เวอเรียนอายจนหน้าแดง เธอปิดปากแล้วหัวเราะคิกคัก

เธอก็อยากตามเขากลับไปบ้าน แต่ว่า...

เธอเหยียดขาขึ้นทั้งสองข้าง แล้วมองเขาอย่างลำบากใจ "ขาทั้งสองข้างของฉันถูกใส่กุญแจมือ ฉันขยับไม่ได้"