เล่ห์รัก ท่านประธาน บทที่ 530 ฮันนีมูน 1

ปกติแล้ว ฮีลตันจะยังไม่บอกอะไรเธอในตอนนี้หรอก

เมื่อพวกเขาเก็บของแล้วออกมาจากโรงแรม รถแคมป์ปิ้งก็จอดรอพวกเขาอยู่ที่หน้าโรงแรมแล้ว

เวอเรียนไม่คิดว่ารถคันนั้นจะเป็นของพวกเขา เธอดึงฮีลตันไปกับเธอเพื่อไปเช่ารถ แต่ฮีลตันก็ดึงเธอกลับมา แล้วใช้คางชี้ไปที่รถแคมป์ปิ้ง "เข้าไปในรถกันเถอะ"

เวอเรียนตกใจ ถึงเธอจะเห็นรถราคาแพงมาหลายคัน และฮีลตันก็เป็นผู้บริหาร การมีรถหรูราคาแพง จึงเป็นเรื่องปกติสำหรับเขา เธอไม่เคยเห็นเขาขับรถแคมป์ปิ้งมาก่อน

เวอเรียนมองของตกแต่งที่อยู่ในรถ มันเหมือนเป็นห้องพักขนาดเล็กอยู่ในรถแคมป์ปิ้ง มีเฟอร์นิเจอร์มาให้พร้อม

"ฮีลตัน คุณจะไปดูพระอาทิตย์ขึ้นที่ไหน? ในเมื่อพวกเราอยู่ในรถแคมป์ปิ้ง...คืนนี้เราจะนอนในรถกันเหรอ?"

"ถ้าทุกอย่างเป็นไปตามแผน คืนนี้เราจะพักอยู่ในรถแคมป์ปิ้ง"

เวอเรียนง่วงนอนมาก เธอจึงหลับไปหลังจากที่เอนตัวลงบนเตียงที่เล็ก แต่นอนสบายในรถแคมป์ปิ้ง

พระอาทิตย์เริ่มเคลื่อนขึ้นมาบนขอบฟ้า แล้วท้องฟ้าก็ค่อย ๆ สว่างขึ้น พวกเขาขับรถไปยังจุดหมายปลายทางอย่างเร่งรีบ ก่อนที่เวอเรียนจะนอนหลับ เธอก็คิดอะไรบางอย่างขึ้นมาได้ 'ผู้คนมักจะใช้เวลาช่วงฮันนีมูน นอนอยู่ใต้ร่มกันแดดบนชายหาด สวมแว่นตา และมีความสุขกับสายลมเย็นของทะเล ถือมะพร้าวลูกใหญ่ไว้ในมือ พวกเขานอนหลับจนกว่าจะตื่นกันเอง แล้วพวกเราล่ะ ตื่นกันตั้งแต่เช้าก่อนไก่ขัน และฉันก็ยังลืมตาไม่ขึ้นเลย' เธอคิดกับตัวเอง

เวอเรียนนอนหลับไปมากกว่าสามชั่วโมง เธอตื่นขึ้นมาตอนแปดโมง ฮีลตันยังคงขับรถอยู่ พวกเขายังไม่ถึงที่หมายกันเลย

เธอคลานลงมาจากเตียงแล้วเดินมาถามเขา "เราจะถึงรึยัง? เราหยุดรถริมทางแล้วพักกันหน่อยไหม? หรือจะให้ฉันขับแทน?"

ฮีลตันยิ้มบาง "ดูจากทักษะการขับรถของคุณแล้ว กลัวว่าคุณจะขับรถลงทะเลน่ะสิ"