เล่ห์รัก ท่านประธาน บทที่ 545 ฉันหมายถึงจะอยู่เคียงข้างคุณตลอดไป
ฮีลตันมองไปยังภรรยาของเขาด้วยสายตาเย้าแหย่พลางสั่งกับคุชว่า “คุช พา เจลลี่ บีนไปสิ ฉันจะดูแลเมียฉันเอง”
“ได้ครับ บอส”
ก่อนที่ เจลลี่ บีนจะจากไป เธอมอบจูบไปที่แก้มของเวอเรียนขณะที่เธอพูดด้วยน้ำเสียงไร้เดียงสา “มอนตี้ พ่อและหนูรักคุณอย่างสุดซึ้ง ดังนั้นคุณห้ามลืมพวกเรา โอเคไหมคะ?”
เวอเรียนหน้าแดง
หลังจากคุชออกไปพร้อมเจลลี่ บีน ฮีลตันไม่ได้เปิดโปงเธอทันที ขณะที่เขาถามด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน “คุณอยากกินอะไรครับ? ผมจะให้คนส่งมันมาที่นี่”
“ฉันไม่หิว”
เมื่อเธอพูดจบ ท้องของเธอก็เริ่มร้องโครกคราก
เวอเรียนคิดกับตัวเอง ‘... ทำไมท้องต้องทรยศฉันด้วย!’
ฮีลตันยิ้มกว้างและพูด “คุณชอบกินพวกของทานเล่นจากร้านสุพรีม คุณพูดว่าอะไรนะ? อยากกินอาหารที่อ่อนกว่านี้พร้อมกับเกี๊ยวเหรอ?”
เวอเรียนยังคงเงียบอยู่ ถึงอย่างนั้นเธอก็เห็นด้วยกับคำแนะนำของเขา
เมื่อร้านสุพรีมส่งโจ๊กหอยเชลล์และเกี๊ยวมา เวอเรียนก็เริ่มกินพลางยิ้มน้อยยิ้มใหญ่
ฮีลตันช่วยเธอค้ำโต๊ะเล็กข้างเตียงของเธอขึ้นมาและเปิดกล่องอาหาร เวอเรียนไม่รั้งรอ และกินอาหารเข้าไปเยอะมาก
ฮีลตันกินเล็กน้อย หลังจากที่ฮีลตันมองไปที่เธอ เขาหัวเราะคิกคักและพูดขึ้นอย่างแซว ๆ ว่า “ดูเหมือนถึงคุณจะความจำเสื่อม แต่ต่อมรับรสคุณจะยังคงเดิมนะ คุณยังมีความสุขกับการกินเค้กข้าวคลุกน้ำตาลทรายแดงอยู่”
ฮีลตันไม่ได้ลิ้มเค้กข้าวคลุกน้ำตาลทรายแดงแม้แต่ชิ้นเดียว ถึงอย่างนั้นในทางกลับกันเวอเรียนก็กินจนหมดกล่อง
เวอเรียนอับจนคำพูดอย่างช่วยไม่ได้…
“เพราะว่ารสนิยมของคุณไม่ได้เปลี่ยนมาก… ผมจะดูว่าการตอบสนองของร่างกายคุณเปลี่ยนหรือเปล่า”
“คุณจะ… อือ”
ฮีลตันจับหลังหัวของเธอไว้ในตอนที่เวอเรียนเงยหน้าขึ้น ชายหนุ่มได้จูบเธอแล้ว…
เวอเรียนเบิกตากว้าง ขณะที่ทุบหมัดของเธอไปตามไหล่และอกของเขา อย่างไรก็ตามฮีลตันไม่ใช่คนไร้เหตุผล นอกจากเขาจะไม่ปล่อยเธอแล้วเขายังจูบเธอหนักขึ้นอีก
เวอเรียนหน้าแดงอย่างทันที และไม่สามารถฝืนตัวเองไว้ได้อีก ขณะที่พวกเขาจูบกัน เธอเริ่มลืมไปแล้วว่าเธอต้องแกล้งความจำเสื่อม ดังนั้นเธอจึงเอื้อมมือออกไปและกอดคอของฮีลตันไว้ ขณะที่โอบกอดจูบของเขาอย่างเต็มที่
อยู่ ๆ ฮีลตันก็ดึงแขนของเธอออกจากคอของเขา หยุดทุกสิ่งทุกอย่าง และมองไปยังใบหน้าเล็กด้วยสายตาเร่าร้อนของเขา
“ผมคิดว่าคุณไม่รู้จักผมซะอีก หรือคุณจะพูดว่าคุณใช้วิธีนี้ตอบสนองคนแปลกหน้าทุกคนที่จูบ หรือกอดคุณกันล่ะ?”
เวอเรียนพูดไม่ออก
เวอเรียนจ้องมองที่เขา ขณะที่กัดริมฝีปากตัวเอง จากนั้นเธอก็จงใจหันหนีและฝังตัวเองไว้ใต้ผ้าห่มของเธอ ถึงอย่างนั้นเธอก็ถูกฮีลตันจับได้ขณะที่เขาพูด “คุณไม่มีอะไรจะแก้ตัวเหรอ? หื้ม?”
“ฮีลตัน ฟัดด์!”
ฮีลตันจ้องมองไปยังเธอด้วยสายตาอันตรายและจริงจังก่อนจะพูดว่า “แล้วตอนนี้คุณจำผมได้หรือยัง? จำได้ไหมว่าผมเป็นใคร?”
… เวอเรียนกัดริมฝีปากตัวเองหนักขึ้น
สีหน้าของฮีลตันเริ่มเย็นชาขึ้น ขณะที่เสียงของเขาฟังดูจริงจัง “สนุกไหมที่แกล้งทำว่าความจำเสื่อม?”
เธอรู้ไหมว่าเขาเป็นห่วงเธอมากแค่ไหนก่อนหน้านี้?
เวอเรียนพูดไม่ออก
“อย่าคิดแม้แต่นิดเดียวว่าถ้าคุณแกล้งทำเป็นความจำเสื่อมแล้ว ผมจะยอมให้พ้นผิดจากเรื่องพวกนี้นะ คุณขับรถด้วยตัวเองโดยที่ผมไม่ได้รับอนุญาต คุณรู้ไหมว่าผมเป็นห่วงมากแค่ไหน ตอนนี้คุณไม่ได้ขับรถมานานแค่ไหนแล้วรู้หรือเปล่า?”
เวอเรียนหลั่งน้ำตาจากการถูกเขาสั่งสอนขณะที่เธอพูด “แต่เป็นคนอื่นที่มาชนฉันนะ และทักษะการขับรถของฉันก็ไม่ได้เป็นปัญหา คนที่สร้างปัญหาคือคนขับที่มาชนฉัน…”
“ถ้าอย่างนั้น ทำไมคุณถึงต้องแกล้งความจำเสื่อม?”
เวอเรียนหมดคำพูด
จากนั้นเวอเรียนก็ฝังตัวเองอยู่ต้ผ้าห่มของเธอ พลิกตัวและหันหลังให้เขา เธอพึมพำขณะน้ำตาไหล “ฉันแค่อยากให้คุณรู้สึกในสิ่งที่ฉันรู้สึก ตอนที่บุคลิกอื่นปรากฏตัวขึ้นมา นี่คือสิ่งที่พวกเขาทำกับฉัน เหอะ พวกเขาแย่กว่าที่ฉันทำกับคุณก่อนหน้านี้อีก”
ฮีลตันขมวดคิ้วของเขา แล้วถอนหายใจออกมาเบา ๆ
เวอเรียนเดาเอาว่าฮีลตันน่าจะโกรธจริง ๆ เพราะเขาเงียบไปนาน เธอรู้สึกเศร้าเล็กหน้อยหลังจากตะโกนใส่เขา ดังนั้นเธอจึงดึงผ้าห่มมาคลุมหัวตัวเองไว้ทันที
ฮีลตันลดสายตาของเขาลง แล้วมองเธออย่างอับจนหนทาง ขณะที่เธอได้ห่อตัวเองจนกลายเป็นลูกบอลไปซะแล้ว
เสียงของการบ่นด้วยความไม่พึงพอใจสามารถได้ยินจากข้างใต้ของผ้าห่ม “ฉันได้รับบาดเจ็บจากรถชน แต่คุณก็ยังใจร้ายกับฉันอยู่ ฉันแค่ล้อเล่นกับคุณ แล้วคุณมีความจำเป็นจริง ๆ เหรอที่จะต้องล่อฉันให้ติดกับดัก? ถ้าคุณไม่อนุญาตให้ฉันขับรถ… ก็ได้ ฉันจะไม่ขับ ทำไมคุณต้องใจร้ายกับฉันขนาดนี้ด้วย?”
หัวใจของฮีลตันหลอมละลาย ขณะที่เอื้อมมือออกไปดึงผ้าห่มออก เพื่อเปิดเผยเด็กสาวกับผมที่ยุ่งเหยิงซึ่งอยู่ข้างใต้ออกมา เธอกำลังมองเขาด้วยสายตาโมโหสุด ๆ
ท้ายที่สุดฮีลตันก็กอดเธอไว้แนบแน่น คว้าแขนเรียวทั้งสองข้างของเธอและวางมันรอบคอของเขา เขากำลังกอดเธอตอบพร้อมด้วยมืออันใหญ่โตของเขา
“โอเค ผมจะหยุดใจร้ายกับคุณ ผมดีใจจริง ๆ ที่คุณสบายดี”
ชายหนุ่มก้มลงจูบขมับของเธอ ก่อนจะเอื้อมมือไปช่วยจัดทรงผมที่ยุ่งเหยิงของเธอ ขณะที่เขาพูด “แต่มาดามฟัดด์ครับ กรุณาอย่าเล่นตลกแบบนี้กับผมอีกนะ มันไม่สนุกเลย โอเคไหม?”
เธอพูดต่อ “ฉันจะไม่แกล้งว่าฉันความจำเสื่อมด้วยเหมือนกัน ขอโทษนะคะฮีลตัน ฉันต้องการให้มันเป็นเรื่องตลกสำหรับคุณ
ฮีลตันอุ้มเธอ และให้เธอนั่งลงบนตักของเขา ขณะที่เวอเรียนเอนซบเขา
ฮีลตันยกมือของเขาขึ้นแตะหน้าผากของเธอ ขณะที่เขาถาม “คุณยังปวดหัวอยู่ไหม?”
“ฉันรู้สึกมึน ๆ หลังจากเถียงกับคุณ ก่อนหน้านี้ฉันสบายดี”
ฮีลตันดีดหน้าผากของเธอและกล่าวว่า “คุณต้องการบทเรียน”
เวอเรียนลูบหน้าผากตัวเองแล้วร้องออกมา “มันเจ็บนะ!”
“คุณไปทำอะไรที่บ้านของเซรีนในตอนบ่าย?”
“โอ้ จริงด้วย ฉันบันทึกข้อความเสียงบางอย่างไว้สำหรับวิลสัน อย่างไรก็ตามมันอยู่ในมือถือของฉันและฉันก็ไม่รู้ว่าจะส่งมันยังไง ช่วยฉันส่งบันทึกเสียงพวกนี้ไปยังวิลสันได้ไหมคะ?”
ฮีลตันเลิกคิ้วเล็กน้อยขณะถาม “ข้อความเสียงอะไร?”
“วิลสันได้เลิกกับเซรีนแล้ว”
ฮีลตันเลิกคิ้วขณะที่พบว่ามันประหลาด เขาถาม “ใครเป็นคนบอกเลิก? เซรีนเหรอ?”
ที่แปลกไปกว่านั้นของเรื่องเจ็บปวดทั้งหมดนี่คือ เซรีนถึงกับบอกว่าวิลสันจะขอเธอแต่งงานในเร็ว ๆ นี้ แล้วทำไมจู่ ๆ
“วิลสันเลิกกับเซรีน?”
นี่เป็นเรื่องที่แปลกที่สุดที่เขาได้ยินในปีนี้เลย…
เล่ห์รัก ท่านประธาน บทที่ 545 ฉันหมายถึงจะอยู่เคียงข้างคุณตลอดไป ออนไลน์ฟรี
ชุดนวนิยาย เล่ห์รัก ท่านประธาน บทที่ 545 ฉันหมายถึงจะอยู่เคียงข้างคุณตลอดไป โดยผู้แต่ง โอเอสเต้ ลูน่า ได้อัปเดต บทล่าสุด ในที่นี้ ผู้แต่ง โอเอสเต้ ลูน่า ได้เน้นไปที่ตัวละครหลักของนวนิยายเรื่อง เล่ห์รัก ท่านประธาน เพื่อให้ผู้อ่านเข้าใจความรู้สึกชายและหญิงในเนื้อหา บทที่ 545 ฉันหมายถึงจะอยู่เคียงข้างคุณตลอดไป ได้ดีขึ้น ตัวผู้และตัวเมียจะเป็นผู้นำที่ บทที่ 545 ฉันหมายถึงจะอยู่เคียงข้างคุณตลอดไป เล่ห์รัก ท่านประธาน รวมตัวกันหรือพบปัญหาอื่นหรือไม่ ติดตาม เล่ห์รัก ท่านประธาน นวนิยาย บทที่ 545 ฉันหมายถึงจะอยู่เคียงข้างคุณตลอดไป ได้ที่เว็บไซต์ th.readeraz.com
เล่ห์รัก ท่านประธาน โอเอสเต้ ลูน่า บทที่ 545 ฉันหมายถึงจะอยู่เคียงข้างคุณตลอดไป
เล่ห์รัก ท่านประธาน นวนิยาย บทที่ 545 ฉันหมายถึงจะอยู่เคียงข้างคุณตลอดไป