เล่ห์รัก ท่านประธาน บทที่ 559 คู่รักผาสุก – เซรีนที่รักของผมตอนนี้รู้วิธีเป็นห่วงคนอื่นแล้ว

เซรีนเป็นหมอ แต่เธอไม่เคยเห็นยาแบบนี้มาก่อน ขวดมีแปะฉลากไว้เฉพาะชื่อยา แต่ไม่มีข้อมูลเกี่ยวกับส่วนผสม หรือผู้ผลิต มันดูเหมือนยาทำเองมากกว่า

โจนตกตะลึง เธอมองเซรีนด้วยสายตาแปลก ๆ “คุณไม่รู้เกี่ยวกับอาการป่วยของอาเร็ตเหรอ?”

ขณะที่เธอถือขวดไว้ในมือของเธอ เซรีนรู้สึกแปลกใจเล็กน้อยกับคำถามนั้น “อาการป่วย? เกิดอะไรขึ้นกับเขา?”

ดูเหมือนเซรีนจะไม่รู้อะไรเรื่องนี้เลย โจนครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะถอนหายใจและพูดว่า “อืม ตอนนี้เขาสบายดีแล้ว ดังนั้นฉันคิดว่ามันไม่น่ามีปัญหาสำหรับคุณที่จะรู้เรื่องนี้”

โจนนั่งลง “เขามีปัญหาร้ายแรงเกี่ยวกับกระเพาะของเขา และมันเกิดขึ้นซ้ำแล้วซ้ำเล่า นั่นเป็นสาเหตุที่ทอมป์สันและรูบี้รีบพาเขามาที่นี่เพื่อรับการรักษา”

“มันคือ… มะเร็งกระเพาะอาหารเหรอ?”

หัวใจของเซรีนรู้สึกหวาดกลัว

ในลำคอ เมื่อเธอเห็นใบหน้าประหม่าและวิตกกังวลของเซรีน โจนก็ปลอบเธอ “คุณไม่ต้องกังวล ตอนนี้เขาสบายดีแล้ว ทอมป์สันเป็นแพทย์ที่มีทักษะสูงในพื้นที่นี้ ดังนั้นเขาจะไม่ปล่อยให้อาเร็ตตาย อาเร็ตฟื้นตัวได้ดีหลังจากการผ่าตัด ยาเม็ดพวกนี้เป็นการพัฒนาล่าสุดของทอมป์สัน เขาจะแข็งแรงเหมือนคนใหม่หลังจากผ่านการจ่ายยาไปสามครั้ง อย่างไรก็ตาม

“แต่ถ้าเขาแข็งแกร่งอย่างที่คุณพูด เขาจะเป็นโรคนี้ได้ยังไงกัน?”

"แต่ก็นะ โรคบางโรคไม่เกี่ยวอะไรกับความแข็งแกร่งของร่างกายคนคนนั้น แม้ว่าการวิจัยทางการแพทย์จะบอกว่าโรคต่าง ๆ เกี่ยวข้องกับยีน แต่ใครจะรู้ บางสิ่งมีไว้เพื่อเกิดขึ้น อย่างไรก็ตาม

หัวใจของเซรีนเจ็บปวด นั่นเป็นเหตุผลว่าทำไมเขาถึงอยากเลิกกับเธอ เมื่อตอนที่เขาเป็นลมและถูกส่งตัวไปโรงพยาบาลเหรอ? เป็นเพราะโรคของเขาอย่างนั้นเหรอ?

ทำไมเขาถึงไม่บอกเธอ?

เมื่อเธอสังเกตเห็นสีแดงในดวงตาของเซรีน โจนก็เอื้อมมือไปตบไหล่ของเธอเบา ๆ ขณะที่พูดว่า “อย่าเสียใจกับมันมากนักเลย ตอนนี้ทุกอย่างเรียบร้อยดี คนอย่างพวกเราอยู่บนขอบที่ขาดวิ่น เราไม่มีทางรู้เลยว่าเมื่อไหร่ศัตรูของเราจะบุกทะลวงแนวป้องกันเพื่อระเบิดเราทิ้ง เพราะฉะนั้นอย่าคิดมากเลย”

พวกเขาต้องประสบกับสถานการณ์ความเป็นความตายมาหลายครั้ง จึงจะพูดเรื่องความตายได้อย่างใจเย็นขนาดนี้

เซรีนรู้ว่าเธอไม่เหมือนวิลสันและโจน เธออาจจะไม่ยอมรับความตายได้อย่างง่าย ๆ หรือไม่เคยมีประสบการณ์กับสถานการณ์ความเป็นความตายใด ๆ

แม้ว่าเธอจะถูกลักพาตัวไปเมื่อสองสามวันก่อน และอาจจะตายได้ แต่นั่นก็เทียบอะไรไม่ได้เลยกับวิลสันที่ใช้ชีวิตอยู่บนขอบเหวทุกวัน แถมเธอยังกลัวตายด้วย

“พี่โจน ขอบคุณที่บอกฉันเรื่องนี้นะ”

“ไม่เป็นไร ฉันตื่นเต้นที่ได้เห็นอาเร็ตใช้ชีวิตอย่างมีความสุขมากขึ้นหลังจากพบคุณ เขามีชีวิตที่เต็มไปด้วยความเครียด แต่เมื่อไหร่ก็ตามที่เขาอยู่กับคุณ ฉันสามารถเห็นได้เลยว่าเขาผ่อนคลาย และมีความสุขมาก”

…

เซรีนกำลังคิดเพ้อฝัน ขณะที่เธอเดินกลับจากห้องพยาบาลมาสู่หอพัก

เธอกลับมาที่ห้องด้วยความมึนงงก่อนที่เธอจะรับรู้ว่าวิลสันได้กลับมาจากสนามซ้อมแล้ว เขาถอดเสื้อขณะที่จะไปอาบน้ำ

ชายหนุ่มหันมามองที่เธอ "คุณไปไหนมา?"