เล่ห์รัก ท่านประธาน บทที่ 562 คู่รักแสนสุข ผมกลับมาแล้ว

เวอเรียนมุดตัวอยู่ใต้ผ้าห่มแล้วพูดเสียงแหบ "ที่รัก...ฉันอยากดื่มน้ำน้ำตาลทรายแดง"

ผ่านไปสักพัก เมื่อเธอแอบมองจากใต้ผ่าห่ม ฮีลตันก็ไม่อยู่แล้ว

ฮีลตันกลับมาพร้อมกับน้ำน้ำตาลทรายแดงที่เธอขอ เขายังเอายามาให้เธอด้วย

ชายหนุ่มแกะแผ่นพลาสติกออก แล้วส่งยาให้เธอ เวอเรียนรับยามาแล้วจุ่มลงไปในน้ำน้ำตาลทรายแดง

เธอรู้สึกดีขึ้นมาก หลังจากที่ยาออกฤทธิ์แล้ว

เธอรู้สึกหนาว จึงเข้าไปกอดแขนของเขา

ฮีลตันลูบหน้าท้องของเธอแล้วกระซิบ "คุณมีประจำเดือนเหรอ?"

"คุณรู้ได้ยังไง?"

"ผมจำวันได้"

เวอเรียนมองสามีสุดหล่อของเธอแล้วยิ้ม "ฮีลตัน คุณเป็นสามีที่เอาใจใส่ฉันจริง ๆ"

"อย่าคิดว่าคุณชมผมแล้ว จะไม่ต้องได้เขียนคำขอโทษ 2,000 คำเลยนะ"

เวอเรียนทำหน้าผิดหวังทันที "หา? นี่ฉันต้องเขียนจริง ๆ เหรอ?"

"คุณจะไม่จำหรอก ถ้าไม่โดนลงโทษ"

แล้วความอิจฉาก็ได้ครอบงำเวอเรียน "แล้วทำไม เจลลี่ บีน ได้เขียนคำขอโทษแค่ 50 คำเองล่ะ ในเมื่อถูกจับได้ว่ากินไก่ทอด? แต่ฉันต้องเขียนคำขอโทษ 2,000 คำ เพราะแค่กินหม้อไฟเนี่ยนะ? คุณนี่มันลำเอียงชัด ๆ! คุณบอกว่าจะรักฉันไปทั้งชีวิต แต่ฉันคิดว่ามันก็เป็นแค่คำโกหก!"

"แล้ว เจลลี่ บีนปวดท้องเหมือนคุณ หลังจากที่กินไก่ทอดหรือเปล่าล่ะ?"

เวอเรียนเงียบ

"ที่นั่นมันไกลมาก คุณคงหิวแล้ว ฉันจะไปทำอะไรให้กินนะ!"

วิลสันไม่ได้ห้ามเธอ เขาทั้งเหนื่อยและหิว

เธออยากทำโจ๊กให้เขา แต่มันต้องใช้เวลานาน เธอจึงทำบะหมี่ใส่ไข่และผักลงไปแทน เธอทำให้มันจืด

วิลสันกินบะหมี่หมดทั้งชาม

เซรีนมองใบหน้าที่เหน็ดเหนื่อยของวิลสันแล้วรู้สึกเจ็บปวด "คุณคงเหนื่อยแล้ว ฉันจะไปเปิดน้ำให้ แล้วคุณอาบ คุณก็จะได้นอนหลับสบายนะ?"

เธอกำลังจะลุกขึ้น แต่วิลสันก็ดึงเธอกลับมา หญิงสาวจึงล้มลงบนตักของเขา

เขาพูดกับเธอเสียงแหบ "ไว้ผมค่อยอาบน้ำพรุ่งนี้ก็ได้ ผมแต่อยากกอดคุณ จะได้หลับสบาย"

เซรีนตกใจ

"คุณไม่ต้องการผมเหรอ?"

เธอรีบส่ายหน้า "เปล่า ไม่ใช่"

แล้วเขาก็อุ้มเธอเข้าไปในห้องนอน

เขาผ่อนคลายลง เมื่อได้นอนลงไปบนเตียงนุ่ม ๆ ของเซรีน

เธอจึงถามเขา "วิลสัน ฉันอยากถามอะไรคุณหน่อย เกี่ยวกับคู่หมั้นของเชนเนอร์

มีแต่เสียงลมหายใจดังอยู่ในห้อง

เธอหันหน้ามามองชายหนุ่มที่นอนอยู่ข้างเธอ เขาหลับตาและหลับไปแล้ว

เธอลากนิ้วมือไปบนหน้าผาก จมูก และริมฝีปาก...