เล่ห์รัก ท่านประธาน บทที่ 575 หิมะถล่ม
แม่น้ำใต้ดินนั้นลึกมาก พวกเขาดำน้ำมามากกว่าสามชั่วโมงแล้ว แต่มันก็ยังไกลจากก้นแม่น้ำ แต่มีบางอย่างส่องสว่างอยู่ใต้แม่น้ำ ดูเหมือนว่าจะมีแร่ธาตุอยู่ใต้แม่น้ำเป็นจำนวนมาก
ดวงตาของทอมป์สันส่องสว่าง เขาดำน้ำนำทางลงไป หลังจากเห็นว่ามีเพชรอยู่ใต้แม่น้ำนับไม่ถ้วน แล้วเขาก็ว่ายน้ำกลับมาอีก เขาโบกมือให้รูบี้กับวิลสัน เป็นสัญลักษณ์ให้พวกเขาตามมา
วิลสันกับรูบี้ดำน้ำไปหาเขา และพวกเขาก็เห็นเพชรเช่นกัน ดูเหมือนว่ามันไม่ได้เป็นของที่นี่ เหมือนมีคนเอามาซ่อนไว้ใต้น้ำ แต่ใครกันที่ซ่อนเพชรจำนวนมากไว้ใต้น้ำ?
แล้วพวกเขาก็ขึ้นมาจากน้ำใต้ดิน และถอดหน้ากอ็อกซิเจนออก แล้วขึ้นมาจากแม่น้ำ
ทอมป์สันพูดด้วยความตื่นเต้น "มันคุ้มค่ามากที่มาที่นี่ เราเจอเพชรมากมายอยู่ใต้น้ำ ฉันไปตรวจดูรอบ ๆ มาแล้ว นอกจากเพชรแล้ว ยังมีอัญมณีโบราณ เราจะได้กำไรมหาศาล ถ้าเราเอาสมบัติพวกนี้กลับไป!"
รูบี้พูดอย่างมีเหตุผล "มันแปลกนะ ที่เราเจอสมบัติได้ง่าย ๆ ยิ่งไปกว่านั้น ฉันเห็นมีซากศพหลายศพอยู่ใต้แม่น้ำด้วย เพราะพวกเขาอาจไม่มีอุปกรณ์ที่ทันสมัยเหมือนพวกเรา ที่จะเอาสมบัติขึ้นมา พวกเขาอาจโชคดีที่เอาสมบัติขึ้นมาได้บางส่วน แต่ก็มีคนจำนวนมากที่ต้องตายอยู่ที่นี่ พวกคุณไม่คิดว่ามีบางอย่างผิดปกติเหรอ?"
วิลสันพยักหน้า เขาเห็นด้วยกับรูบี้ "ฉันเห็นด้วยกับรูบี้นะ ไม่มีกับดักมาขวางเรา และเราก็เจอสมบัติง่ายเกินไป คงมีหลายคนที่มาก่อนพวกเรา พวกเขาคงไม่กลับบ้านไปมือเปล่าหรอก ในเมื่อเจอสมบัติง่ายขนาดนี้"
"แต่เราก็เจอสมบัติแล้วนะ? เราจะยอมแพ้เพราะอันตรายที่เราไม่รู้เหรอ? เป้าหมายของเราก็คือ มาหาสมบัติที่นี่นะ"
วิลสันไม่สนใจ เขาเดินไปที่บริเวณตั้งแคมป์ "เราจะเอาสมบัติกลับไป แต่ความปลอดภัยต้องมาก่อน เราควรมองดูจากระยะไกล"
ทอมป์สันผายมือออกมา "แล้วเราจะรออะไรล่ะ? ฉันเกือบกู้สมบัติมาได้แล้ว ถ้านายไม่ได้ห้ามฉันก่อน"
รูบี้กลอกตา "นี่คุณคิดถึงแต่เรื่องเงินเหรอ คุณช่วยเลิกทำตัวเป็นคนขี้แพ้ได้ไหม?"
"ใครจะไม่คิดเรื่องเงินล่ะ หลังจากที่ได้เห็นสมบัติมากมายขนาดนั้น?"
รูบี้ขมวดคิ้ว แล้วอธิบายให้เขาฟัง "สมบัติพวกนั้นสำคัญกว่าชีวิตของคุณเหรอ? ฉันรู้สึกว่ามันแปลก ตอนที่เราลงไปที่แม่น้ำใต้ดินนั่น มันไม่เหมือนว่าเป็นก้นแม่น้ำสำหรับฉันเลย"
ทอมป์สันพูดอย่างหงุดหงิด "นี่อย่าบอกนะ ว่านั่นเป็นสัมผัสที่หกบ้า ๆ ของคุณน่ะ? ทำไมพวกผู้หญิงถึงมีสัญชาตญาณหลายเรื่องกับสัมผัสที่หกกันนะ?"
วิลสันบอก "ฉันก็รู้สึกเหมือนกับรูบี้นะ ดูเหมือนว่ามันมีอะไรอย่างอื่นเกี่ยวกับแม่น้ำนั่น"
"หรือว่ามันจะเป็นสุสานโบราณใต้แม่น้ำ? ถ้ามันเป็นสุสานจักรพรรดิ ไม่สิ ถ้าหากว่ามันเป็นของเจ้าหญิงองค์ใดองค์หนึ่งล่ะก็ พวกเราทั้งหมดจะกลายเป็นคนที่รวยมาก ๆ
รูบี้พูด "คุณต้องอยากรวยมาก จนเป็นบ้าไปแล้วแน่ ๆ"
รูบี้ก็ถาม "ฉันรู้สึกว่าใต้แม่น้ำนั่นมันแปลก ๆ เราจะลงไปกู้สมบัติกันจริง
"ถึงแม่น้ำนั่นจะแปลก เป้าหมายของพวกเราที่มาที่นี่ก็คือตามหาสมบัติพวกนั้น เราต้องเอาสมบัติกลับไปด้วย แต่เราจะเอาสมบัติออกมายังไง นั่นยังเป็นปัญหาอยู่"
แล้วเธอก็พูด "แม้ว่าพวกเราทุกคนจะลงไปกู้สมบัติมาได้ อาทิตย์เดียวก็คงไม่พอสำหรับพวกเรา ที่จะเอาทุกอย่างขึ้นมาได้หรอก ยิ่งไปกว่านั้น เครื่องมือที่เราเอาติดตัวมาด้วยก็คงไม่พอ ฉันจะพาทหารรับจ้างส่วนหนึ่งมากับฉันพรุ่งนี้ เราจะกู้สมบัติส่วนหนึ่งขึ้นมาก่อน เราจะตรวจดูอายุและความคุ้มค่าของสมบัติกัน ถ้ามันไม่มีค่ามากพอ
วิลสันพยักหน้า "ตกลง"
เช้าวันต่อมา รูบี้ดำลงไปในน้ำกับทหารรับจ้างอีกสองสามคน ทอมป์สันก็ตามลงไปด้วย ส่วนวิลสันอยู่ช่วยพวกเขาข้างบน หากเกิดเหตุฉุกเฉินขึ้นมา
แม่น้ำใต้ดินเริ่มสั่นสะเทือน ทันที่ที่พวกเขาไปถึงก้นแม่น้ำ และนำอัญมณีออกมาบางส่วน
ก้อนหินขนาดยักษ์กลิ้งตัวลงมาจากถ้ำที่อยู่เหนือพวกเขา รูบี้กับทอมป์สันรู้สึกว่ามีบางอย่างผิดปกติ พวกเขาจึงรีบกลับขึ้นไปพร้อมกับทหารรับจ้าง เมื่อพวกเขาออกมาจากถ้ำ พวกเขาก็รู้สึกถึงแรงสั่นสะเทือนใต้แม่น้ำ
ก้อนหิมะขนาดมหึมากลิ้งลงมาจากภูเขาอย่างรวดเร็ว ลงไปทางที่วิลสันกับลูกน้องอยู่
พวกเขาวิ่งหนี แต่ความเร็วของพวกเขาก็ไม่เร็วพอที่จะหนีพ้นจากก้อนหิมะที่ถล่มลงมาอย่างรวดเร็วจากเนินเขา
ตอนที่ก้อนหิมะขนาดใหญ่กำลังจะชนรูบี้ วิลสันก็หยิบปืนขึ้นมา เขาเล็งไปตรงกลางของก้อนหิมะ และลั่นไกปืน
แล้วก้อนหิมะก็แตกละเอียดกลายเป็นเกล็ดหิมะ
แต่ก็มีหิมะจากบนภูเขาร่วงลงมามากขึ้น แล้วพวกเขาก็ถูกปกคลุมไปด้วยหิมะ เหมือนหิมะต้องการที่จะกลืนกินพวกเขาไปทั้งหมด
ทอมป์สันวิ่งแล้วตะโกนออกมา "โธ่เว้ย ฉันไม่อยากมาตายในที่แบบนี้ ในตอนที่อายุยังน้อยอยู่ ไม่มีใครหาศพฉันเจอแน่ ถ้าต้องมาตายที่นี่!"
รูบี้บอกเขา "เงียบแล้ววิ่งไปเถอะ!"
อ๊าก!
ถึงจะเป็นมือสังหารที่ถูกฝึกมาดี ก็ไม่สามารถที่จะหนีจากหิมะที่กำลังถล่มลงมาได้
แล้วพวกเขาก็จมลงไปในทุ่งหิมะ
สามชั่วโมงผ่านไป วิลสันก็ฟื้นขึ้นมา
วิลสันปีนขึ้นมาจากกองหิมะ และไม่มีอารมณ์ที่จะพัก เขาตะโกนออกมาจากทุ่งหิมะ "รูบี้! ทอมป์สัน!"
รูบี้ถูกฝังอยู่ใต้หิมะที่อยู่ไม่ไกล นิ้วมือของเธอกระตุก หลังจากที่ได้ยินเสียงของวิลสัน เธอรวบรวมสติ และพยายามขุดหลุมเล็ก ๆ เธอร้องตะโกนออกมาอย่างอ่อนแรง "วิลสัน! ฉันอยู่นี่!"
วิลสันรีบวิ่งมาหาและจับมือของเธอ "จับมือผมไว้นะ!"
เมื่อเขากำลังจะดึงเธอออกมาจากกองหิมะ เขาก็รู้สึกว่ามีปืนกดลงมาที่ศีรษะของเขา
"ไวท์วูล์ฟ ถ้าแกมีแค่ทางเลือกเดียว ที่จะเลือกว่าแก หรือ แบล็คโรสให้มีชีวิตอยู่ แกจะเลือกใคร?"
วิลสันยังคงจับมือของรูบี้เอาไว้ เขาไม่คลายมือแม้แต่นิดเดียว เขาค่อย ๆ เงยหน้าขึ้นมามองนักฆ่าที่กำลังเล็งปืนมาที่เขา "ใครส่งแกมาที่นี่?"
"มันไม่สำคัญหรอกว่าฉันเป็นใคร สิ่งที่สำคัญที่สุดก็คือคำตอบของแก"
รูบี้ที่กำลังติดอยู่ในกองหิมะ ตะโกนเสียงแหบ "อย่าไปฟังมันนะ! มันต้องฆ่าฉันแน่หลังจากที่มันฆ่าคุณแล้ว!"
รูบี้พยายามดึงปืนออกมาจากเอวของเธอเงียบ ๆ เธอพยายามคิดว่า เธอมั่นใจแค่ไหนที่จะลั่นไกใต้หิมะ และยิงไปตรงจุดสำคัญของนักฆ่าคนนั้น
วิลสันขมวดคิ้ว เมื่อเขาเห็นรอยสักรูปพระจันทร์ที่อยู่บนมือของนักฆ่า "แกมาจากองค์กรอันเดอร์เวิลด์ เหรอ?"
"แกจะรู้เอง เมื่อแกลงไปอยู่ในยมโลก"
ตอนที่นักฆ่ากำลังจะลั่นไก รูบี้เร็วกว่า เธอยิงกระสุนออกมาจากกองหิมะ แล้วกระสุนก็ฝังเข้าไปในศีรษะของนักฆ่า
ปืนที่เล็งขมับวิลสันนั้นตกลงบนพื้น พร้อมกับนักฆ่าที่ล้มลงบนพื้น เขาตายบนหิมะที่แดงฉานไปด้วยเลือด
วิลสันดึงรูบี้ขึ้นมา เธอถอนหายใจอย่างโล่งอก "ขอบคุณพระเจ้าที่ยิงโดน ไม่งั้นคุณก็คงลงไปนอนกองอยู่บนพื้นแล้ว"
วิลสันหัวเราะเสียงเบา เขายังพูดอย่างใจเย็นได้อยู่ "ผมเชื่อฝีมือการยิงของคุณ"
"เราจับ ดาร์ก ชาโดว์ ส่งให้พวกเขาแล้ว
สายตาเฉียบคมของวิลสันมองร่างนักฆ่าที่นอนตายอยู่บนพื้น รอยสักของเขาค่อนข้างใหม่ “การจัดการสถานการณ์ของเขา ไม่เหมือนกับองค์กรอันเดอร์เวิลด์เลย มันดูเหมือนว่าเขาใช้ตัวตนปลอม ภายใต้ชื่อขององค์กรอันเดอร์เวิลด์”
"คุณคิดว่าองค์กรดาร์ก อาจใช้การตายของพวกเรา ทำให้เกิดความบาดหมางระหว่างองค์กรอันเดอร์เวิลด์กับองค์กรไลท์ แล้วองค์กรดาร์กก็จะได้รับผลประโยชน์ทั้งหมดอย่างนั้นเหรอ?"
วิลสันขมวดคิ้วเขาคิดว่านั่นก็เป็นไปได้ แต่เขาสงสัยมากกว่านั้น
เขาสงสัยว่าองค์กรไลท์ จะเป็นคนที่ส่งนักฆ่ามา
"นี่ ช่วยหยุดคุยกันได้ไหม? พวกคุณไม่สนใจกันเลย ว่าเพื่อนร่วมทีมจะยังมีชีวิตอยู่หรือเปล่า?"
อ่าน เล่ห์รัก ท่านประธาน โอเอสเต้ ลูน่า บทที่ 575 หิมะถล่ม ออนไลน์ฟรี
เล่ห์รัก ท่านประธาน นวนิยาย บทที่ 575 หิมะถล่ม ชุดของผู้แต่ง โอเอสเต้ ลูน่า ได้รับการอัปเดตใน th.readeraz.com แล้ว ที่ บทที่ 575 หิมะถล่ม เล่ห์รัก ท่านประธาน เราเห็นว่านักแสดงนำหญิงล้วนเป็นเด็กผู้หญิงที่น่าสังเวชที่ด้านล่างของสังคม ถูกรังแกและกดขี่ แต่ โอเอสเต้ ลูน่า จะปล่อยให้หัวหน้าฝ่ายชายช่วยเธอให้รอดพ้นจากคนอื่นๆ แผนของผู้คน? ติดตาม เล่ห์รัก ท่านประธาน บทที่ 575 หิมะถล่ม ที่นี่
เล่ห์รัก ท่านประธาน โอเอสเต้ ลูน่า บทที่ 575 หิมะถล่ม
เล่ห์รัก ท่านประธาน นวนิยาย บทที่ 575 หิมะถล่ม