เล่ห์รัก ท่านประธาน บทที่ 576 พาเธอไปหาวิลสัน

หลังจากที่เซรีนเลิกงานจากโรงพยาบาลแล้ว และกลับมาที่เมืองนอร์ท ซิตี้ เธอก็สงสัยว่ามีคนกำลังเดินตามเธออยู่

เธอเหลียวหลังตลอดตอนที่เธอเดิน หลังจากที่หันกลับไปมองอยู่นาน เธอก็ไม่เห็นว่ามีใครที่เดินตามหลังเธอมา เธอเดาว่าคงเป็นเพราะเธอตั้งครรภ์ จึงทำให้เธอรู้สึกกระวนกระวายใจ

เมื่อเธอเดินกลับมาถึงบ้านและกำลังจะเปิดประตู เธอก็ได้ยินเสียงของผู้ชายมาจากทางด้านหลัง

"คุณคือแฟนของวิลสัน เซรีนใช่ไหม?"

เซรีนตกใจและทำกุญแจตก

ทันทีที่เธอหันหลังกลับไปมอง เธอก็เห็นชายชราอายุประมาณหกสิบปี ใส่เสื้อคลุมยืนอยู่ข้างหลังเธอ

"คุณ คุณเป็นใคร? ต้องการอะไร?"

เซรีนมองคนแปลกหน้าอย่างระมัดระวัง เธอระวังตัวมากขึ้น หลังจากที่เคยถูก ดาร์ก ชาโดว์ลักพาตัวไป

เธอหยิบสเปรย์พริกไทยออกมาจากกระเป๋า และพูดกับชายชรา "ฉันจะบอกคุณไว้เลยนะ ฉันจะร้องถ้าคุณกล้ามาลักพาตัวฉันตอนนี้ คุณต้องงานเข้าแน่ ถ้าฉันทำให้เพื่อนบ้านและพนักงานรักษาความปลอดภัยสนใจ คุณหนีไปจากเขตนี้ไม่ได้แน่"

สตีเฟ่นขำ เขาพูดด้วยน้ำเสียงที่เป็นมิตร "ใครบอกกันว่าฉันจะมาลักพาตัวเธอ? ยัยตัวแสบ ฉันเป็นพ่อทูนหัวของวิลสัน วิลสันไม่เคยบอกเธอเหรอ?"

เซรีนขมวดคิ้ว หลังจากที่เธอตกใจอยู่สักพัก เธอก็พูดออกมา "คุณ คุณเป็นพ่อทูนหัวของวิลสันเหรอ? ฉันไม่เคยเห็นพ่อทูนหัวของวิลสันมาก่อนเลย แล้วคุณจะพิสูจน์ได้ยังไง?"

สตีเฟ่นหยิบรูปถ่ายออกมาจากกระเป๋าเงินของเขา มันเป็นรูปของเขากับวิลสัน รูปถ่ายของพวกเขาดูเป็นธรรมชาติ พวกเขาดูผ่อนคลาย เธอบอกได้เลยว่าพวกเขาค่อนข้างสนิทกัน

ทำไมผู้ชายคนนี้ถึงได้เอาใจยากนักนะ!

เซรีนจึงกลับเข้าไปต้มน้ำในห้องครัว เพื่อทำน้ำชา เธอใช้เวลากับเรื่องแค่นี้อยู่นาน แล้วเธอก็กลับออกมาพร้อมน้ำชาเต็มหม้อ

"ดื่มชาค่ะ นายท่าน"

หลังจากจิบชา สตีเฟ่นก็เลิกคิ้ว "ใบชานี้มีคุณภาพไม่ดีพอ"

ๆ "สิ่งสำคัญที่สุดในการทำชาก็คือ อุณหภูมิของน้ำและความอดทน เธอไม่มีความอดทนในการทำชา

เซรีนบ่นในใจ 'นี่นายท่านมาที่นี่เพื่อดื่มชา หรือมาคุยเรื่องศิลปะกันเนี่ย?'

แต่เธอก็ยิ้มแล้วตอบเขา "ขอบคุณที่กรุณาแนะนำนะคะ นายท่าน"

สตีเฟ่นพยักหน้าและบอกเธอ "ถึงเธอจะหัวทึบไปหน่อย แต่ทัศนคติเธอดีนะ"

"...ถ้าอย่างนั้น คุณบอกฉันได้ไหมคะ ว่าวิลสันอยู่ที่ไหน? นายท่าน บอกฉันตอนนี้ได้ไหมคะ?"

สตีเฟ่นมองเธอแล้วตอบ "ไม่"

เซรีนนั่งลงด้วยความผิดหวัง เธอขมวดคิ้วแล้วถาม "ทำไมล่ะคะ?"