เล่ห์รักเมียตัวน้อย นิยาย บท 9

ตอนที่ 8 ไวน์ในปากของเธอ

ไวน์เต็มแก้ว เธอดื่มจนหมดเกลี้ยง ไวน์นี้รสไม่จัด แต่มีฤทธิ์แรง เมื่อจารวีดื่มหมดสายตาเธอก็เริ่มสลึมสลัว

“ยศ ยศพล มึง มึง รักษาคำพูดของมึงด้วยนะ….” จารวีมือสั่น ชี้นิ้วไปที่ใบหน้าที่เลือนรางของยศพล แล้วระเบิดคำหยาบออกมา

เสียงพูดยังไม่ทันจบ ยศพลจูบริมฝีปากของเธออย่างเร่าร้อนรุนแรง ที่แท้การดื่มเหล้าจากปากผู้หญิง ถึงจะได้ลิ้มรสของเหล้าที่แสนอร่อย

ในความสับสนงุนงง จารวีดิ้นรนที่จะผลักตัวออกจากยศพล แต่กลับเป็นว่าเขายิ่งจูบรุนแรงกว่าเดิม จารวีถูกแอลกอฮอล์ทำให้เกิดอาการชา ร่างกายไม่มีความรู้สึกใดๆ ร่างกายอ่อนปวกเปียกเหมือนกับสำลี ใบหน้าแดงก่ำ ล้มไปอยู่ในอ้อมกอดของยศพลอย่างนุ่มนวล ลูกตาดำที่สวยงามกึ่งหลับกึ่งตื่น ผมสีดำขลับยุ่งเหยิงกระจายไปกคลุมไหล่ทำให้ไหล่ดูขาวเด่นชัดมากขึ้น หัวไหล่ที่เปี่ยมไปด้วยความอิ่มเอิบจนทำให้คนที่เห็นรู้สึกใจสั่นหวั่นไหว

ยศพลหอบแรงขึ้น เขาแก้มัดที่อยู่บนตัวเธอออกอย่างรุนแรง จะพาเธอไปที่โซฟา เขาคือยศพลที่ฟันผู้หญิงมาแล้วนับไม่ถ้วน แต่ก็ไม่เคยพบเจอของชิ้นดีแบบนี้มาก่อน

ผ่านไปสี่สิบนาที ฤทธิ์เหล้าที่จารวีดื่มไปเริ่มฤทธิ์อ่อนลง ไม่ใช่เพราะว่าเหล้าฤทธิ์ไม่แรง แต่เป็นเพราะจารวีคออ่อน แค่แก้วเล็กๆแค่นั้นก็เมาแล้ว

เธอมองผู้ชายที่คร่อมร่างของเธออยู่ เบิกตาโตอย่างไม่มีขีดจำกัด พระเจ้า ในที่สุดเธอก็ตกเป็นของยศพล ไอ้เศษสวะคนนี้แล้ว เธอชิบหายแล้ว เธอก็เหวี่ยงแขนไปตียศพล “คนเลว คนไม่ดี คุณมันก็แค่นักเลง ฉันจะฆ่าแกให้ได้เลย….”

ยศพลใช้แรงของแขนบีบมือทั้งสองที่นุ่มนวลของเธอ เขาสูง187เซนติเมตร น้ำหนัก70กว่ากิโลกรัม จริงๆแล้วเธอก็ไม่ใช่คู่แข่งของเขา เธอร้องจนใบหน้าเต็มไปด้วยน้ำตา คัดค้านอย่างดื้อด้าน ต่อต้านจนทั้งตัวเต็มไปด้วยหยาดเหงื่อ กลายเป็นว่าเธอเป็นฝ่ายถูกแก้แค้นซะเอง

น่าขายหน้า อับอาย และยังมีความรู้สึกที่อัปศยอดสูที่ค่อยๆเข้ามาหาเธอ ในตอนนี้ เธออยากจะไปตายซะดีกว่า น่าเสียดาย แค่โอกาสที่จะตาย เธอก็ไม่มี ยศพลตวาดเสียงต่ำในลำคอ สุดท้ายก็คนร่อมร่างเธอ ทั้งสองร่างที่มีเหงื่อทั่วร่าง แนบชิบติดกันมาก

“จารวี เธอจะแสร้งทำเป็นบริสุทธิ์อะไร นี่ก็ไม่ใช่ครั้งแรกละนี่…” ยศพลยืนกายขึ้นมา มองพลางพูดจาเสียดสี ถากถางเธอ

“ยศพล แกมันสัตว์ร้าย อันธพาล กากเดนมนุษย์…”

ยศพลเหลือบเธอตาเดียว ลุกขึ้นทั้งที่ยังมีผ้าเช็ดตัวสีขาวม้วนพันอยู่บนร่างกาย โยนกล้องถ่ายรูปไปตรงหน้าของเธอ พูดออกมาด้วยน้ำเสียงที่น่ารังเกียจ “เอาของที่เธออยากได้ไป แล้วไสหัวไปซะ!”

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: เล่ห์รักเมียตัวน้อย