อัครราชมองตามร่างภรรยาจนหายลับออกไปจากห้องน้ำ ถอนหายใจเบาๆด้วยความโล่งอก ที่อย่างน้อยๆเธอก็ไม่ร้องไห้งอแง เรื่องที่เขากับเพื่อนของเธอเคยเป็นแบบนั้นมาก่อน แต่ก็ยังวางใจไม่ได้ ไม่รู้หลินหรือลรินจะเล่นตลกอะไร ถึงได้แสดงตัวออกมาขนาดนั้น
อารยาเดินออกไปใช้ห้องน้ำในห้องที่ตัวเองเคยนอน จัดการธุระส่วนตัวเงียบๆ พลางคิดถึงเหตุผลและทบทวนเรื่องที่เกิดขึ้นไปด้วย ไม่ว่าจะคิดยังไง ก็มีแต่เรื่องที่น่าสงสัยเต็มไปหมด เกี่ยวกับลริน
“ไอซ์ไม่อยากใส่ร้ายรินหรอกนะ แต่ไอซ์ก็มั่นใจว่ารินต้องมีส่วนเกี่ยวข้องกับเรื่องทั้งหมดแน่ๆ”
อารยาพึมพำออกมา เรื่องข่าวผู้หญิงที่นอนกับเสี่ย รวมทั้งเรื่องของมารวี เธอรู้มาจากลริน ลรินเป็นคนเอารูปผู้หญิงพวกนั้นกับเสี่ยมาให้เธอดู ทั้งยังให้คำแนะนำมาว่าต้องทำยังไงบ้าง เป็นคนที่ตอนนั้นเธอคิดว่าหวังดีกับเธอมากที่สุด แต่ความจริงแล้วกลับไม่ใช่เลย
อารยาอาบน้ำเสร็จก็ออกไปใส่เสื้อผ้า ทิ้งตัวนอนลงบนเตียง พร้อมกับเปิดไอแพดที่ใช้ทำงาน เปิดเข้าไปในไลน์ที่ล็อกอินไอดีเดียวกับโทรศัพท์เครื่องเดิม เพื่อติดต่อหาปัญณิสา
ไลน์ ไลน์ !
อารยาเลิกเมินข้อความที่ส่งมาจากไลน์ไม่ทราบชื่อบุคคล เปิดอ่านไลน์ของเพื่อน พิมตอบกลับไปว่าเธออยู่กับเสี่ย ไม่นานปัญณิสาก็อ่าน และเลือกโทรกลับมาแทนการพิมพ์
[ไอซ์โอเคไหม]
น้ำเสียงห่วงใยทำให้อารยาน้ำตาคลอ เธอเป็นคนเพื่อนน้อย เพราะฐานะด้วยกว่าเพื่อนในโรงเรียนระดับจังหวัด ตลอดสามปีที่เรียนต่อที่นั่น เธอมีปัญณิสากับลรินเป็นเพื่อน แต่ตอนนี้ไม่ใช่ เพื่อนจริงๆของเธอ อาจจะมีแค่คนเดียวมาตลอด
“จ๊ะ ปรายอยู่กับคุณนิษเหรอ”
[ไล่กลับไปแล้ว]
“อ่าว แล้วปรายอยู่ไหน”
[กำลังขับรถกลับ อีกไม่นานก็ถึงบ้านแล้ว]
“เดินทางคนเดียวกลางคืนแบบนี้มันอันตรายนะปราย”
[แล้วใครทิ้งปรายไว้คนเดียวละ]
“ขอโทษจ๊ะ”
[ฮะฮ่า ไม่เป็นไร พรุ่งนี้ว่างไหม ออกมาหาปรายหน่อยสิ มีเรื่องจะคุย]
“จ๊ะ ขับรถระวังนะ”
อารยากดวางสาย เพราะไม่อยากให้เพื่อนคุยทั้งๆที่ยังขับรถอยู่ ดวงตาสีน้ำตาลดูวูบไหว แม้จะหักห้ามใจไม่ให้เปิดดูสิ่งที่คนๆนั้นส่งมาให้ แต่ความอยากรู้ที่มีมากกว่า กลับเอาชนะใจของเธอได้
มือเล็กสั่นระริก กัดริมฝีปากแน่นจนเจ็บ เมื่อเห็นข้อความด่าทอด้านใน
‘อี้เหี้ย! หน้าด้าน! เลิกกับเขาซะ ! อีหน้าไม่อาย แย่งผัวเพื่อน! ฯลฯ
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: เมียเสี่ย