เสน่ห์เหลือร้ายของคุณนายตระกูลเฉิน บทที่ 1

เขาเปรียบเสมือนพระพุทธเจ้า ไร้ซึ่งกิเลส ตัณหาราคะ ที่ผู้อื่นทำได้เพียงมองเขาจากระยะไกลได้เท่านั้น

ด้วยจิตสำนึกของสวีซุ่ยหนิงที่เคารพและเกรงใจต่ออาชีพแพทย์ เธอฟื้นคืนสติในทันใด เธอยืนตัวตรงพลางเอ่ยว่า "โอ้ สวัสดี"

เฉินลู่ขยับเนคไทของเขา "ฉันจะโทรหาเจียงเจ๋อให้เขามารับเธอ"

สวีซุ่ยหนิงพูดตามความจริงออกไป "เลิกกันแล้วล่ะ"

คิ้วของเฉินลู่กระตุกเล็กน้อย ซึ่งแทบจะสังเกตไม่เห็น ไม่รู้ว่าเขากำลังคิดอะไรอยู่ จากนั้นไม่นานนักเขาเอ่ยขึ้นอย่างเอื่อยเฉื่อย "งั้นฉันจะไปส่งเธอ"

สวีซุ่ยหนิงเห็นว่านัยต์ตาของเขานั้นราวกับว่ามีความหมายบางอย่าง ทว่าเธอเองก็ไม่ได้คิดอะไรมากนัก

กระทั่งรถของเขาจอดอยู่ที่ชั้นล่างตรงบ้านของเธอ เขาไม่ได้เปิดประตูรถให้เธอในทันที สิ่งนี้ทำให้เธอรู้สึกฉงน

ผู้ชายที่ไม่อยากเป็นผู้ต้องสงสัย เมื่อส่งแล้วเขาก็จะรีบกลับไปในทันใด

แต่ถ้าไม่รีบกลับ นั่นหมายความว่าเขาจะต้องมีความคิดบางอย่าง

เธอชำเลืองมองชายคนนั้นครู่หนึ่ง ต้องยอมรับเลยว่าลูกพี่ลูกน้องของตระกูลที่ร่ำรวยนี้มีความแตกต่างกันอย่างสิ้นเชิง โดยเฉพาะนิสัยและบุคลิก เฉินลู่นั้นมีความโดดเด่นเป็นอย่างมาก เขาเป็นเหมือนนกกระเรียนในฝูงไก่ มีความโดดเด่นเหนือผู้อื่น

"หมอเฉิน" ฉับพลันสวีซุ่ยหนิงก็เอ่ยขึ้น "อยากจะเข้าไปในบ้านของฉันไหม?"

เมื่อเฉินลู่ได้ยิน เขาชำเลืองมองเธอครั้งหนึ่ง ขยับเนกไทเล็กน้อย และไม่ได้พูดอะไร

สวีซุ่ยหนิงยิ้ม "ฉันพอจะมองออก คุณอยากจะนอนกับฉัน"

ชายคนนั้นเงียบไปครู่หนึ่ง จากนั้นเสียงหัวเราะที่ยากจะได้สดับก็ดังขึ้น "ใช่ ฉันอยาก เธอจะยอมหรือเปล่า?"

...............

ในขณะที่สวีซุ่ยหนิงกำลังกดรหัส เฉินลู่ก็สวมกอดเธอจากด้านหลัง

ความหนาวเย็นจากเสื้อผ้าของเขาทำให้เธอรู้สึกเสียใจอยู่ครู่หนึ่ง เธอรู้ดีว่าไม่ใช่เรื่องดีที่จะมีความสัมพันธ์กับเขา แต่ทว่าชายหนุ่มรูปงามคนนี้ราวกับว่ามีพลังเวทมนตร์ เขาสามารถจุดไฟเผาผู้คนได้ภายในเสี้ยววินาที ความเสียใจนี้อีกไม่นานเธอก็คงจะลืมเลือน

ทักษะของเฉินลู่นั้นดีมาก ทั้งสองต่างก็รู้สึกมีความสุข

ขณะที่การพักผ่อนของสวีซุ่ยหนิงจบลง เฉินลู่ผู้สุภาพอ่อนโยน กลับดูมีความชำนาญเสียยิ่งกว่าเจียงเจ๋อผู้เป็นพี่ของเขา ต่อหน้าร่างกายของหญิงสาวแปลกหน้า เขาก็สามารถทำทุกอย่างได้อย่างง่ายดาย

ไม่รู้ว่าเวลาผ่านไปเนิ่นนานเท่าไร เฉินลู่ลุกขึ้นและสวมเสื้อผ้าของเขา