เสน่ห์เหลือร้ายของคุณนายตระกูลเฉิน บทที่ 5
เฉินลู่ละสายตากลับด้วยท่าทีเฉยเมย
สวีซุ่ยหนิงรู้ว่าเฉินลู่นั้นกำลังคิดอะไร คาดว่าเขากำลังมองเธอในแง่ลบ
ที่เธอสวมชุดนี้ก็เพื่อเขาจริงๆ แต่รอยยิ้มนั้นเธอไม่ได้จะยั่วเย้าเขาเลยแม้แต่น้อย เธอเพียงยิ้มให้เขาด้วยความสุภาพเท่านั้น
สวีซุ่ยหนิงนั่งรอด้านนอกด้วยความสุภาพเรียบร้อยและรอเขาเลิกงาน
เมื่อถึงเวลานั้น เธอก้าวเท้าเดินเข้าไปหาเขาพลางเรียกเขาว่า "หมอเฉิน"
เฉินลู่ไม่ได้มองมาทางเธอ เขายกมือขึ้นและมองนาฬิกาข้อมือของตนพร้อมกับเอ่ยด้วยเสียงเย็นเยียบว่า "เธอกลับไปก่อนเถอะ อีกเดี๋ยวฉันมีประชุม"
เรื่องการประชุมนั้นไม่ได้โกหก แต่ก็ไม่ใช่เรื่องเร่งด่วน แต่ที่สำคัญคือเธอทำให้เขารู้สึกเบื่อ
"แล้วเมื่อไหร่เราจะได้เจอกันอีก?" สวีซุ่ยหนิงขบเม้มริมฝีปากและเอ่ยถาม
เขาเอ่ยด้วยท่าทางขอไปที "ดูก่อน"
สวีซุ่ยหนิงสังเกตเห็นถึงความห่างเหินของเขา เธอเม้มริมฝีปากและจ้องมองเขาที่นิ่งเงียบ
แต่ทว่าเฉินลู่กลับก้าวเท้าออกไปโดยที่ไม่สนใจเธอเลยแม้แต่น้อย การแตกคอของผู้ชายก็มักเป็นเช่นนี้ เมื่อเธอไร้ประโยชน์แล้ว เขาก็เกียจคร้านเกินกว่าจะให้ความสนใจเธอ
หัวใจของสวีซุ่ยหนิงกระชับแน่น หากว่าไม่มีเฉินลู่เป็นผู้หนุนหลัง ทั้งชีวิตนี้เธอก็ไม่อาจทำลายเจียงเจ๋อได้ ด้วยความลนลาน เธอรีบเอื้อมมือออกไปจับมือเขา ฉวยโอกาสช่วงจังหวะที่เขาไม่ได้สนใจเธอ เธอเอื้อมมือไปและประสานมือกับเขาอย่างรวดเร็ว มือเล็กๆของเธอลูบไล้ฝ่ามือใหญ่ของเขาอย่างเอาอกเอาใจ
"หมอเฉิน" ดวงตาของสวีซุ่ยหนิงราวกับมีน้ำตาคลอเบ้า ดูไร้เดียงสาและน่าสงสาร
เฉินลู่หันกลับมา มองดูมือของเขาและเธอที่กำลังประสานกันด้วยความรวดเร็ว
สวีซุ่ยหนิงไม่รู้ว่านัยต์ตาของเขากำลังสื่อถึงอะไร แต่โดยสัญชาตญาณเธอรู้สึกได้ว่าเขานั้นไม่ชอบเป็นอย่างมาก ยิ่งไปกว่านั้นวันนี้เขาไม่เอ่ยคำพูดหยอกเย้าเธอเลยแม้แต่น้อย เธอกระชับมือแน่นกว่าเก่า
"หมอเฉิน นายสะสางงานของนายไปเถอะ ไม่ว่าจะดึกแค่ไหน วันนี้ฉันก็จะรอนาย"
เฉินลู่ดึงมือกลับและไม่ได้สนใจคำพูดของเธอ ตลอดทั้งบ่าย เขามีเคสผ่าตัดใหญ่ เมื่อเขาออกมา เขาสูบบุหรี่ด้วยท่าทีเหนื่อยล้า
"หมอเฉิน ลงไปด้านล่างด้วยกันไหม?"
เฉินลู่พยักหน้า หมอที่เดินลงมาด้านล่างพร้อมกับเขาขมวดคิ้วแน่นพลางเอ่ย "สภาพร่างกายของผู้ป่วยที่เข้ารับการผ่าตัดในวันนี้แย่มาก หากเกิดอุบัติเหตุระหว่างผ่าตัดเกรงว่าจะคงมีเรื่องยุ่งยากให้จัดการแน่ นายดูลูกชายเขา ปกติก็พูดจาแย่อยู่แล้ว หมออย่างพวกเราก็ลำบาก ช่วยชีวิตและช่วยเหลือผู้บาดเจ็บแล้วยังต้องพบเจอปัญหาขัดแย้งระหว่างหมอกับผู้ป่วยอีก"
เฉินลู่บดขยี้ก้นบุหรี่ในมือของเขาแล้วโยนลงในที่เขี่ยบุหรี่พลางเอ่ยอย่างรวบรัดว่า "ไปเถอะ"
......
เมื่อเฉินลู่และหมอเดินไปที่ประตูโรงพยาบาล เขาเห็นสวีซุ่ยหนิงกำลังนั่งยองๆอยู่ด้วยชุดเดรสสั้นของเธอ จะมองอย่างไรก็แทบเห็นถึงเนื้อหนังด้านใน
เพราะข้างกายเขามีคนอื่นอยู่ เธอเห็นเขาแล้วแต่กลับไม่เดินมาหาเขา
เฉินลู่เอ่ยกับเพื่อนร่วมงานว่า "นายไปก่อนเถอะ"
"ได้" เพื่อนร่วมงานตอบ "กลับไปพักผ่อนเถอะ ยังมีงานใหญ่รออยู่อีกหลายงาน"
เพื่อนร่วมงานเดินกางร่มจากไป เฉินลู่เดินไปด้านหน้าด้วยท่าทีไม่รีบร้อนและเขาไม่ได้หยุดรอเธอ สวีซุ่ยหนิงริเริ่มลุกขึ้นและก้าวไปหาเขา
"หมอเฉิน"
เฉินลู่เอ่ยอย่างตรงไปตรงมา "ยั่วยวนผู้ชายไม่เป็นเหรอ?"
สวีซุ่ยหนิงใบหน้าแดงระเรื่อ ความเป็นจริงแล้วเธอก็ไม่เก่งขนาดนั้น แต่ไม่คิดว่าจะเลวร้ายในสายตาของเขา
แต่ถ้ามันมากไป มันจะหมดความน่าสนใจ" เฉินลู่เอ่ยอย่างเฉยเมย "เธอดูค่อนข้างมั่นใจในรูปร่างหน้าตาของตัวเอง แต่ฉันเคยพูดไปแล้ว เพียงแค่รูปร่างหน้าตามันไม่พอหรอก
เมื่อได้ยินคำพูดนั้นของเขา ใบหน้าสวีซุ่ยหนิงแดงก่ำ
"หมอเฉิน ฉันเข้าใจแล้ว" เธอครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งและก้าวเข้าไปหาเขา เธอพยายามฝืนใจอยู่ครู่หนึ่งจากนั้นเธอเอื้อมมือออกไปสัมผัสเขา "ผู้หญิงที่มีความกล้าถึงจะน่าดึงดูดใจใช่หรือเปล่า?"
สวีซุ่ยหนิงจ้องมองเขาด้วยความปรารถอย่างแรงกล้า
ตรงกันข้ามกับเขานั้นมีกล้องวงจรปิด นับว่ายังโชคดีที่สวีซุ่ยหนิงทำอะไรลงไป เรือนร่างของเธอก็จะบดบังไว้
เฉินลู่เลิกคิ้วขึ้น
เสน่ห์เหลือร้ายของคุณนายตระกูลเฉิน โดย จิ่นอวิ๋น บทที่ 5 ออนไลน์ฟรี
นวนิยายชุด เสน่ห์เหลือร้ายของคุณนายตระกูลเฉิน บทที่ 5 เป็นที่รอคอยมากที่สุด เนื้อหาของซีรีส์ ที่ บทที่ 5 เสน่ห์เหลือร้ายของคุณนายตระกูลเฉิน ผู้เขียน จิ่นอวิ๋น ทำให้ความรักของชายและหญิงหลักเกิดขึ้นตามธรรมชาติ พวกเขามองเห็นคุณค่าที่ดีของกันและกันซึ่งอคติของผู้อื่นมองไม่เห็น บทที่ 5 จิ่นอวิ๋น จะทำให้เราพอใจกับผลของความรักนั้นหรือไม่? ติดตาม เสน่ห์เหลือร้ายของคุณนายตระกูลเฉิน นวนิยาย บทที่ 5 ที่ th.readeraz.com
เสน่ห์เหลือร้ายของคุณนายตระกูลเฉิน จิ่นอวิ๋น บทที่ 5
นวนิยาย เสน่ห์เหลือร้ายของคุณนายตระกูลเฉิน บทที่ 5