เทพสงครามพิทักษ์โลก บทที่ 1098

เมื่อได้ยินคําพูดของไป๋หู่ เจ้าของอาคารก็หลั่งน้ําตาออกมาทันที เขาแค่ต้องการหาเงินเพิ่มอีกนิด และคนตรงหน้านี้กําลังขุ่มขู่หมายชีวิตของเขา!

ไป๋หู่ยิ้มเยาะอย่างเย็นชาและถามว่า "กูจะถามมึงเป็นครั้งสุดท้าย มึงต้องการยินยอมให้เฟิงเมิ่งกรุ๊ปเช่าอาคารสำนักงานของมึงหรือไม่"

"ชะ... เช่า ยะ... ยิมยอม... ยินยอมให้เช่าอาคารสำนักงานของผมครับ!”

ในขณะนี้เจ้าของบ้านไม่กล้าที่จะวางท่าแข็งข้อใดๆ เลย เขาโดนตบหน้าจนแทบประคองสติไว้ไม่ได้ ความถือดีและความตั้งใจจะแก้แค้นของเขานั้นหายไปตั้งแต่โดนตบจนไม่รู้เหนือใต้เป็นสิบทีแล้ว เขาไม่กล้ากระทั่งพูดจารุนแรงด้วยซ้ำ

คนผู้นี้ดูโหดเหี้ยมมากในแวบแรก และดูอารมณ์รุนแรงยิ่งกว่าเขา ดูจิตวิปริตยิ่งกว่าเขา คนอย่างเขาไม่มีทางและไม่มีวันต่อกรกับคนผู้นี้ได้แน่นอน

สัญชาตญาณของเจ้าของอาคารกรีดร้องว่า ถ้าขืนเขาไม่ตกลงที่ให้กับเฟิงเมิ่งกรุ๊ปเช่าอาคารสำนักงานของเขา เขาต้องถูกจับฉีกเป็นชิ้นๆ ตายอย่างทรมานแน่นอน

เมื่อเห็นว่าเจ้าของอาคารยอมแพ้อย่างง่ายดาย ดวงตาของไป๋หู่ก็กรอกกลิ้งไปมาทันที เขาตั้งใจไว้แล้วว่าจะรอให้เรื่องราวมาถึงจุดนี้ก่อนจะเดินเกมตามเป้าหมายต่อไป ไม่อย่างนั้น เขาคงไม่ออมมือกับคนน่าขยะแขยงแบบนี้มาถึงตอนนี้หรอก

เขายิ้มและพูดว่า "ฮ่า ฮ่า กูเปลี่ยนใจแล้ว กูไม่ได้อยากเช่าอาคารสํานักงานของมึงแล้ว แต่กูต้องการซื้ออาคารสํานักงานของมึงแทน ราคาเท่าไหร่ ว่ามาเลย"

อะไรนะ!

ใครจะอยากถูกปีศาจบ้าเลือดฆ่าตายตอนนี้กัน!

ถ้าเขาขายอาคารสำนักงานให้เฟิ่งเมิ่งกรุ๊ป เขาอาจจะหลบหนีอิทธิพลของตระกูลหลี่ไปที่อื่นได้ แต่ถ้าเขาไม่ได้ขายอาคารสํานักงานให้กับเฟิงเมิ่งกรุ๊ป เขาอาจจะตายที่นี่ในวันนี้เลย!

"ฉลาดมาก แค่ขายก็พอแล้ว!"

ไป๋หู่ยิ้มเยาะอย่างเย็นชา เขาสั่งให้คนที่มาด้วยหยิบเอาสัญญาออกจากกระเป๋าเอกสารของเขา จากนั้นไป๋หู่โยนเอกสารการขายอาคารลงไปตรงหน้าเจ้าของอาคาร แล้วรีบพูดว่า “เอ้า รีบเซ็นสัญญาซะ”

เจ้าของบ้านหยิบสัญญาขึ้นมาและเหลือบมองมันและอดไม่ได้ที่จะถอนหายใจในใจ ท่าทางอีกฝ่ายเตรียมตัวมาอย่างดี เอาเอกสารทุกอย่างที่ต้องใช้มาพร้อมเลย!

โชคดีสำหรับเจ้าของอาคารที่ไป๋หู่ไม่ได้ใจดําเกินไปและราคาที่เขาให้ก็ไม่เลว

อันที่จริง ไป่หู่ก็เป็นคนมีเหตุผลเช่นกัน หากเจ้าของบ้านไม่ได้แบล็กเมล์เขาก่อน เขาคงไม่ได้ทำอะไรรุนแรงนัก แค่รีดไถอาคารสำนักงานแห่งนี้มาอยู่ในมือของเฟิ่งเมิ่งกรุ๊ป เท่านี้ก็เป็นบทลงโทษหนักพอแล้ว!

ในท้ายที่สุดเจ้าของอาคารสามารถเซ็นชื่อของเขาลงไปในเอกสารซื้อขายอาคารสำนักงานด้วยน้ำตาคลอเบ้าเท่านั้น เขารู้ดีว่าเขาจบสิ้นแล้วในสิงเตา แต่เขายังไม่ตาย และเริ่มต้นใหม่ที่อื่นได้