หนี้รัก วิวาห์จำเป็น นิยาย บท 14

เจี่ยนอี๋นั่วขมวดคิ้ว เว้นระยะห่างกับผู้ชายคนนั้นนิดหน่อย แล้วพูดขึ้นเสียงทุ้ม “คุณคะ ได้โปรดหลีกไป นี่มันเรื่องของฉัน……”

“ผู้หญิงเจอกับปัญหา ก็ควรรู้จักหาวิธีช่วยเหลือสิ” ผู้ชายคนนั้นหัวเราะ นั่งยองๆ ข้างท่อน้ำ คายหมากฝรั่งออกจากปาก หนีบแท่งไม้ยื่นเข้าไปในปากท่อ

เจี่ยนอี๋นั่วมองพฤติกรรมของชายคนนี้ด้วยความประหลาดใจเล็กน้อย เธอไม่คิดเลยว่าจะใช้วิธีนี้หยิบเหรียญออกมาได้

ชายคนนั้นเอาเหรียญมาพร้อมโยนเสื้อผ้าให้เจี่ยนอี๋นั่ว “ใส่ไว้ เดี๋ยวเป็นหวัด”

เจี่ยนอี๋นั่วขมวดคิ้วมองเสื้อแจ็กเกตยีน อย่างไรก็ใส่ไม่ได้ ไม่ใช่ว่าเธอไม่มีเหตุผลนะ แค่เธอไม่ชินกับการสวมเสื้อผ้าของผู้ชายแปลกหน้า

ผู้ชายคนนั้นหันมามองเจี่ยนอี๋นั่ว ยิ้มแล้วพูดขึ้น “ทำไม? องค์หญิงน้อย? เธอกลัวสกปรกมีกลิ่นเหม็นเหรอ? ”

เสียงผู้ชายคนนั้นดูดีกว่ารูปลักษณ์เขามาก ฟังแล้วทุ้มต่ำมีความแหบเล็กน้อย เป็นเสียงที่ทำให้ผู้หญิงหลายคนใจเต้น

ตั้งแต่เล็กจนโต เจี่ยนอี๋นั่วถูกเฮ่อเยี่ยนหงเรียกเธอลับหลังว่า “แม่มดน้อย” ถูกลูกน้องเคยเรียกว่า “ปีศาจกระดูกขาว” ถูกเพื่อนร่วมชั้นเรียกว่า “เด็กเนิร์ด” ไม่เคยมีใครเรียกเธอว่า “องค์หญิงน้อย” อะไรนี่มาก่อน นี่มันคำเรียกอะไร? แม้แต่พ่อของเธอเจี่ยนฉางรุ่นก็ไม่เคยเรียกเธอแบบนี้

เจี่ยนอี๋นั่วอดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้ว ถามด้วยน้ำเสียงเย็นชาอย่างสงสัย “น-นายเรียกฉันเหรอ? ”

ผู้ชายคนนั้นมองสังเกตเจี่ยนอี๋นั่ว แล้วยิ้มให้เจี่ยนอี๋นั่วก่อนพยักหน้า “อืม ใช่ ไม่เคยมีใครบอกเธอเหรอว่าเธอเหมือนองค์หญิงผู้สูงส่งจริงๆ? ”

เจี่ยนอี๋นั่งทำหน้าเย็นชา ยืนขึ้นมาทันที แล้วพูดเสียงทุ้ม “ไม่มีองค์หญิงที่ไหนนั่งข้างท่อระบายน้ำเพื่อหยิบเหรียญหรอก ช่างเถอะ ฉันไม่ต้องการเงินนั้นแล้ว”

“โกรธเหรอ? อย่าโกรธเลยหน่า……” ผู้ชายคนนั้นยืนขึ้นพร้อมยื่นมือมาจับแขนเจี่ยนอี๋นั่ว มืออีกข้างของเขาก็กางออกต่อหน้าเจี่ยนอี๋นั่วจากนั้นก็ยิ้มแล้วพูดขึ้น “ดูสิ เก็บเหรียญได้แล้ว”

“ขอบคุณค่ะ” เจี่ยนอี๋นั่วยื่นมือไปรับเหรียญนั้นทันที

แต่เจี่ยนอี๋นั่วยังไม่ทันได้สัมผัสเหรียญ ผู้ชายคนนั้นก็ซ่อนเหรียญไว้ด้านหลัง ยิ้มให้เจี่ยนอี๋นั่วแล้วพูดขึ้น “ยอมรับก่อนว่าเธอเป็นองค์หญิง แล้วฉันจะให้เหรียญเธอ? ”

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หนี้รัก วิวาห์จำเป็น