หนี้รักหมอสาว นิยาย บท 7

แสงอรุณแรกในยามเช้าส่องกระทบแยงมาที่ตา ทำให้หมอพุฒตาลพยายามดันตัวลุกขึ้น ชายที่นอนเคียงข้างเวลานี้เขาได้หายไปแล้ว เหลือเพียงแค่ความว่างเปล่า หมอสาวรู้ได้ถึงการเปลี่ยนแปลงของร่างกาย เมื่อเธอมีไข้ก่อนจะเดินไปหยิบยาพาราในกระเป๋ามากิน ส่วนยาคุมนั้นเธอลืมสนิทไม่ได้พกมันมา เมื่อทานยาเสร็จเธอจึงได้ล้มตัวลงนอนตามเดิม

บรรยากาศในตอนเช้าที่โต๊ะอาหารของบ้านจิรายุพาณิชย์

"เมียแกล่ะเตชินทำไมไม่ลงมาทานข้าวเช้า” มารดาของเตชินเอ่ยถามลูกชายออกมาด้วยความสงสัย เมื่อลูกชายลงมาทานข้าวคนเดียว "เป็นไงล่ะครับลูกสะใภ้ของคุณแม่ แต่งเข้าบ้านวันแรกก็นอนกินบ้านกินเมืองเจริญละครับพี่น้อง!” คำพูดของเตชิน ไม่ได้สร้างความนิยมชมชอบในตัวของลูกสะใภ้น้อยลงเลย เพราะผู้เป็นมารดาได้สืบประวัติแล้วก็นิสัยของหมอพุฒตาลมาอย่างละเอียดยิบแล้ว

"เดี๋ยวนีน่าไปดูหมอตาลเองค่ะคุณแม่" เมื่อนีน่าเดินออกไป ทำให้ผู้เป็นพี่ชายหันหน้ามาจ้องจับพิรุธน้องชายอย่างเตชิน "พี่มองหน้าผมแบบนี้หมายความว่ายังไง” เตชินเอ่ยถามพี่ชายออกไป เมื่อสายตากวนๆ ของเตชิตมองมายังเขาอย่างมีเลศนัย

"อย่าบอกนะว่าจัดหนักเสียจนหมอจับไข้อย่าเพิ่งมีลูกแซงพี่ล่ะ!" พี่ชายพูดออกมาอย่างรู้ทัน ในความหื่นของน้องชาย เตชินไม่มีทางปล่อยให้หมอพุฒตาลรอดพ้นไปได้ ในคืนส่งตัวอย่างแน่นอน

“หึหึ!..ถ้ามีจริงๆ ผมยกให้พี่ไปเลย ไม่ไหวแค่นี้ชีวิตผมก็ป่วนอยู่แล้ว” ชายหนุ่มพูดออกมาอย่างหัวเสียและไม่แยแสต่อคำพูดของพี่ชาย เพราะเตชินไม่เคยคิดเรื่องการมีลูกมาก่อน และที่สำคัญเขาไม่คิดที่จะมี

"แกพูดเองนะ แม่เป็นพยานให้ผมด้วย" เตชิตหันไปพูดกับผู้เป็นมารดา ที่ตั้งหน้าตั้งตาทานข้าวแต่หูก็ฟังลูกชายทั้งสองคุยกันไปด้วย

"พวกแกเนี่ยนะเล่นเป็นเด็กๆ ไปได้! เอานี่เตชินตั๋วเครื่องบินพร้อมที่พักพาเมียแกไปฮันนีมูน!”

"ทำไมต้องเป็นทะเลด้วยแม่ ส่วนที่พักก็เป็นบ้านพักตากอากาศของเรา แม่ประหยัดงบจังเลยนะครับ" เรื่องฮันนีมูนไม่ได้อยู่ในหัวของเขาเลย เรื่องเที่ยวต่างหากที่เตชินสนใจ บวกกับแผนที่วางเอาไว้ เพื่อทำร้ายหัวใจหมอพุฒตาล

"หนูพุฒตาลลางานหลายวันไม่ได้ และนี่คือการลาครั้งแรกของเธอตั้งแต่ทำงานมา" ผู้เป็นมารดาพูดเพื่อให้เขาสำนึก แต่เปล่าเลยเขากลับรู้สึกเฉยๆ เพราะเกิดมาเสวยสุขอยู่บนกองเงินกองทองจนเคยตัว

"แจ๋วช่วยยกข้าวต้มไปให้คุณหมอตาลด้วยนะ เธอไม่ค่อยสบาย” พอมาถึงนีน่าก็สั่งให้เด็กแจ๋ว นำข้าวต้มขึ้นไปให้หมอพุฒตาลบนห้อง

"นั่นไงฉันว่าแล้วไม่มีผิด" เตชิตเอ่ยขึ้น "หนูพุฒตาลเป็นอะไรมากไหมนีน่า” ดูท่าทางหญิงสูงวัยจะดูห่วงใยหมอพุฒตาลไม่น้อย

"หมอตาลเธอทานยาไปแล้วค่ะคุณแม่เดี๋ยวคงดีขึ้น" นีน่าพูดพร้อมกับนั่งลงข้างๆ สามีของเธอ "รีบกินแล้วรีบขึ้นไปดูเมียแกด้วยเตชิน"

"พอดีว่าผมมีธุระขอตัวนะครับแม่" เตชินพูดจบก็ลุกเดินออกไปทันที

"เตชิน! ไอ้ลูกคนนี้นี่” คำพูดของมารดาไม่มีผลใดๆ ทั้งสิ้นกับเตชิน เขารีบเดินออกจากบ้าน ก่อนจะขับรถสปอร์ตคันหรูพุ่งออกไปอย่างรวดเร็ว

เมื่อหมอพุฒตาลรู้สึกดีขึ้นเวลาล่วงเลยไปเกือบเที่ยง เธอจึงลงมาด้านล่าง แม้ว่าจะรู้สึกยังอ่อนเพลียอยู่บ้าง แต่เนื่องด้วยมาเป็นสะใภ้ของบ้านนี้วันแรก จึงทำให้หมอพุฒตาลฝืนตัวเองเดินลงมา

"อ้าว! หนูพุฒตาลเป็นยังไงบ้างลูกดีขึ้นหรือยัง" แม่ของเตชินเดินเข้ามาใกล้ๆ ขณะที่เธอนั่งลงบนโซฟาพร้อมทั้งเอามือมาอังหน้าผากดูด้วยความห่วงใย

"ค่อยยังชั่วแล้วค่ะคุณแม่ขอบคุณมากนะคะ" หมอพุฒตาลพูดออกไปอย่างอ่อนน้อมถ่อมตน

"บอกให้ไปดูแลเมียเตชินก็รีบขับรถออกไปข้างนอก ไอ้ลูกคนนี้ไม่ได้เรื่องเลย"

"ไม่เป็นไรหรอกค่ะคุณแม่ ตาลดูแลตัวเองได้ แค่ปวดหัวนิดหน่อยเองสงสัยจะเมื่อยจากงานค่ะ" หมอพุฒตาลพูดพร้อมกับส่งยิ้มบางๆ ไปให้มารดาของสามี การสนทนาของคนทั้งคู่ เป็นไปด้วยความสนิทสนมกันอย่างรวดเร็ว ทั้งที่เพิ่งเจอกันได้สองสามครั้งยิ่งพูดเรื่องสุขภาพ มารดาของเตชินยิ่งถูกใจหมอสาว ในการแนะนำมารดาของสามีอย่างโน้นอย่างนี้ของเธอ

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หนี้รักหมอสาว