พิชิตใจหม่ามี๊ตัวแสบ นิยาย บท 771

“พูดก็ถูก”ลีน่าพยักหน้า“ยังไงก็ไม่มีใครคิดว่า พวกเธอสองคนรู้จักกันหรือไม่ แต่ว่าวารุณี เธอว่าสองคนนี้ ร่วมมือกันได้อย่างไร?”

“จากที่จุ๊บแจงสารภาพเอง เป็นสุชาดาที่มาหาเธอก่อนเอง จุ๊บแจงใส่ร้ายว่าฉันลอกเลียนแบบ และก็เป็นรูปที่สุชาดาเอามา ดังนั้นจุ๊บแจงจึงตกลงร่วมมือกับสุชาดา”วารุณียักไหล่พูด

ลีน่ากลอกตา“จุ๊บแจงนี่โง่จริงๆ ไม่มีสมองสักนิด คนแบบนี้ยังจะไปใส่ร้ายคนอื่นอีก พูดไม่ออกเลยจริงๆ”

วารุณีหัวเราะ“เธอพูดถูก คนที่ไม่มีสมอง ทำเรื่องเลวๆก็ต้องล้มเหลวอยู่แล้ว”

จุ๊บแจงก็โง่ไม่ใช่เหรอ?

ไม่ได้สืบตัวตนของสุชาดา ไม่เข้าใจนิสัยตัวตนของสุชาดา ก็ไปเชื่อสุชาดา ร่วมมือกับสุชาดา

แน่นอนว่า นี่ก็ไม่เป็นไร ที่ตลกที่สุดคือ ก็ยังเป็นตอนที่จุ๊บแจงเอารูปภาพพวกนั้นของสุชาดาไป ก็ไม่ไปตรวจสอบเลยว่ามีปัญหาหรือไม่

ดังนั้นจุ๊บแจงไม่ซวย แล้วใครจะซวย?

กลับเป็นสุชาดา ที่ดีขึ้นกว่าเดิมมาก อย่างน้อยสมองก็ดีกว่าเดิมขึ้นเยอะ

“เอาล่ะ ไม่พูดถึงสองคนนี้ละ ตำรวจกลับไปสอบสวนสุชาดา จับสุชาดาได้ล่ะก็ คงติดต่อฉันเอง ถ้าจับไม่ได้ ก็ให้พวกเราระวังตัวหน่อย ยังไงเรื่องนี้สุชาดาก็ไม่ได้ทำผิดกฎหมาย แค่เอารูปให้จุ๊บแจง และทำการยั่วยุ และการยั่วยุนี้ ก็ไม่ได้ทำให้เกิดความเสียหายมาก ดังนั้นถึงจับสุชาดาได้ ก็จะถูกตำหนิเล็กน้อยแล้วก็ปล่อย”

“ก็ใช่”ลีน่าพยักหน้า ไม่พูดอะไร

ทั้งสองห้าร้านอาหารฝรั่งที่ดูหรูหราแห่งหนึ่ง เอารถจอดเสร็จ แล้วเข้าไปกินข้าวที่ร้านนั้น

กินเสร็จ มั้งสองก็ดูเวลายังมีอยู่ เลยไม่รีบกลับไป กะว่าจะเดินเล่น

ยังไงพอตกดึก วารุณีก็ยังต้องไปรับนัทธีกับลูกทั้งสองที่สนามบิน

การเดินเล่นนี้ ใช้เวลาไปสองสามชั่วโมง

แต่วารุณีกับจุ๊บแจงก็มาได้ซื้ออะไร แค่ดูเฉยๆ

พวกเธอคนหนึ่งเป็นดีไซเนอร์เสื้อผ้า อีกคนเป็นดีไซเนอร์เครื่องประดับ รสนิยมเลยสูงกว่าคนทั่วไป ดังนั้นสำหรับเสื้อผ้ารองเท้ากระเป๋าอะไรพวกนั้นในตลาด ที่จริงแล้วดูไม่สวยเลย

เพราะที่พวกเธอใช้ ไม่ใช่ตัวเองออกแบบเอง ก็สั่งทำโดยเฉพาะ

ดังนั้นการเดินเล่นนี้ แค่เป็นการฆ่าเวลาเฉยๆ

แป๊บเดียว ก็ถึงกลางดึก

ลีน่าขับรถพาวารุณีไปที่สนามบิน ด้านหลังมีพวกบิ๊กบอดี้การ์ดสองคน ขับรถตามไปติดๆ ดูแลพวกเธอ

ถึงสนามบิน ก็สามทุ่มแล้ว

วารุณียืนอยู่ทางออกของ VIP ดูเวลาไป ก็มองไปทางเข้าออก“ทำไมยังไม่ออกมาอีก”

เมื่อกี๊เธอได้ยินแจ้งเตือนว่าเครื่องบินลงจอดแล้ว ตำแหน่งที่จอด ก็เป็นที่นัทธีบอกเธอพอดี เป็นที่ที่เครื่องบินเจ็ตส่วนตัวของเขาจะจอด

ดังนั้นว่าตามเหตุผลแล้ว พวกนัทธีน่าจะออกมาแล้วสิ ทำไมนานขนาดนี้แล้ว ยังไม่ออกมาเลย?

มองวารุณีที่รีบร้อน เหมือนกลัวจะเกิดเรื่อง ลีน่าก็หาว พูดโน้มน้าว:“วารุณี อย่าร้อนใจสิ พวกประธานนัทธีอาจจะมีอะไรเลยดีเลย์ไปนิดหน่อยก็ได้ เดี๋ยวก็ออกมาแล้ว”

“ที่สนามบินจะเกิดอะไรขึ้นได้?”วารุณีขมวดคิ้ว พูดอย่างไม่เข้าใจนัก

ลีน่าผายมือออก“ฉันก็ไม่รู้ ฉันแค่เดา”

เธอพูดจบ ตาก็มองกวาดไป แล้วก็เห็นร่างไม่กี่ร่างปรากฏตรงทางเข้าออก แล้วตาก็เป็นประกายทันที ตื่นเต้นจนดึงแขนเสื้อของวารุณี“วารุณี พวกประธานนัทธีออกมาแล้ว”

วารุณีที่ตอนนี้กำลังก้มหน้ากดโทรศัพท์ อยากส่งข้อความหานัทธี ถามเขาว่าอยู่ไหน

สุดท้ายยังพิมพ์ไม่เสร็จ ก็ได้ยินคำพูดของลีน่า จึงผิดโทรศัพท์แล้วเงยหน้าขึ้นทันที มองไปที่ทางเข้าออก

การมองนี้ ก็ทำให้เห็นว่านัทธีพาลูกทั้งสองคนมา เดินมาทางนี้พร้อมกับมารุตกับบอดี้การ์ดสองสามคน

“หม่ามี๊”เด็กทั้งสองเห็นวารุณี ก็รีบโบกมือทักทายวารุณีอย่างดีใจ

“เฮ้!”วารุณีตอบตกลง แล้วรีบวิ่งไปที่ทางเดินอย่างเร็ว

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: พิชิตใจหม่ามี๊ตัวแสบ