พิชิตใจหม่ามี๊ตัวแสบ นิยาย บท 776

ลีน่าตอบอือ

ทั้งสองคนเดินไปห้องทานข้าวด้วยกัน

พอนั่งลงแล้ว คนใช้ก็เริ่มเสิร์ฟอาหาร

วารุณีมองที่ว่างสองสามที่ จากนั้นก็คิดอะไรได้ เงยหน้าถามคนใช้“ใช่สิ คุณผู้ชายของพวกคุณล่ะ?แล้วเด็กสองคนนั้นไปไหนละ?”

พูดถึงแล้ว เพราะว่าซุบซิบเรื่องความรักของลีน่า เธอเลยลืมนัทธีกับลูกทั้งสองคนไปเลย ตอนนี้เพิ่งจะคิดได้ว่าตื่นมานานแล้ว ก็ไม่เห็นสามคนพ่อลูกเลย

“ฉันคิดว่าเธอจะไม่ถามเสียอีก”ลีน่าคีบเนื้อปลาชิ้นหนึ่ง มองวารุณีอย่างรู้สึกขำ

วารุณีหันไปมองเธอ“ทำไม เธอรู้ว่าพวกเขาไปไหนเหรอ?”

สามคนพ่อลูกนี้น่าจะไม่อยู่ที่คฤหาสน์

ถ้าอยู่ล่ะก็ เธอตื่นมาแล้ว พวกเขาต้องปรากฏตัวสิ

ดังนั้นเป็นไปได้อย่างมากที่จะออกไปข้างนอก

“รู้สิ ไอริณอยากไปเล่นที่สวนสาธารณะข้างนอก สามีเธอก็ตามใจลูกสาวสุดๆ เลยพาไอริณไป แต่อารัณก็เป็นคนที่หลงใหลน้องสาวอีก ดังนั้นเลยไปด้วยกัน ให้ฉันบอกเธอ เธอจะได้ไม่กังวล”ลีน่ากลืนอาหารในปากแล้วตอบ

วารุณีพยักหน้าอย่างเข้าใจโดยทันที“ที่แท้ก็แบบนี้ สวนสาธารณะนั้นมีสิ่งอำนวยความสะดวกมากมายที่เด็กๆชอบจริงๆ ไอริณอยากไปที่นั่นไม่แปลก”

“ใช่ ประธานนัทธีบอกจะพาพวกเขาไปเล่นแล้วเดี๋ยวกลับมา เอาล่ะ เธอรีบกินเถอะ กินเสร็จพวกเราควรเดินทางได้แล้ว”ลีน่ามองนาฬิกาแล้วพูด

วารุณีก็คิดว่าใช่ พยักหน้าแล้วไม่ถามอีก หยิบตะเกียบมากินข้าว

กินเสร็จ ตอนที่วารุณีกับลีน่าสองคนกำลังเตรียมออกไป นัทธีก็พาลูกสองคนกลับมา

ไอริณกระโดดไปมาตลอดทาง มีความสุขอย่างมาก ชัดเจนว่าเล่นที่สวนสาธารณะอย่างสนุก

ถึงแม้ใบหน้าอารัณดูไม่มีความสุขอย่างไอริณ แต่จากรอยยิ้มในสายตาเขาที่ยังไม่หายไป ก็มองออกว่า เขาพอใจกับสวนสาธารณะนี้อย่างมาก

บางที ไม่ว่าอารัณจะดูเป็นผู้ใหญ่ ไอคิวสูงแค่ไหน

แต่สุดท้ายเขาก็แค่เด็กคนหนึ่ง ชอบของเล่นที่เด็กๆชอบเล่น เป็นปกติอย่างมาก

ส่วนนัทธีกลับมองดูเด็กทั้งสองคนอย่างเอาใจ ริมฝีปากบางๆยกขึ้น ใบหน้ามีรอยยิ้มบางๆ

“หม่ามี๊”เด็กทั้งสองเห็นวารุณี ก็วิ่งไป กอดขาเธอไว้

“หม่ามี๊ หม่ามี๊ลำบากแล้ว”ไอริณเงยหน้าเล็กๆขึ้น พูดกับวารุณีอย่างไร้เดียงสาและมีชีวิตชีวา

นัทธีได้ยินคำนี้ ก็ไอออกมาเบาๆที่ริมฝีปากทันที หันหน้าไปอีกด้าน

ส่วนลีน่าก็กระตุกปากขึ้นอย่างอึดอัด หันหน้าไปอีกด้าน

ส่วนอารัณ ก็ทำเป็นตัวเองไม่ได้ยินอะไร

วารุณีไม่รู้ว่าสามคนนี้เป็นอะไร เธอก้มหน้ามองเด็กสาวอย่างสงสัย ลูบผมเด็กสาว“ลูกรัก ทำไมบอกว่าหม่ามี๊ลำบากแล้ว?”

ไอริณขยับปากเล็กๆ กำลังคิดอะไรอยู่ นัทธีก็อุ้มเธอจากวารุณีมา แล้วเปลี่ยนเรื่อง“คุณจะไปสถานที่แข่งหรือยัง?”

วารุณีพยักหน้ายิ้มๆ“ใช่ สมควรไปได้แล้ว”

“โอเค งั้นคุณรีบไปเถอะ ผมจะพาลูกสองคนไปเปลี่ยนชุด เมื่อกี๊เล่นจนร้อน เหงื่อออกเลย ไม่งั้นเดี๋ยวเป็นหวัดได้”

พูดไป นัทธีก็ใช้สายตาบอกใบ้อารัณ

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: พิชิตใจหม่ามี๊ตัวแสบ