ข้าคือหงส์พันปี นิยาย บท 10

สุดท้ายหมอก็วินิจฉัยให้เฉินเสียนถึงสามครั้ง และทุกครั้งก็ได้ข้อสรุปเดียวกัน

เฉินเสียนกำลังตั้งครรภ์จริงๆ

ฉินหรูเหลียงโกรธเกรี้ยวขึ้นมาอย่างไม่มีเหตุผล เห็นได้ชัดว่าเธอกำลังจะซวยยิ่งกว่าเดิม

ในเมื่อเขารังเกียจนางมากทำไมจึงไม่จัดการเรื่องใต้สะดือของตัวเองให้ดี!

หลิ่วเหมยอู่เข้ามาได้ถูกจังหวะพอดี ดวงตาที่แดงก่ำจากการร้องไห้แสดงให้เห็นว่าเหตุการณ์นี้กระทบใจนางมากเพียงใด

นางช่างน่าสงสาร น้ำตาของนางไหลออกมา ก่อนจะพูดว่า "ท่านแม่ทัพ..." เมื่อสองวันก่อนตอนอยู่ในงานแต่งนางได้รับบาดเจ็บที่ขาทั้งสองข้าง จนถึงตอนนี้ก็ยังคงดูอ่อนแอราวกับว่านางอาจจะถูกลมพัดปลิวไปได้ทุกเมื่อ

ฉินหรูเหลียงระงับความโกรธและพูดกับนางว่า "เจ้าออกไปรอด้านนอกก่อนเถิด แล้วข้าจะอธิบายเรื่องนี้ให้เจ้าฟัง"

หลิ่วเหมยอู่ไม่เข้าใจ ท่านแม่ทัพแสดงออกชัดเจนว่าเกลียดนังโง่คนนี้มาก แต่ทำไมเขาถึงยังแตะต้องนางจนทำให้นางท้องแบบนี้!

หลิ่วเหมยอู่เชื่ออย่างสุดหัวใจมาตลอดว่านางครอบครองได้ทั้งร่างกายและจิตใจของฉินหรูเหลียง

แต่คิดไม่ถึงเลยว่าสุดท้ายแล้วจะยังพลาดพลั้งจนได้

ไม่ต้องพูดถึงความอัปยศในวันมงคลสมรส ในตอนนี้เมื่อรู้ว่าเฉินเสียนกำลังตั้งท้องบุตรของฉินหรูเหลียง นางก็ยิ่งรู้สึกราวกับมีสายฟ้าฟาดลงมาที่กลางใจ

หลิ่วเหมยอู่แสดงความใจกว้างออกมาทั้งที่ยังรู้สึกน้อยเนื้อต่ำใจ “ท่านแม่ทัพ ในเมื่อองค์หญิงทรงพระครรภ์แล้วก็ช่างเถิด... ถึงอย่างไรแล้วนั่นก็คือลูกของท่านแม่ทัพ”

เฉินเสียนกระตุกยิ้มมุมปาก ยังจะดึงดราม่าได้อีก

ฉินหรูเหลียงอยากจะอธิบายให้หลิ่วเหมยอู่ฟัง เขากำลังจะเอ่ยบางอย่างแต่กลับกลืนมันลงคอไปก่อน และพูดเพียงว่า “เหมยอู่ เจ้าอย่าสนใจเรื่องนี้เลย”

“ไหนบอกว่าเด็กไร้เดียงสา...”

ฉินหรูเหลียงหันไปทางด้านนอกและกล่าวว่า "นำยาเข้ามา"

เฉินเสียนเงยหน้ามองฉินหรูเหลียงทันที ที่แท้เขาก็เตรียมการไว้แล้วนี่เอง

ในไม่ช้าสาวใช้ก็นำถ้วยยาเข้ามา จากนั้นฉินหรูเหลียงจึงเอ่ยอย่างเย็นชาว่า "ให้นางดื่มซะ"

ทันทีที่สาวใช้เดินเข้ามาใกล้ขึ้นเรื่อยๆ เฉินเสียนก็ได้กลิ่นแปลกๆ ของยา

เธอจำต้องพิจารณาความคิดของฉินหรูเหลียงใหม่เสียแล้ว

ไม่คิดว่านอกจากจะเป็นพวกเหลือเดนแล้ว เขายังเป็นคนใจดำอำมหิตอีกด้วย

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ข้าคือหงส์พันปี