เมเดลีนเพิกเฉยต่อความเจ็บปวดที่เกิดขึ้นกับตัวเองและลุกขึ้นยืนทันที
“นี่ ทำไมคุณถึงไม่สนใจฉันเลย?” เอโลอิสคว้ามือลูกสาวอย่างอารมณ์เสีย เธอยังไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นที่ด้านหลัง
“ทำไมหนูถึงจะไม่สนใจแม่ล่ะคะ?” เมเดลีนจับมือผู้เป็นแม่แน่น หัวใจของเธอปวดร้าวเมื่อเห็นสิ่งสกปรกและฝุ่นผงบนใบหน้าที่ไร้เดียงสาของเอโลอิส
เธอไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นในขณะที่หมดสติ เธอเห็นเพียงเอโลอิสที่ฟื้นแล้วส่วนผู้ชายคนนั้นก็หมดสติอยู่บนพื้นข้างประตู
หญิงสาวไม่มีเวลามาคิดเรื่องพวกนี้อีก เมื่อเห็นเปลวเพลิงที่เริ่มลุกลามมาสักพักแล้ว เธอจึงจับมือเอโลอิสและเดินไปที่ทางออก
เปลวไฟที่กระจายตัวได้ขวางทางพวกเขาเอาไว้ และเมเดลีนก็สำลักควันไฟพวกนั้น
ตอนนั้นเองที่เอโลอิสเริ่มจะสังเกตเห็นว่าบ้านกำลังไฟไหม้ เธอมองดูเปลวเพลิงที่โหมกระหน่ำอย่างงุนงงราวกับคนหลงทาง
“แม่คะ! แค่ก เราต้องไปแล้ว!” เมเดลีนบีบมือเอโลอิส และพยายามหนีออกทางประตู แต่กองขยะและกล่องใส่อาหารกลับมีส่วนทำให้ไฟลุกลามอย่างรวดเร็ว
“แค่ก แค่ก!”
เมเดลีนเริ่มไออย่างรุนแรงและรู้สึกอึดอัด ก่อนที่จู่ ๆ เธอจะได้ยินเสียงกระแทกอย่างรุนแรงดังมาจากข้างนอก
แล้วตามมาด้วยประตูทางเข้าที่ถูกเตะเปิดออกอย่างแรง
เจเรมี่ถีบประตูแล้วก็ต้องตกใจเมื่อได้กลิ่นควันไฟสีดำโชยออกมาอย่างรุนแรงในตอนที่เดินเข้ามา
“คุณหรือเปล่า เจเรมี่? เจเรมี่! แค่ก แค่ก แค่ก …” เมเดลีนตะโกนอยู่ที่หน้าประตู เธอรับรู้ได้ว่าเจเรมี่มาถึงแล้ว และรู้สึกได้ถึงการเต้นแรงของหัวใจตัวเองที่ไม่เคยหลอกลวงเธอ
เจเรมี่ปิดปากแล้วเดินไปตามทางเข้าที่เมเดลีนกับเอโลอิสถูกขังอยู่
“ลินนี่!”
ท่ามกลางกลุ่มควันที่หนาทึบ ดวงตาดอกท้อหรี่ลงครึ่งหนึ่งและจับจ้องไปที่เมเดลีนกับแม่ของเธอ
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ