กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1136

ตระกูลเว็บบ์สูญเสียคนไปทั้งหมดสิบห้านาย ในขณะที่ดอน อัลเบิร์ตกับเลียม ก็สูญเสียคนของเขาไปสี่คนเช่นกัน!

โชคดีที่ชาร์ลีได้เตือนดอน อัลเบิร์ตกับเลียมไปเมื่อสองสามวันก่อน ให้เตรียมการป้องกันเอาไว้ให้ดี นั่นจึงเป็นเหตุผลให้ดอน อัลเบิร์ตกับเลียม ส่งคนไปที่ภูเขากอลมินมากขึ้น ไม่เช่นนั้นพวกเขาก็อาจไม่สามารถรับมือกับฝ่ายตรงข้าม ที่อาจมีหลายสิบคนขึ้นไปก็ได้

พ่อลูกจากตระกูลวีเวอร์ ที่ดูหวาดกลัวอย่างมาก ถูกจับได้ในทุ่งหิมะ

ซึ่งคนที่จับเขาเอาไว้ได้ไม่ใช่ใครที่ไหน เป็นลูกน้องของดอน อัลเบิร์ตนั่นเอง เขาคือดีแคลน ซาเบอร์ ผู้ควบคุมกำลังพลบนภูเขากอลมิน

ดีแคลนแสดงความร้ายกาจออกมา ด้วยการจ้องขมึงทึงไปที่สองพ่อลูกคู่นั้น ที่ดูหวาดกลัวจนตัวสั่น แล้วพูดด้วยเสียงเย็นชา "พวกแกสองคนคิดว่าจะหนีไปได้จริง ๆ งั้นเหรอ?"

พอได้ยินดังนั้น จอร์แดนก็ปล่อยโฮออกมาดังลั่น "เราไม่ได้ตั้งใจจะหนีเลยครับคุณดีแคลน พวกนั้นต่างหากที่จับเราเข้าไปอยู่ในรถนั่น แล้วขับพาพวกเราหนีมา"

ดีแคลนตะคอกด้วยเสียงเย็นชา "หยุดพล่ามซะทีเถอะ แล้วไม่ต้องมาเสแสร้ง! ฉันรู้ดีว่าพวกแกกำลังคิดอะไรอยู่ จะบอกอะไรให้นะ ตราบใดที่ 'ดีแคลน' คนนี้ ยังมีชีวิตอยู่ล่ะก็ แกกับลูกไม่มีวันหนีออกไปจากภูเขากอลมินได้แน่นอน!

“อะไรนะ?” โดนัลด์อุทานออกมาด้วยน้ำเสียงตกใจ แล้วถามด้วยน้ำเสียงเคร่งเครียด "เกิดอะไรขึ้น? พวกแกตั้งสิบหกคนพากันขึ้นไปบนภูเขานั่น แล้วยังพาไอ้เศษขยะสองคนนั่นกลับลงมาไม่ได้งั้นหรือ?”

ๆ กับเราเลยครับ ดูเหมือนพวกมันจะรู้ด้วยว่าพวกเรากำลังบุกไปที่นั่น พวกมันเลยแอบซุ่ม เราพาตัวสองพ่อลูกนั่นมาได้แล้วแท้ ๆ แต่จู่ ๆ

"ท่านเว็บบ์ครับ ภูเขากอลมินเป็นสถานที่ที่ถูกทอดทิ้ง มีจำนวนประชากรอยู่ไม่กี่หยิบมือ ไม่มีแม้แต่นักท่องเที่ยวมาหลายวันแล้ว พอพวกเราเดินหน้าเข้าไป ก็เลยกลายเป็นเป้าโจมตีได้ง่าย พวกนั้นอาจรู้ตัวและเฝ้าจับตามองพวกเราอยู่ก่อนที่เราจะเดินเฉียดเข้าไปใกล้หมู่บ้านด้วยซ้ำ

ไม่อย่างนั้น ผมกลัวว่า ไม่ว่านายท่านจะส่งคนไปที่นั่นมากมายแค่ไหนก็ไม่มีวันพอ เพราะผมไม่รู้จริง

“ให้ตายเถอะ!”

โดนัลด์ทิ้งซิก้าร์ในมือลงบนพื้นทันที แล้วประกายไฟก็ปลิวว่อนไปทั่วทุกทิศ

กำลังพลสิบหกนายขึ้นไปที่นั่น แล้วตายไปสิบห้า เงินบำนาญที่เขาจะต้องจ่ายให้กับคนเหล่านี้ อาจมีมูลค่าเป็นสิบๆ ล้านดอลลาร์เลยทีเดียว เป็นเงินที่ต้องเสียไปโดยเปล่าประโยชน์เสียด้วย!