รูม่านตาของจอมมารหดตัวลง เขาอยากจะลุกขึ้นมาทันที
“ยา......ยารักษา ยังไม่ได้แม่ของหนอนกู่ นางยัง......นางจะยังตายไม่ได้”
หากนางตายไปแล้วพี่หญิงจะทำยังไง?
ตุบ ตุบ......
เสียงหัวของฮวาอิ่งกระทบพื้น มันตกมาอยู่ด้านหน้าของจอมมาร
ภายใต้ความสิ้นหวังและพิษที่กำลังแพร่กระจาย ทำให้จอมมารหมดสติไป
เยี่ยจิ่งหานคุกเข่าลงกับพื้น ร่างทั้งร่างของเขาราวกับไร้ซึ่งวิญญาณ
“นายท่าน......”
ชิงเฟิงและเจี้ยงเสวี่ยรีบเข้ามาพยุงเขา แต่ก็ถูกเยี่ยจิ่งหานสลัดออกไป
หัวใจของกู้ชูหน่วนเต็มไปด้วยความเจ็บปวด นางจ้องมองไปที่บาดแผลของเยี่ยจิ่งหานด้วยความโศกเศร้า สับสน และได้แต่ตำหนิตัวเอง
เขาไม่มีความรู้สึกกับฮวาอิ่งแต่อย่างใด
เกลียดจนสามารถฆ่านางได้ด้วยมือของเขาเอง
แต่เลือดย่อมข้นกว่าน้ำ ไม่ว่าอย่างไรเขาก็เกิดมาจากท้องของฮวาอิ่งที่ตั้งครรภ์มาเป็นเวลาสิบเดือน
ในฐานะมนุษย์คนหนึ่ง นางสามารถเป็นคนเลวได้ แต่จะให้เขาเป็นคนไร้มนุษยธรรมไม่ได้
และตอนนี้ เพื่อนาง เขาถึงกับยอมสังหารแม่ของเขาด้วยมือของตัวเอง
และยังตัดคอแม่ของเขา
หัวใจของเยี่ยจิ่งหานคงรู้สึกเจ็บปวดไม่น้อย
“เสี่ยวเยี่ยเยี่ย......”
กู้ชูหน่วนพยายามเอื้อมไปจับมือที่กำลังสั่นเทาอยู่ของเยี่ยจิ่งหาน กุมมือของเขาไว้และให้กำลังใจอย่างเงียบ ๆ
เยี่ยจิ่งหานเงยหน้าขึ้นอย่างสั่นเทา มองไปที่รอยยิ้มอันอบอุ่นบนใบหน้าของกู้ชูหน่วนอย่างสับสน ทันใดนั้นก็มีแสงส่องเข้ามาในหัวใจของเขา
“เสี่ยวเยี่ยเยี่ย ไม่มีใครโทษเจ้า ต่อให้เจ้าไม่ฆ่านาง นางก็ต้องกลับมาแก้แค้นอยู่ดี”
เขาโอบกอดกู้ชูหน่วนไว้ในอ้อมแขน
กุมบาดแผลที่เต็มไปด้วยเลือดบนร่างกายของนางไว้อย่างไม่เต็มใจ
“เจ็บไหม?”
กู้ชูหน่วนส่ายหน้า
จะไม่เจ็บได้อย่างไร
นางเจ็บจนแทบจะเป็นลมอยู่แล้ว
และนางก็ทนได้อีกไม่นาน
“ชิงเฟิง เจี้ยงเสวี่ย เร็ว......แคก แคก......รีบเรียกคนมารักษาแผลให้อาหน่วนเร็ว”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: กู้ชูหน่วนสตรีอัปลักษณ์