กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1172

”เสียงของคริสโตเฟอร์เบาลงเรื่อย ๆ แต่คุณท่านวิลสันก็ยังสามารถเข้าใจเขาได้

เธอร้องเสียงหลงอย่างกระวนกระวายใจ "ไม่นะ! ใครจะไปรู้ว่าผู้ชายสกปรกโสโครกแบบไหนกันที่ฮันนาห์นอนด้วยในเหมืองถ่านหินนั่น?! ฉันคิดว่าเธอไม่ได้แค่ตั้งท้องเท่านั้นนะ แต่ยังเอาโรคประหลาดอีกสารพัดกลับมาด้วย! ไปกันเถอะ! แม่จะไปโรงพยาบาลกับแกด้วย จะได้ตรวจให้รู้อย่างละเอียดกันไปเลย"

ในขณะที่ฟังแม่พูดอยู่นั้น คริสโตเฟอร์ก็สงสัยอยู่เหมือนกันว่า ฮันนาห์อาจเป็นคนนำโรคพวกนั้นมาติดเขา ซึ่งทำให้เขายิ่งรู้สึกรำคาญใจมากขึ้นไปอีก

ไม่ว่าเขาจะรู้สึกรำคาญใจขนาดไหน แต่สิ่งที่เขาให้ความสำคัญเป็นอันดับแรกอยู่ตอนนี้ก็คือการไปโรงพยาบาลเพื่อตรวจสอบให้แน่ใจว่าเขาติดโรคหรือเปล่า เขาจึงพูดขึ้นอย่างรวดเร็ว "คุณแม่ครับ นี่มันเรื่องน่าอายจริง ๆ ที่ผมยังต้องให้แม่พาไปโรงพยาบาลอยู่เลย แม่แค่ให้เงินผมก็พอ ผมไปโรงพยาบาลเองก็ได้ครับ"

คุณท่านวิลสันพูดด้วยน้ำเสียงเคร่งขรึม "ไม่เป็นไรหรอก ถ้าฉันไม่ได้ไปกับแกด้วยก็จะทำให้รู้สึกไม่สบายใจ หยุดพูดได้แล้ว ฉันจะไปกับแกด้วย ไปกันเถอะ!”

จากนั้นคุณท่านวิลสันก็ยืนขึ้นทันที แล้วเตรียมตัวออกไปข้างนอก

คริสโตเฟอร์มีท่าทีลังเล แต่เขาก็ได้แต่พยักหน้า และเดินออกจากบ้านพร้อมกับแม่

นี่เป็นเรื่องที่รับไม่ได้เป็นอย่างยิ่ง

พวกเขาส่งปรมาจารย์ที่ทรงพลังแปดคนไปที่นั่น แต่พวกเขาเสียชีวิตในเหตุการณ์หิมะถล่ม ก่อนที่จะได้พบกับเหล่าศัตรูเสียอีก ฟังดูแล้วมันน่าเหลวไหลไร้สาระสิ้นดี!

ตอนนี้คุณท่านเว็บบ์รู้สึกเสียใจเป็นอย่างมาก

เหล่าแปดผู้ยิ่งใหญ่เป็นลูกน้องที่ซื่อสัตย์ของเขามานานหลายสิบปี และเขาได้เริ่มต้นสร้างอาณาจักรธุรกิจร่วมกับพวกเขา ความสัมพันธ์ของเขากับเหล่าแปดผู้ยิ่งใหญ่นั้น ถือเป็นความสัมพันธ์ที่ค่อนข้างลึกซึ้งและแน่นแฟ้น

เขาได้ยินข่าวการตายของเหล่าแปดผู้ยิ่งใหญ่แบบไม่ทันได้เตรียมตัวเตรียมใจมาก่อน จึงถือเป็นเรื่องหนักหนาแสนสาหัสเกินกว่าที่เขาจะยอมรับได้

ฌอนตกใจพอ ๆ กัน เมื่อได้เห็นรูปถ่ายเหล่านั้น แต่เมื่อเขาพิจารณาอย่างถ้วนถี่ก็พบว่ามีบางอย่างที่ดูค่อนข้างแปลก