กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1208

มีอยู่หลายครั้งที่เขารู้สึกได้ว่าสร้อยคอได้เขยื้อนมาถึงคอแล้ว แต่เขาไม่สามารถขย้อนมันออกมาได้

เขาพยายามอยู่หลายครั้งจนหน้าแดงแล้วเปลี่ยนเป็นสีม่วง แต่สุดท้ายก็ต้องยอมแพ้เพราะเขารู้สึกเจ็บบริเวณคอและหลอดอาหารอย่างรุนแรง แล้วในไม่ช้าก็หมดเรี่ยวแรงที่จะพยายามอาเจียนออกมา

เขารู้สึกขนลุกซู่ด้วยความสะอิดสะเอียนขึ้นอีกครั้ง เมื่อเขานึกภาพตามความเป็นจริงที่ว่า เขาจะต้องถ่ายอุจจาระออกมาทางทวารหนักในอีกไม่กี่วันข้างหน้า เขาถึงขนาดกลุ้มใจว่าถ้าสร้อยคอเกิดติดอยู่ในลำไส้ขึ้นมาจะทำอย่างไรกัน

ความที่กลัวจะเป็นอย่างนั้น เขาจึงรีบหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาโทรหาหมอประจำตระกูลของเขาทันที "คุณหมอไรลี่ย์ครับ ตอนนี้ผมกลืนสร้อยทับทิมเข้าไปแล้วขย้อนออกมาไม่ได้ ถ้ามันเข้าไปอยู่ในลำไส้ จะทำให้ผมตายไหมครับ?”

คุณหมอถามขึ้นทันทีว่า "สร้อยคอมีขนาดใหญ่ขนาดไหนครับคุณโคช"

ดีแลนตอบว่า "มีขนาดเล็กกว่าไข่ไก่ แต่ใหญ่กว่าไข่นกกระทานิดหน่อยครับ"

คุณหมอถามอีกว่า "แล้วมีหนามแหลม ๆ ไหมครับ?”

ดีแลนครุ่นคิดอยู่ชั่วครู่แล้วบอกว่า "ผมคิดว่าไม่มีนะครับ"

คุณหมอบอกว่า "ถ้าอย่างนั้นก็รอดูสักวันหนึ่งก่อน ว่ามันจะออกมาจากการขับถ่ายตามธรรมชาติหรือเปล่า"

จากนั้นเขาก็กล่าวเสริมว่า "ผมคิดว่าทางที่ดีก็ควรซื้อยาระบายมากินเสีย จะได้ช่วยกระตุ้นการเคลื่อนไหวของลำไส้ ซึ่งจะช่วยให้คุณขับถ่ายออกมาได้เร็วขึ้น"