moneybags พ่อฉันเป็นเจ้าสัว นิยาย บท 34

บทที่ 34 แทบอยากจะ

หลังจากที่คนนั้นได้ยินคำพูดของจักรชัย เห็นได้ชัดว่ารู้สึกกระตือรือร้นขึ้นมา แต่ไม่นานก็รู้สึกหงอย

"นายต้องรู้ว่า เรื่องนี้แม้ว่าพวกเราคิดก็ไม่อาจทำได้ อุปกรณ์ที่ทันสมัยที่สุดตอนนี้ยังอยู่ที่ประเทศเยอรมัน ไม่มีเครื่องมือ พวกเราก็หมดหนทาง!"

เครื่องมือ! จักรชัยมองไปทางหัวหน้าหรัณย์ เรื่องเครื่องมือเป็นเขาที่ไปจัดการด้วยตนเองตลอด

"เร็วสุด ก็วันพรุ่งนี้ถึง!"

"ผมจึงอยากให้พวกคุณอยู่คืนนี้ ทำสำเร็จแล้ว ทุกคนจะสามารถได้มากกว่าหนึ่งล้านอีก ทำไม่สำเร็จตนเองก็จะถูกไล่ออก"

จักรชัยไม่สนใจสีหน้าของสองสามคนนั้นอีกต่อไป แล้วให้พวกเขาเขียนหมายเลขบัญชีของตนเองลงไป โอนให้ทุกคนหนึ่งล้าน สักพัก ทั้งห้องทำงานก็มีเสียงอุทานดังขึ้น

เมื่อออกมาจากห้องประชุม กรชวัลรู้สึกว่าเขากำลังจะเป็นลมหมดสติ

จักรชัยเป็นใคร? เขาอาจจะเป็นนายน้อยของตระกูลหัสบดินทร์

โรงพยาบาลแห่งนี้ก็เป็นโรงพยาบาลเอกชนของตระกูลหัสบดินทร์ เมื่อไหร่ที่เจ้านายป่วย ยังต้องให้อั่งเปาหมอ ทั้งยังให้ครั้งละหนึ่งล้าน

กรชวัลยืนอยู่ข้างหลังใกล้อกจะแตกแล้ว เขาหัวหน้าคนนี้ไม่ไกลจากปลายสุด

“นายน้อย จริงๆแล้วเพียงแค่คุณบอกสถานะของคุณออกไป พวกเขาแทบจะอยากรักษาให้ใจจะขาด!”

กรชวัล ลังเลครั้งแล้วครั้งเล่า ไม่เข้าใจว่าจักรชัยทำไมถึงไม่เปิดเผยสถานะของตนเองมาโดยตลอด เมื่อเทียบกับเงินแล้ว สถานะของนายน้อยตระกูลหัสบดินทร์ต้องมีประโยชน์กว่าถึงจะถูก

"โดนบังคับให้ทำงาน และเอาผลประโยชน์มาทำงาน ระดับความสูงในการทำสำเร็จอาจไม่เหมือนกัน สำหรับผมเชื่อมไมตรีกับพวกเขา ตรงกันข้ามหนึ่งล้านนี้จริงๆก็ไม่มีประโยชน์ "

 

สิ่งที่จักรชัยต้องการก็คือทำให้พวกเขาช่วยรักษาน้ำทิพย์ด้วยความหัวใจและจิตวิญญาณ จับอุปกรณ์และแพทย์คนอื่นมาร่วมตัวกัน

"เมื่อครู่นี้คุณหญิงก็ได้ยินเรื่องนี้ ได้เรียกประเทศเยอรมันทางฝั่งนั้นพยายามเตรียมพร้อมโดยเร็วที่สุด หากไม่มีอะไรเกิดขึ้น พรุ่งนี้เช้าก็น่าจะมาถึงแล้ว"

จักรชัยได้ยินคำนี้ ถอนหายใจออกมายาวๆ นี่น่าจะเป็นข่าวหนึ่งที่ดีที่สุดที่ได้ยินมาในสองวันนี้

แต่สำหรับเรื่องนี้ที่น้ำทิพย์กระโดดตึกก็สามารถลอยไปเข้าหูของดอกเหมยเร็วขนาดนี้ จักรชัยก็แค่แปลกใจสักพักก็เข้าใจ ยังไงซะก็เป็นโรงพยาบาลของตระกูลหัสบดินทร์ ไม่ว่าจะมีปัญหาอะไร จะต้องแจ้งให้พวกเขาทราบเป็นคนแรก

สำหรับสิ่งนี้ที่ดอกเหมยทำเพื่อน้ำทิพย์ น่าจะรู้ว่าผู้หญิงคนนี้มีความพิเศษต่อจักรชัย

และเรื่องแบบนี้ ก็เพียงแค่ส่งผ่านมาจากปากของหัวหน้าหรัณย์ เขาบี้บุหรี่ที่อยู่ในมือ เหลือบไปมองกรชวัลแวบหนึ่ง “เตรียมคนขับรถให้ผมด้วย”

เรื่องที่ดอกเหมยพูดจักรชัยแต่ก็ยังไม่ลืม จะมีญาติผู้พี่เดินทางมาพบเขาโดยเฉพาะ เรื่องของน้ำทิพย์แม้ว่าเขาจะเฝ้าดูแลอยู่ข้างๆตลอดก็ไม่มีประโยชน์

ไม่สู้ไปหาดอกเหมยที่นั่นแวะเวียนพูดคุยอีกครั้ง ยังมีทีมแพทย์ผ่าตัดที่ดีกว่า

ร้านอาหารสวนท้อ เป็นร้านอาหารหนึ่งภายใต้ชื่อของตระกูลหัสบดินทร์ ภายในมีความเป็นส่วนตัวอย่างมาก ทุกห้องต่างมีทางออก บางครั้งแม้กระทั่งว่าตระกูลหัสบดินทร์เองต่างก็ไม่รู้ว่ามีใครมาบ้าง

ภายใต้การนำของผู้จัดการ จักรชัยในที่สุดก็เดินมาถึงในห้อง ถ้าหากให้เขามาคนเดียวล่ะก็ เกรงว่าสักสองสามชั่วโมงก็ยังเข้ามาไม่ถึงห้องนี้

ดอกเหมยนั่งอยู่บนเก้าอี้ มองทิวทัศน์นอกหน้าต่างอย่างสบายใจ ผู้หญิงแต่งกายชุดกระโปรงสีม่วงนั่งตรงข้ามเธอ

ผมตรงถูกรวบไว้ด้านหลังศีรษะ รูปร่างเธอยิ่งดูผอมเพรียว ดูเรียบร้อย

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: moneybags พ่อฉันเป็นเจ้าสัว