มู่เซิ่ง เขยอันดับหนึ่ง นิยาย บท 25

หลังจากมู่เซิ่งออกมาจากหอเฉียนเป่าแล้ว เขาก็รีบไปที่วิลล่าของตระกูลเจียงทันที

วันนี้เป็นวันที่ท่านสามออกจากโรงพยาบาล และเป็นวันเกิดครบรอบอายุเจ็ดสิบปีของเขาด้วย ถึงแม้ว่าตระกูลเจียงจะเป็นตระกูลชั้นสอง แต่วันสำคัญเช่นนี้ ก็เชิญคนมามากมายเช่นกัน

มีรถหรูต่าง ๆ จอดอยู่ตรงทางเข้าวิลล่ามากมาย คนสัญจรไปมา และคึกคักเป็นพิเศษ

เจียงหว่านและจ้าวหลินยืนอยู่ตรงประตูทางเข้าที่รถสัญจรไปมา จ้าวหลินมองนาฬิกาบนข้อมือ และแสดงสีหน้าหงุดหงิด

ขณะนี้ มู่เซิ่งปั่นจักรยานมาอย่างช้า ๆ และจอดรถจักรยานไว้ด้านข้าง แล้ววิ่งมาอย่างรวดเร็ว

“ขอโทษด้วย รถติดมาก”

ตระกูลเจียงจัดงานเลี้ยงวันเกิดคราวนี้ มีคนมาร่วมงานมากจริง ๆ การจราจรหนาแน่นจากระยะทางไกล และระยะทางจากหอเฉียนเป่ามาตระกูลเจียงก็ไกลมาก ดังนั้นมู่เซิ่งจึงใช้เวลาเดินทางนาน

และตระกูลเจียงเป็นตระกูลใหญ่ ยานพาหนะที่ใช้ล้วนเป็นรถหรู นี่เป็นครั้งแรกที่พวกเขาเห็นสมาชิกของตระกูลเจียงปั่นจักรยานมา ทำให้หลายคนที่เห็นภาพนี้ อดไม่ได้ที่จะหัวเราะออกมา

“ดูเหมือนว่าบุคคลนี้จะเป็นลูกเขยไม่เอาถ่านของตระกูลเจียง ที่ชื่อมู่เซิ่งใช่ไหม?”

“ใช่! ผมเคยเห็นเขาที่โรงพยาบาล ตอนนั้นเขาคิดจะแย่งความดีความชอบของหมอเทวดาหลี่ แต่สุดท้ายกลับอับอายขายหน้าเสียเอง!”

“ฮ่า ๆ ผมได้ยินว่าวันนี้อาจารย์ของหมอเทวดาหลิวก็มาร่วมงานเลี้ยงด้วย เมื่อถึงเวลานั้นจะคอยดูว่าเขาขายหน้าอย่างไร”

ลูกหลานของตระกูลเจียงเหล่านี้ นึกถึงเรื่องที่เกิดขึ้นในโรงพยาบาล ทำให้พวกเขาอดไม่ได้ที่จะรู้สึกขำ คนไม่เอาถ่านคนนี้ไม่เพียงอับอายขายหน้าเท่านั้น แต่เขายังทำให้เจียงหว่านสูญเสียโครงการไป และเรื่องนี้ลือไปทั่วตระกูลเจียง จนรู้กันเกือบหมดแล้ว

“ดูสิ คนไม่เอาถ่านยืนอยู่ข้างเจียงหว่าน แต่เขาไม่กล้าแม้แต่จะจับมือเธอ พวกเขาแต่งงานกันสามปีแล้ว เดาว่าเขาคงยังไม่เคยแตะต้องตัวเธอด้วยซ้ำ ฮ่า ๆ ๆ!” ลูกหลานของตระกูลเจียงและแขกคนอื่น ๆ เดินเข้ามาพร้อมกับพูดคุยหัวเราะ

เมื่อได้ยินคำเยาะเย้ยจากคนที่อยู่รอบ ๆ สีหน้าของจ้าวหลินยิ่งน่าเกลียดขึ้นไปอีก “ทำไมคุณมาช้าขนาดนี้ วันนี้เป็นวันสำคัญ คุณยังปั่นจักรยานสับปะรังเคมาอีก ทำไมคุณถึงได้หน้าด้านขนาดนี้?”

“เอาของขวัญล่ะออกมาสิ!” จ้าวหลินถามด้วยความเย็นชา

“นี่ครับ” มู่เซิ่งหัวเราะ แล้วหยิบกล่องออกมาจากกระเป๋า

ซึ่งเป็นกล่องที่ธรรมดามาก

“คุณไม่ได้ซื้อของสับปะรังเคมาใช่ไหม” จ้าวหลินเหลือบมองกล่องด้วยความโมโห “หลังจากคุณเข้าไปแล้ว อย่ามาอยู่ใกล้ฉัน เพราะฉันไม่อยากอับอายขายหน้า และหลังจากหลี่น่องกับหลิวเจี้ยนหัวมาถึงแล้ว คุณก็ไปขอโทษพวกเขาสองคนด้วย ได้ยินไหม?”

“ผมไม่ขอโทษ”

มู่เซิ่งส่ายศีรษะเบา ๆ ราวกับว่าเขาไม่สนใจการข่มขู่ของหลี่น่องแม้แต่น้อย

เมื่อเห็นท่าทีของมู่เซิ่งแล้ว จ้าวหลินกระทืบเท้าด้วยความโกรธ ไม่ขอโทษ? คนไม่เอาถ่านคนนี้หน้าด้านจริง ๆ! ขณะที่เธอกำลังจะด่า ก็ได้ยินเสียงหนึ่งดังขึ้น

“ขอเชิญลูกหลานของตระกูลเจียง มาอวยพรวันเกิดให้ท่านสาม!”

หลังจากกล่าวจบ ฝูงชนก็เดินเข้าไปในห้องโถงราวกับกระแสน้ำ

จ้าวหลินเหลือบมองมู่เซิ่งด้วยความเย็นชา แต่ไม่ได้ด่าเขาอีก

ขณะนี้ เจียงหว่านเดินไปอยู่ข้างมู่เซิ่งอย่างเงียบ ๆ แล้วยื่นกล่องเล็ก ๆ ให้เขา “มู่เซิ่ง ฉันรู้ว่าเงินสามร้อยไม่สามารถซื้อของขวัญอะไรได้ ฉันเตรียมสิ่งนี้ไว้ให้คุณโดยเฉพาะ”

กล่องบรรจุสวยงามมาก สามารถเดาได้ว่าราคาของขวัญที่อยู่ข้างในต้องมีมูลค่าสูงอย่างแน่นอน

“ไม่จำเป็น” มู่เซิ่งปฏิเสธทันที “ผมมีของขวัญจริง ๆ และเป็นของขวัญที่มีมูลค่า ไม่อับอายขายหน้าอย่างแน่นอน”

“จริงเหรอ?”

เจียงหว่านมองหน้ามู่เซิ่งด้วยความสงสัย

“ผมจะโกหกคุณทำไม?” มู่เซิ่งเขย่ากล่องที่อยู่ในมืออีกครั้ง ของขวัญที่กู่มู่สวีนมอบให้ เมื่อเทียบกับของขวัญที่คนอื่นนำมาวันนี้แล้ว ต้องดีกว่าอย่างแน่นอน

“ถึงแม้คุณจะเตรียมของขวัญมา แต่คุณก็รับของขวัญนี้ไว้ก่อน หรือของขวัญของคุณจะดีกว่าของฉัน?” เจียงหว่านยัดของขวัญใส่มือมู่เซิ่ง

“โอเค ขอบคุณครับ”

“ไม่ต้องขอบคุณหรอก ถ้าคุณอยากขอบคุณฉันจริง ๆ ต่อไปก็ตั้งใจทำมาหากินหน่อย”

เจียงหว่านเบ้ปาก และไม่พูดอะไรอีก

ขณะนี้ คนนั่งเต็มห้องโถงแล้ว

ลูกหลานของตระกูลเจียงอยู่กันครบ แล้วยังมีคนนอกอีกมากมาย

ท่านสามสวมเสื้อสีแดง ใบหน้าผ่องใส เห็นได้ชัดว่าการฝังเข็มของมู่เซิ่งทำให้ร่างกายของเขาดีขึ้น

งานเลี้ยงวันเกิดยังไม่ได้เริ่มต้น ลูกหลานของตระกูลเจียงหลายคนที่นั่งอยู่ด้านข้าง กำลังสนทนาเรื่องสัพเพเหระ แต่เนื้อหาส่วนใหญ่เกี่ยวกับบริษัทไหนได้กำไรเท่าไหร่ หรือครอบครัวใครเพิ่งซื้อรถหรู

พวกเขาต่างสนทนากัน และไม่สนใจมู่เซิ่งแม้แต่น้อย

มู่เซิ่งไม่สนใจพวกเขาเช่นกัน เพราะเขาไม่สนใจหัวข้อสนทนาประเภทนี้

แต่เห็นได้ชัดว่าเจียงมู่หลงไม่ยอมปล่อยมู่เซิ่ง

“คนไม่เอาถ่าน วันนี้เป็นวันเกิดครบรอบอายุเจ็ดสิบปีของคุณปู่ คุณเอาของขวัญอะไรมามอบให้คุณปู่?”

“อย่าเป็นเหมือนคราวที่แล้วล่ะ ที่ใช้เงินของครอบครัวไปซื้อของขวัญ”

“หรือว่ามามือเปล่า?”

เจียงมู่หลงกล่าวด้วยรอยยิ้มเสแสร้ง มองมู่เซิ่งด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความรังเกียจ

เขาไม่มีวันลืมภาพที่ตนเองถูกทำร้ายที่ประตูบ้านของเจียงหว่าน ถ้าวันนี้มีโอกาส เจียงมู่หลงจะต้องแก้แค้นแน่นอน เพื่อระบายความโกรธแค้นของเขา

มู่เซิ่งตอบอย่างสงบ “ผมนำของขวัญมาด้วย”

“ฮ่า ๆ ๆ คุณนำของขวัญมาด้วย?”

เจียงมู่หลงหัวเราะเสียงดัง “เอาออกมาดูสิ ให้ผมดูว่าคุณซื้ออะไรเป็นของขวัญ!”

“ถูกต้อง ฮ่า ๆ ๆ รีบเอาออกมา” ทุกคนมองมู่เซิ่ง เพราะการทำให้คนไม่เอาถ่านคนนี้อับอายขายหน้า มันทำให้พวกเขารู้สึกสนุกมาก

“ไม่จำเป็นต้องดูหรอก”

มู่เซิ่งโบกมือ

เขารู้ธาตุแท้ของลูกหลานตระกูลเจียงพวกนี้แล้ว ไม่ว่าเขาจะเอาของขวัญอะไรออกมา ก็จะถูกทุกคนเยาะเย้ย ดังนั้น เพื่อหลีกเลี่ยงปัญหาเหล่านี้ มู่เซิ่งจึงไม่อยากจะถกเถียงกับพวกเขา

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: มู่เซิ่ง เขยอันดับหนึ่ง