นางสนมแพทย์อัจฉริยะ บทที่ 873 เข้าพิธี วันนี้ไม่มีทางสงบสุขอย่างแน่นอน

นางไม่ยอมคนเสียจริง !

“ข้าน้อยมิกล้า ข้าน้อยมีกล้าปิดบังท่านอ๋อง ข้าน้อยเองก็มิรู้ว่ามันเป็นเช่นนี้ได้อย่างไร เมื่อวานองครักษ์เสื้อโลหิตบุกเข้ามาทำลายจวนเฟิ่ง นอกจากศาลบรรพบุรุษและห้องผ่าตัด ทุกพื้นที่บนจวนเฟิ่งต่างถูกทำลาย ในตอนที่ข้าน้อยทำความสะอาดถึงได้เห็นชุดพระชายาอ๋องเก้าหล่นอยู่บนพื้น” ถูกทำให้ตกใจโดยเสด็จอาเก้า ชุนฮุ่ยและชิวฮว่าพูดคล่องขึ้นเยอะ พวกนางพูดออกไปในลมหายใจเดียว

เห็นได้ชัดว่าสาวใช้ทั้งสองกำลังพูดโกหก แต่เสด็จอาเก้าก็ไม่สามารถใส่อารมณ์กับพวกนางได้ ใครใช้ให้เฟิ่งชิงเฉินสั่งพวกนางมาเสียที่ไหน

นับวันความสามารถในการสั่งสอนผู้คนของเฟิ่งชิงเฉินยิ่งพัฒนาขึ้น สาวใช้และสายลับที่เขาส่งไป ทั้งหมดกลับหน้ามาต่อต้านเขา

เสด็จอาเก้าไม่รู้ว่าตนเองควรดีใจหรือรู้สึกโกรธกับเรื่องนี้ดี ไม่อยากสนใจสาวใช้ทั้งสอง เสด็จอาเก้าสั่งให้พวกนางวางชุดลง จากนั้นก็สั่งให้รีบไสหัวไปให้ไกล อย่าอยู่ให้เขาเห็นหน้าอีก

“ข้าน้อยขอลา” ชุนฮุ่ย ชิวฮว่ารีบลุกและวิ่งออกไป หลังจากออกไปจากห้องโถงพวกนางถึงพบว่า เพียงแค่พูดออกไปแค่ไม่กี่คำภารกิจของพวกนางก็สำเร็จ แต่พวกนางกลับตกใจจนเหงื่อแตกพราก

“ชิวฮว่า เจ้าคิดว่าท่านอ๋องจะเชื่อหรือไม่?” ชุนฮุ่ยรู้สึกหวาดกลัวในหัวใจ ความกังวลปรากฏขึ้นในดวงตาของนาง จ้องมองไปยังชิวฮว่าด้วยใบหน้าอันซีดขาว

เพื่อทำให้เรื่องราวทั้งหมดสำเร็จ พวกนางเตรียมตัวมาเป็นอย่างดีตั้งแต่อยู่ที่จวนเฟิ่ง แต่เมื่อได้เห็นเสด็จอาเก้า พวกนางกลับรู้สึกผิดและไม่กล้าแม้แต่จะเงยหน้ามองเสด็จอาเก้า

ชิวฮว่าคิดจะหัวเราะออกมาเพื่อปลอบใจตนเอง และเพื่อปลอบใจชุนฮุ่ย แต่เวลานี้ปากของนางกลับแข็งทื่อ ไม่ว่าทำเช่นไรก็ไม่สามารถยิ้มออกมาได้ ทำได้เพียงส่ายหน้า “ท่านอ๋องจะมาเชื่อคำพูดของพวกเราได้อย่างไร แต่ท่านอ๋องจะเชื่อหรือไม่เชื่อมันก็ไม่ใช่เรื่องที่เกี่ยวอะไรกับพวกเรา พวกเราแค่ทำในสิ่งที่คุณหนูสั่งก็เพียงพอ”

“เจ้าพูดถูก พวกเราแค่ไม่ทรยศต่อคำสั่งของคุณหนูก็เพียงพอ” ชุนฮุ่ยปลอบใจตนเอง และสงบสติอารมณ์ ชุนฮุ่ยและชิวฮว่าก็แสร้งว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น และเดินออกจากจวนอ๋องเก้าด้วยท่าทางสง่าผ่าเผย

พวกนางเป็นตัวแทนของจวนเฟิ่ง ด้านนอกมีผู้คนมากมายกำลังเฝ้าดูความสนุก พวกนางไม่ยอมเป็นตัวตลกในสายตาใคร พวกนางต้องทำให้คนอื่นเห็นว่า เสด็จอาเก้าโกรธเพราะคุณหนูของพวกนาง

ไม่สนว่าใครเป็นทำลายชุดพระชายาอ๋องเก้า แต่เฟิ่งชิงเฉินสั่งให้พวกนางนำมาส่งยังจวนอ๋องเก้าต่อสายตาของทุกคน เช่นนั้นชุดดังกล่าวจะต้องเป็นฝีมือขององครักษ์เสื้อโลหิตอย่างแน่นอน องครักษ์เสื้อโลหิตจำเป็นต้องรับผิดชอบต่อเรื่องนี้

ดังนั้นในพิธีสุดท้ายก่อนวันขึ้นปีใหม่ เสด็จอาเก้านำเสื้อผ้าชุดนี้เข้าไปยังพระราชวัง และตั้งคำถามต่อหน้าของจักรพรรดิ

แน่นอนว่าเสด็จอาเก้าไม่มีทางทำเรื่องน่าอับอายโดยการนำมันออกมาในงานพิธี ก่อนเสด็จอาเก้าเสด็จเข้าไปในพระราชวัง เขาได้แจ้งกับขันทีล่วงหน้าถึงสิ่งที่จะนำไปให้จักรพรรดิ เพื่อบอกให้จักรพรรดิเตรียมตัวไว้

ภายใต้สถานการณ์ปกติ ตราบใดที่ไม่ใช่เรื่องยิ่งใหญ่หรือร้ายแรง เหล่าเสนาบดีคงไม่มีทางทำเช่นนี้ แม้ว่าจะเกิดภัยธรรมชาติ ทุกท้องที่จะพยายามระงับเหตุการณ์อย่างสุดความสามารถเพื่อไม่ให้จักรพรรดิต้องอับอาย แต่เห็นได้ชัดว่าเรื่องนี้นั้นแตกต่างออกไป

ไม่ต้องพูดถึงเรื่องงานพิธี เพียงแค่เรื่องที่คนนำชุดพระชายาอ๋องเก้าสภาพทรุดโทรมไปคืนที่จวนอ๋องเก้า และเล่าเรื่องทั้งหมดที่เกิดขึ้นเมื่อวาน แค่นี้มันก็เพียงพอที่ทำให้จักรพรรดิโกรธจนสามารถสังหารผู้คนได้