นางสนมแพทย์อัจฉริยะ บทที่ 874 ปลดรัชทายาทหรือลั่วอ๋อง

คนขององค์รัชทายาทกล่าวหาตงหลิงจื่อลั่วโดยไม่คำนึงถึงความรู้สึกของผู้อื่น คนของลั่วอ๋องเองก็ไม่ยอม ก้าวออกมาต่อสู้กับคนทางฝั่งขององค์รัชทายาท

คนทางฝั่งของลั่วอ๋องกล่าวหาว่าองค์รัชทายาทมีโรคประจำตัวซ่อนอยู่ อ่อนแอ ขี้ขลาดและไร้ความสามารถ ไม่คู่ควรกับตำแหน่งผู้ครองประเทศ ดูหมิ่นเจตจำนงอันศักดิ์สิทธิ์ด้วยแรงจูงใจที่ซ่อนเร้น ขัดขวางกิจการสาธารณะและ ไม่เข้าใจงานราชการ เย่อหยิ่ง จองหอง อวดดี ไม่มีความเหมาะสมกับตำแหน่งองค์รัชทายาทเอาเสียเลย

เช่นเดียวกัน ทางฝั่งของลั่วอ๋องเองก็เตรียมหลักฐานเอาไว้ล่วงหน้าเพื่อพิสูจน์ว่าสิ่งที่พวกเขาพูดนั้นเป็นความจริง องค์รัชทายาทนั้นยากจะแบกรับภาระอันยิ่งใหญ่ เพื่อรากฐานอันมั่งคั่งเป็นร้อยปีของตงหลิง โปรดองค์จักรพรรดิทรงถอดถอนองค์รัชทายาทจากตำแหน่งมกุฎราชกุมาร

ภายใต้การต่อสู้อันดุเดือด ทั้งสองฝ่ายไม่มีใครยอมใคร ตอบโต้กันอย่างเมามัน เห็นจักรพรรดิไม่ทรงพูดอะไร คนอีกกลุ่มหนึ่งก็เข้ามามีส่วนร่วมในการเติมเชื้อไฟ สาบานว่าจะทำให้ทุกอย่างนั้นดีกว่าที่เคยเป็น และหนทางที่ดีที่สุดก็คือปลดองค์รัชทายาทและลั่วอ๋องออกจากตำแหน่งทั้งคู่

เมื่อเหล่าขุนนางทะเลาะกันโดยอ้างถึงกฎหมายและข้อบังคับของราชวงศ์ อ้างถึงหนังสือที่ถูกบัญญัติไว้ อ้างถึงหลักธรรมคำสอนของบรรพชน เหล่าแม่ทัพที่ได้ยินเช่นนั้นต่างพากันง่วงนอน ต่อให้พวกเขามีความคิดเข้ามาช่วยเหลือ แต่พวกเขาก็ไม่รู้ว่าควรจะเริ่มต้นอย่างไร

นายพลนั้นมีองค์ชายที่พวกเขาชื่นชอบเป็นการส่วนตัว หากเหตุการณ์นี้กลายเป็นเรื่องใหญ่มันจะทำให้สถานการณ์ในตงหลิงนั้นลุกเป็นไฟ ดังนั้นแม้ว่านายพลจะไม่เข้าใจสิ่งที่พวกเขาพูดคุยกัน แต่ก็ยังคงตั้งอดทนฟังสิ่งที่เหล่าขุนนางทะเลาะกัน

ยกเว้นผู้เป็นกลางและอยู่ข้างเดียวกับจักรพรรดิ ทั้งห้องโถงเต็มไปด้วยความวุ่นวาย ไม่รู้ว่าเวลานี้จักรพรรดิทรงกำลังคิดอะไรอยู่ เห็นเหล่าเสนาบดีทะเลาะกันแต่กลับไม่มีวี่แววว่าจะเข้าห้ามเลยแม้แต่น้อย

การทะเลาะกันครั้งนี้ กินเวลาตั้งแต่เช้าไปถึงเที่ยง จักรพรรดิยังคงไม่เคลื่อนไหว จดจ่ออยู่กับการอ่านหลักฐานที่เหล่าเสนาบดีเป็นผู้มอบให้ จักรพรรดิยิ่งอ่านก็ยิ่งรู้สึกตกใจ

ที่แท้ลูกชายของเขาก็ทำเรื่องมากมายลงไปโดยที่เขาไม่รู้ แต่เรื่องที่ทำลงไปส่วนใหญ่นั้นก็อยู่ในขอบเขตที่เขาสามารถทนรับได้ ด้วยเสด็จอาเก้าที่เป็นอีกหนึ่งทางเลือกอยู่ข้างกายเช่นนี้ ความอดทนของจักรพรรดิก็ยิ่งเพิ่มมากขึ้น

หลักฐานทั้งหมดล้วนเป็นความจริง แต่หลักฐานเพียงเท่านี้ คิดจะให้จักรพรรดิปลดองค์รัชทายาทและลั่วอ๋องลงจากตำแหน่งนั้นถือเป็นเรื่องที่ไม่มีทางเป็นไปได้ ไม่ว่าจะเป็นองค์รัชทายาทหรือลั่วอ๋อง ทั้งสองไม่ใช่คนที่สามารถแตะต้องได้โดยง่าย

ปัง......เมื่อจักรพรรดิอ่านหน้าสุดท้ายของหลักฐานทั้งหมดจบลง เขาปิดหลักฐานทั้งหมด ยื่นให้ขันทีใหญ่ที่อยู่ด้านข้าง แม้ว่าเหล่าขุนนางด้านล่างจะทะเลาะกันมาโดยตลอด แต่เวลานี้พวกเขาก็ได้หยุดการกระทำเหล่านั้นลง จ้องมองมาทางจักรพรรดิ เมื่อเห็นจักรพรรดิอ่านหลักฐานทั้งหมดเป็นอันเรียบร้อย เสนาบดีผู้เฉียบแหลมผู้หนึ่งก็คุกเข่าและกล่าวออกมาว่า “องค์จักรพรรดิ องค์รัชทายาทมิอาจแบกรับภาระอันยิ่งใหญ่ได้ ท่านจะต้องปลดองค์รัชทายาทลงจากตำแหน่งมกุฎราชกุมาร”

คนทางฝ่ายขององค์รัชทายาทนิ่งเงียบไม่เคลื่อนไหวราวกับนัดกันไว้เป็นอย่างดี เสนาบดีสิบกว่าคนคุกเข่าลง ตะโกนออกมาว่า “องค์จักรพรรดิ ลั่วอ๋องมีจิตใจชั่วร้าย มีความทะเยอทะยานสูง คิดแต่ทำเรื่องเลวร้าย ท่านจะต้องปลดเขาลงจากตำแหน่งและกักเอาไว้”

คนทางฝั่งขององค์รัชทายาทนั้นยิ่งกว่า พวกเขาเกือบจะพลั้งปากพูดออกมาว่าลั่วอ๋องวางแผนก่อกบฏอย่างลับ ๆ

การทะเลาะกันครั้งนี้ จักรพรรดิไม่ได้แสดงความโกรธแต่อย่างใด หลังจากที่เหล่าเสนาบดีสงบลง จักรพรรดิก็มองไปยังเสด็จอาเก้า

“น้องเก้า เจ้ามีความคิดเห็นเช่นไรกับเรื่องนี้?” จักรพรรดิต้องการผลักดันให้เสด็จอาเก้าออกมาสู่แนวหน้า