นางสนมแพทย์อัจฉริยะ บทที่ 892 ของขวัญ ขอให้ฮูหยินอายุยืนพันปี

เฟิ่งชิงเฉินลุกขึ้นและเปิดอั่งเปาดู ข้างในมีกระดาษซึ่งมีตัวอักษรที่นางคุ้นเคย

ข้าขออวยพรสามประการ ข้อแรก ข้าขอให้ภรรยาของข้ามีอายุยืนพันปี ข้อที่สอง ข้าขอให้ข้าสุขภาพแข็งแรง ข้อที่สาม ขอให้เราสองเคียงคู่กันไปตลอดกาล

“คู่กันไปตลอดกาล” เฟิ่งชิงเฉินย้ำคำนี้ในใจ นางอดไม่ได้ที่จะหัวเราะออกมา ยิ่งหัวเราะนางก็ยิ่งมีความสุข สุดท้ายก็อดไม่ได้ที่จะกลิ้งไปบนเตียง

นางรู้สึกว่าท่าทีของเสด็จอาเก้าจะน่ารักแค่ไหนตอนที่เขาเขียนคำเหล่านี้ บทกวีเช่นนี้เขียนในแนวของผู้หญิง แต่เสด็จอาเก้าเปลี่ยนแปลงไปสองสามคำให้เป็นแบบนี้ เขาตั้งใจมากจริงๆ

เฟิ่งชิงเฉินรู้สึกหวานชื่น นางเก็บจดหมายนั้นลงอย่างระมัดระวังแล้วหยิบของอื่นในห่อสีแดงออกมา มีโฉนดที่ดินซึ่งเป็นจวนอีกแห่งของเสด็จอาเก้าอยู่นอกเมือง กำไลข้อเท้าดอกเหมย และปิ่นดอกเหมย

กำไลข้อเท้าดอกเหมยมีเอกลักษณ์เฉพาะตัว ดอกเหมยเล็กๆ สลักลงไปบนหยก ด้านนอกฝังด้วยทองคำเป็นชั้นๆ ทำอย่างประณีตดูเหมือนของจริงเมื่อมองจากระยะไกล

เสด็จอาเก้าน่าจะรู้ว่านางไม่ชอบสวมเครื่องประดับมากนัก โดยเฉพาะที่มือของนาง แม้ออกไปไหนนางก็จะไม่สวมเครื่องประดับที่มือ เพื่อให้สะดวกยามทำงาน เขาจึงเลือกที่จะให้กำไลข้อเท้าแก่นาง

เฟิ่งชิงเฉินลองสวมดู ขนาดกำลังพอดี ไม่ส่งผลต่อเกะกะข้อเท้าของนาง เฟิ่งชิงเฉินยังไม่อยากถอด แต่หากเฟิ่งชิงเฉินรู้ว่าการที่เสด็จอาเก้ามอบกำไลข้อเท้าให้นาง เพราะเขาต้องการมองร่างทั้งร่างของเฟิ่งชิงเฉินสวมเพียงข้อเท้าของเขาเท่านั้น นางอาจเตะเสด็จอาเก้ากระเด็นได้

สำหรับปิ่นดอกเหมย เฟิ่งชิงเฉินรู้ว่ามันสวยงาม วัสดุที่ใช้มีคุณภาพสูง มองออกว่ามันถูกแกะสลักโดยมือใหม่ ดูดีจากระยะไกล ทว่าดูใกล้ๆ จะพบรอยขีดข่วนเล็กๆ อยู่มากมาย

เมื่อนึกถึงเสด็จอาเก้าที่มักจะเก็บดอกไม้ให้นางตอนอยู่ซีหลิง เฟิ่งชิงเฉินก็เดาได้ว่าปิ่นดอกเหมยน่าจะเป็นฝีมือของเสด็จอาเก้าสลักเอง

"ของขวัญปีใหม่หรือ หึๆ" เฟิ่งชิงเฉินมองดูของในมือแล้วยิ้มออกมา คิ้วของนางเลิกขึ้นไม่อาจควบคุมได้

ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น ในวันแรกของปีนี้เฟิ่งชิงเฉินเป็นไปตามที่เสด็จอาเก้าคิด นางมีความสุขมากจริงๆ

เฟิ่งชิงเฉินมองดูของขวัญอยู่เป็นเวลานาน โดยเฉพาะปิ่นดอกเหมย เฟิ่งชิงเฉินลูบไล้มันจนกระทั่งชุนฮุ่ยและชิวฮว่าเตือนนางว่าหากนางยังไม่ลุกขึ้น อาจจะเดินทางไปสายได้ เฟิ่งชิงเฉินจึงอนุญาตให้พวกนางเข้ามารับใช้

ชุดสำหรับใส่วันปีใหม่ต้องไม่เรียบง่ายเกินไป ปิ่นดอกเหมยอาจใช้ไม่ได้ แม้ว่าเฟิ่งชิงเฉินจะรู้สึกเสียดาย แต่นางก็เก็บปิ่นเอาไว้ใช้ในภายหลัง

วันตรุษจีนถือเป็นงานใหญ่สำหรับชาวจีน รายละเอียดต่างๆ จะพลาดไม่ได้ แต่สิ่งที่ควรเตรียมก็ได้เตรียมไว้นานแล้ว สิ่งที่ควรกำชับนางก็กำชับไว้ก่อนนหน้า เฟิ่งชิงเฉินเพียงแค่ต้องปฏิบัติตามกฎ

แม้จะยุ่งมาก แต่เฟิ่งชิงเฉินก็มีความสุข ในความคิดของนาง นี่จึงจะเป็นบรรยากาศของวันตรุษจีน ในจวนเฟิ่งเต็มไปด้วยเสียงอวยพรปีใหม่จากบ่าวรับใช้ทั่วทุกแห่งหน

แม้ว่านางจะอยู่คนเดียว แต่ในจวนเฟิ่งที่มีชีวิตชีวารื่นเริงเพียงนี้ ชิงเฉินไม่ได้รู้สึกเหงาเลย นอกจากนี้ยังมีซีหลิงเทียนอวี่อยู่กับนางด้วย