โทษทัณฑ์พิพาทใจ บทที่ 22

ซาบริน่าซบใบหน้าลงที่อกของเซบาสเตียนด้วยความกลัว ร่างกายของเธอสั่นสะท้าน เธอรู้ว่าเซบาสเตียนนั้นร้ายกาจเพียงใด แต่เธอไม่เคยเห็นมันด้วยตาของเธอเอง ในวันนี้เธอก็ได้ประสบถึงความร้ายกาจที่เด็ดขาดของชายผู้คนนี้

อย่างไรก็ตาม คนเหล่านั้นสมควรได้รับมัน

ไม่มีอะไรที่ต้องสงสาร

ในทางกลับกัน ซาบริน่าเกือบถูกทรมานและฆ่าโดยเซลีน

ซาบริน่าที่ทิ้งตัวอยู่บนไหล่ของเซบาสเตียนค่อย ๆ เงยหน้าขึ้นและมองดูเซลีนด้วยดวงตาที่ไร้เดียงสาเป็นอย่างมาก

ซาบริน่าถูกส่งตัวไปที่โรงพยาบาล และหลังการตรวจร่างกายแพทย์กล่าวว่า "มีเพียงรอยฟกช้ำบริเวณเนื้อเยื่ออ่อนเท่านั้น ไม่มีอะไรร้ายแรงครับ"

เธอไม่มีครอบครัวอีกแล้วในโลกนี้ และเกรซเป็นเพียงความอบอุ่นเดียวในใจเธอ เธอไม่ได้คาดหวังว่าเธอจะมีความสำคัญต่อเกรซเช่นเดียวกัน ซาบริน่ามีความสำคัญมากสำหรับอาการของเกรซเริ่มแย่ลงเพราะเธอไม่ได้เจอซาบริน่า

หนูขอโทษ หนูขอโทษ… ป้าเกรซ ป้าต้องตื่น ต้องตื่นขึ้นมานะ ให้หนูดูแลป้าอีกสักหน่อย โอเคไหม? หนูไม่มีครอบครัวคนอื่นแล้ว แม่ก็ตายแล้ว ป้าเกรซ…”

ผู้ช่วยของเซบาสเตียน คิงส์ตัน อดไม่ได้ที่จะรู้สึกถึงการเคลื่อนไหว “นายท่านเซบาสเตียน หลังจากสังเกตมาระยะหนึ่งแล้ว ผมรู้สึกว่า…ผู้หญิงคนนี้ดูไม่เหมือนคนที่วางแผนร้ายต่อคุณผู้หญิงนะครับ ผมไปพบและสัมภาษณ์นักโทษหญิงหลายคน หลังจากนั้นพวกเขาทุกคนบอกว่าผู้หญิงคนนี้มีความสัมพันธ์ที่ดีเป็นอย่างมากกับคุณผู้หญิงเมื่ออยู่ในเรือนจำ

คิงส์ตันมองดูสีหน้าของเซบาสเตียนและพูดต่อ “ในทางตรงกันข้าม คุณเซลีนสามารถทำเรื่องแบบนั้นได้โดยไม่คาดคิด ถ้าคุณมาถึงช้ากว่านี้สักหนึ่งวินาที ผู้หญิงคนนี้ ผมหมายถึงซาบริน่าอาจจะตา…”

คำพูดของคิงส์ตันหยุดกลางประโยค

เซบาสเตียนมองไปข้างหน้าโดยไม่แสดงสีหน้าใด ๆ และหลังจากนั้นครู่หนึ่ง “ไปสืบหาความสัมพันธ์ระหว่างซาบริน่ากับตระกูลลินน์มา”