โทษทัณฑ์พิพาทใจ บทที่ 32

“ตามเธอไป” น้ำเสียงของเซบาสเตียนมีความโกรธเล็กน้อย

คิงส์ตันเอ่ยถาม “ตามใครครับ?” ทันทีที่เขาพูด เขาก็ตบหัวตัวเองและพูดขึ้น “รับทราบครับ นายน้อยเซบาสเตียน ผมจะตามคุณสก๊อตต์ไปทันที!”

หลังจากที่วางสาย คิงส์ตันก็ขับรถตามซาบริน่าไป อย่างไรก็ตาม การสะกดรอยตามซาบริน่าเป็นเรื่องง่ายดายมาก หลังจากที่ออกจากตึกผู้ป่วยของเกรซ ซาบริน่าไปยังร้านเบเกอรี่และซื้อขนมปังก้อนใหญ่สองก้อน เธอกินซาลาเปาระหว่างรอรถประจำทาง หลังจากรถประจำทางมาถึง เธอขึ้นรถและตรงไปยังบ้านของเซบาสเตียน

คิงส์ตันจากไป หลังจากที่เขารอให้ซาบริน่าเข้าไปในลิฟต์แล้ว

ซาบริน่าต้องการบอกเซบาสเตียนว่าเกรซตบเซลีนในวันนี้ เธอนั่งรอในห้องนั่งเล่นเป็นเวลานาน แต่เซบาสเตียนยังไม่กลับมา ซาบริน่าไม่กล้าเปิดประตูห้องของเซบาสเตียนอีกครั้ง

หลังจากที่รอเป็นเวลานาน ซาบริน่าก็โทรหาเซบาสเตียน แต่ปลายสายโทรศัพท์นั้นปิดอยู่

ดังนั้น เธอจึงไปเข้านอน

วันรุ่งขึ้น เธอไปโรงพยาบาลก่อนเป็นอันดับแรกเพื่อเยี่ยมเกรซตามปกติ จากนั้นเธอก็ไปที่ไซต์ก่อสร้างเพื่อทำงานต่าง ๆ

งานก่อสร้างสกปรกและน่าเบื่อหน่าย แม้ว่าซาบริน่าเคยชินกับการอดทนต่อความยากลำบากตั้งแต่ยังเด็ก แต่เธอก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกเครียด โดยเฉพาะอย่างยิ่งตอนนี้ที่เธอท้องอยู่ เธอต้องระวังลูกในท้องทุกครั้งที่ขยับก้อนอิฐหรือสิ่งสกปรก

หลังจากทำงานมาทั้งวัน เธอเหนื่อยมากจนไม่อยากทานอาหารใด ๆ

อย่างไรก็ตาม เธอยังคงต้องทาน แม้จะไม่มีความอยากอาหารก็ตาม ไม่อย่างนั้นเธอจะมีแรงทำงานน้อยลงในตอนบ่าย

เมื่อเธอนั่งอยู่ที่ไซต์ก่อสร้าง และกำลังรับประทานอาหารกลางวัน ไนเจลก็ปรากฏตัวมาหาเธอ