โทษทัณฑ์พิพาทใจ บทที่ 54

“ฉันรู้น่ะ และฉันไม่ได้อยากให้รู้!” ซาบริน่าตอบอย่างใจเย็น เธอหันกลับมาโดยไม่มองเขาและเดินตรงไปข้างหน้าเพื่อกลับไปที่วอร์ด

เธอไม่ได้เป็นหนี้อะไรเซบาสเตียนทั้งนั้น เขาอาจให้ยืมเธอ 50,000 ดอลลาร์ แต่มันสามารถชำระคืนได้เมื่อสัญญาสิ้นสุดลง แม้ว่าจะเคยช่วยชีวิตเธอจากการลักพาตัว แต่เขาทำไปเพื่อแม่ของเขาเท่านั้น

ไม่จำเป็นที่เธอจะต้องแสดงท่าทีอ่อนน้อมต่อหน้าเขา เพราะรู้ว่าเธอไม่ได้เป็นหนี้อะไรเขาทั้งนั้น ทั้งหมดที่เธอต้องการคือการเป็นตัวของตัวเองและมอบความสุขสบายให้กับป้าเกรซในช่วงเวลาสุดท้ายของชีวิตเธอ

ทั้งสองยังคงอยู่ห่างกัน แต่ก็ต่างรู้ว่าพวกเขาต้องแสดงเพื่อเกรซ เมื่อพวกเขาก้าวเข้ามาในห้อง เซบาสเตียนโอบแขนของเขาไว้รอบตัวซาบริน่าตรงประตู และซาบริน่าเอนตัวเข้าไปใกล้ มองดูรักมากกว่าที่เคย

เกรซมองดูทั้งสองขณะที่พวกเขาก้าวเข้ามาด้วยความยินดีและกล่าวเตือนลูกชายของเธอ "เซบาสเตียน พวกลูกทั้งสองต้องทำการบ้านให้หนักกว่านี้หน่อยนะเพื่อเจ้าตัวน้อยจะได้มาเกิดสักที"

ทั้งสองจากไปหลังจากบอกลาเกรซ เมื่อเห็นว่าเธอไม่ยอมอ่อนข้อลงเลย รอยยิ้มบนใบหน้าของเซบาสเตียนหายไปทันที เมื่อพวกเขาก้าวออกจากวอร์ด เธอเริ่มเดินแบบรักษาระยะห่างจากเขา

เขายังแสดงท่าทีห่างเหินกับเธอเช่นเคย ซึ่งเธอก็ทำแบบนั้นเหมือนกัน เมื่อพวกเขาเดินผ่านรถของเซบาสเตียน ซาบริน่าไม่ได้ตั้งใจจะหยุดและมุ่งหน้าไปยังทางออกของโรงพยาบาล เธอไม่คิดเลยสักนิดว่าเซบาสเตียนจะเสนอรถให้เธอกลับบ้าน

อย่างไรก็ตาม เซบาสเตียนคว้าแขนเธอและดึงเธอกลับ ก่อนจะพูดขึ้น “จะเกิดอะไรขึ้นถ้าแม่กำลังมองดูเราจากข้างหลัง เธอจะทำให้เกิดเรื่องแบบนั้นไม่ได้!”

ซาบริน่าหาคำพูดที่จะโต้เถียงไม่ได้และเดินเข้าไปในรถอย่างยอมรับสภาพ ตลอดทาง ทั้งสองไม่ได้พูดอะไรกันเลย และแม้แต่คิงส์ตันซึ่งกำลังขับรถอยู่ก็ไม่กล้าทำลายแผ่นน้ำแข็งนี้