โทษทัณฑ์พิพาทใจ บทที่ 70

ซาบริน่านั่งอยู่คนเดียวในห้องพักที่ด้านล่าง และตรวจดูกองชุดคอสตูมที่อยู่ตรงหน้า แต่ละชุดและทุกชิ้นทำจากผ้าราคาถูก ซึ่งมีราคาถูกกว่าที่ซื้อได้จากตลาดนัดตอนกลางคืนเสียอีก และที่สำคัญที่สุด ชุดคอสตูมพวกนี้มีผ้าปกปิดน้อยชิ้นมาก จนซาบริน่าสามารถจินตนาการได้ว่าเธอจะโดนดูถูกขนาดไหนถ้าใส่ชุดพวกนี้

เธอครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งก่อนที่จะเลือกชุดนักเรียนที่ค่อนข้างดูปกปิดเนื้อหนังของเธอได้มากที่สุด

เมื่อแต่งตัวเสร็จแล้ว ช่างแต่งหน้าก็ช่วยเธอแต่งหน้าซึ่งเป็นการแต่งหน้าที่ดูไม่ได้มากที่สุดเท่าที่มนุษย์คนหนึ่งจะแต่งออกมาได้ ก่อนที่ซาบริน่าจะออกไปพร้อมกับถาดรองและพบว่ามินดี้กำลังรออยู่

มินดี้สำรวจดูเธอตั้งแต่หัวจรดเท้าก่อนจะพูด “โอ้ มาในลุคเด็กสาวใส ๆ อย่างนั้นเหรอ? คิดให้ดี ๆ นะ ภาพลักษณ์ไร้เดียงสาไม่ช่วยให้เธอได้เงินเยอะขึ้นหรอกนะ” มินดี้จับมือของซาบริน่าและพาเธอไปยังกลุ่มคนจากตระกูลที่ร่ำรวยพร้อมแก้วไวน์ในมือ

“เอาล่ะ ฟังทางนี้! ฉันขอเสนอนักแสดงพาร์ทไทม์ที่ฉันจ้างให้มาเพื่อสร้างความบันเทิงให้กับทุกคน นี่คือคุณสก๊อตต์ คุณสก๊อตต์คนนี้เป็นมืออาชีพในแวดวงนี้เลยเชียวละ ดังนั้นเชิญสั่งเธอให้แต่งตัวตามที่พวกคุณต้องการ หรือต้องการจะให้เธอโพสต์ท่าแบบไหน เชิญสั่งได้เลยค่ะ แค่จำได้ไว้อย่างหนึ่งว่า อย่าทำอะไรที่เกินเลย เพราะเราที่นี่ล้วนแต่เป็นคนที่มีชาติมีตระกูลกันทั้งนั้น””

“วันนี้ฉันกะจะเล่นกับสาวน้อยบ้านนอกคนนั้นเสียหน่อย แต่ยายมินดี้ตัวดีนั้นก็ดันมาตัดหน้าฉันไปก่อนน่ะสิ!”

ไนเจลลูบคางอย่างกระหายแล้วพูด “เซย์น วันนี้นายคิดว่าฉันควรช่วยลูกเจี๊ยบตัวนี้ดีไหม? แล้วเธอจะได้ตกหลุมรักฉันมากขึ้นไปอีก”

เขามองไปที่กลุ่มคน ขณะที่พวกเขาพูดและโพล่งออกมา “ไนเจล ดูสิ!”

อีกด้านหนึ่ง ซาบริน่าติดอยู่ในฝูงกลุ่มชน

“เป็นอะไรไป สาวน้อย? เป็นนักแสดงไม่ใช่เหรอ? เธอไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากทำตามที่เราบอกเพราะเธอมาที่นี่เองนะ! จินตนาการออกไหมว่าจะเกิดอะไรขึ้นถ้าเธอทำลายงานเลี้ยงครั้งนี้!”