โทษทัณฑ์พิพาทใจ บทที่ 74

เธอเดินตามหลังเซบาสเตียนไปอย่างเชื่องช้า เดินออกมาจากลิฟต์และเห็นรถของคิงส์ตันจอดอยู่บริเวณทางเข้า

ซาบริน่าเดินผ่านหน้ารถโดยไม่ตั้งใจจะลดความเร็วลง ขณะที่เธอเกือบจะผ่านประตูไปแล้ว เซบาสเตียนก็คว้าแขนของเธอไว้

ซาบริน่าตัวสั่นด้วยความประหลาดใจ

“ขึ้นไปสิ” เขาพูดอย่างใจเย็นขณะเปิดประตูรถ โบกมือให้เธอเข้าไปก่อนที่เขาจะเปิดประตูให้ตัวเอง และเคลื่อนตัวเข้าไปนั่งข้างเธอ

การกระทำที่เกิดขึ้นแบบไม่ทันตั้งตัวนั้นทำให้ซาบริน่ารู้สึกผิดปกติ

เธอคุ้นเคยกับการที่เขาปฏิบัติต่อเธออย่างเย็นชา เธอไม่คาดคิดว่าพฤติกรรมจะเปลี่ยนไปอย่างกะทันหันแบบนี้ อย่างไรก็ตาม เซบาสเตียนดูเหมือนจะไม่ได้หงุดหงิดอะไร เขาไม่ได้พูดอะไรตลอดทาง เพียงแค่นำคอมพิวเตอร์ออกมาทำงานโดยไม่ได้แม้แต่จะสบตากับซาบริน่า

เธอดึงรั้งบริเวณชายเสื้ออย่างอึดอัด

ซาบริน่าคิดว่าเธอแสดงท่าทางสบาย ๆ และเท่ได้มากพอเมื่ออยู่ต่อหน้าเขา แต่เธอไม่เคยรู้เลยว่ามันขึ้นอยู่กับเงื่อนไขที่ว่าเขาจะต้องเย็นชาและไม่ใส่ใจด้วยเช่นกัน

ตอนนี้เขาปฏิบัติตัวแตกต่างไปจากเดิม เธอก็เสียเปรียบ เธอไม่มีประสบการณ์กับเซบาสเตียนด้านนี้มาก่อน

ที่ด้านหน้ารถ คิงส์ตันหันกลับมามองซาบริน่าเป็นครั้งคราว ทันใดนั้นก็พบว่าหญิงสาวกำลังเล่นดึงที่ชายเสื้อของเธออย่างน่ารัก

รถมาถึงโรงพยาบาลแล้ว เมื่อเห็นเซบาสเตียนและซาบริน่าทั้งคู่มาเยี่ยมเธอในตอนเช้าเป็นครั้งแรก ความสุขของเกรซก็ปรากฏชัดอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้

อย่างไรก็ตาม เธอยังเป็นคนมีเหตุผล เมื่อรู้ว่าลูกชายของเธอต้องจัดการกับธุรกิจที่ฟอร์ด กรุ๊ป ในตอนเช้า และซาบริน่าก็ต้องไปทำงานด้วยเช่นกัน เธอจึงไม่รั้งลูกชายและลูกสะใภ้ของเธอไว้นานก่อนที่จะบอกให้พวกเขารีบไปทำงาน

เมื่อออกจากโรงพยาบาล ซาบริน่าก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอก

เธอกำลังจะขึ้นรถสาธารณะหน้าโรงพยาบาลเพื่อไปทำงาน แต่ก่อนที่เธอจะหันหลังกลับ ผู้ชายที่อยู่ตรงหน้าก็พูดขึ้น