โทษทัณฑ์พิพาทใจ บทที่ 83

ซาบริน่าค่อย ๆ โผล่ออกมาจากอ้อมกอดของชายหนุ่ม ใบหน้าของเธอแดงก่ำ และเธอไม่กล้าที่จะมองหน้าเซบาสเตียนแม้แต่น้อย เมื่อเหลือบมองกระจกมองหลัง เธอสังเกตเห็นร่างของชายคนหนึ่งล้มอยู่บนพื้นบริเวณที่รถของพวกเขาเคยอยู่ก่อนหน้านี้

เธอรู้ว่าเสียงที่อู้อี้คล้ายพลุเมื่อสักครู่นั้น คือเสียงปืนจริง ๆ

เธอหันไปมองชายคนนั้นโดยไม่รู้ตัว

ท่าทีของเขายังคงนิ่งและสงบ ราวกับว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น

ซาบริน่าไม่ได้พูดอะไรตลอดทาง จิตใจของเธอวนซ้ำภาพที่เขาจัดการกับคนแปลกหน้าอย่างไม่หยุดหย่อน วิธีที่เขากอดเธอไว้ในอ้อมแขน ปิดตาและหูของเธอ เขาไม่ต้องการให้เธอเห็นเหตุการณ์อันน่าสยดสยองนั้น

เขากังวลว่าเธอจะกลัว

ซาบริน่ารู้สึกถึงความอบอุ่นแปลก ๆ ที่ก่อตัวในใจ

ชายคนนี้พาเธอมาที่ร้านอาหารเพื่อรับประทานอาหารก่อน เธอไม่อยากอาหารมากนัก สำหรับเธอแล้ว มันคงจะเป็นเรื่องแปลกประหลาดน่าดูถ้ายังคงสงบนิ่งและไม่หวังติ่งจากเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น ชายหนุ่มไม่ได้ถามหาเหตุผล เพียงแต่เพลิดเพลินกับอาหารตรงหน้าเพื่อรักษามารยาทก่อนจะพาเธอไปที่ห้างสรรพสินค้าเพื่อซื้อของหลังจากนั้น

ซาบริน่าเคยไปห้างสรรพสินค้าประเภทนี้มาก่อนในสมัยเรียนมหาวิทยาลัย แต่เธอไม่เคยซื้ออะไรพวกนี้เลย

เธอไม่สามารถซื้อของแบรนด์พวกนี้ได้

ทุกครั้งที่เธอมา เธอจะดูเท่านั้น

เคาน์เตอร์ที่เซบาสเตียนพาเธอไป เป็นแบรนด์สำหรับวัยรุ่นทั้งหมด แต่รสนิยมของเขาดูเหมือนจะดีเป็นอย่างมาก ในขณะที่เขาเลือกสินค้าที่เหมาะกับซาบรินา