เหมยฮวาบัญชาการ นิยาย บท 47

จินเกาหยางและฝูซิ่นฮวาถูกสาวใช้เข้ามาปลุกในยามอิ๋น เนื่องด้วยไทเฮาทรงมีลายพระหัตถ์มาแจ้งพระอาการประชวรของฮ่องเต้ และเรียกตัวพวกเขาเข้าวังอย่างเร่งด่วน

ณ ตำหนักบูรพาที่จินหยางหลงประทับมาตั้งแต่สมัยที่ยังเป็นรัชทายาท จนถึงทุกวันนี้ที่เป็นฮ่องเต้แล้วก็ยังไม่ยอมย้ายไปไหน ทั้งไทเฮา สือกุ้ยเฟย จิ้งกงกงผู้เป็นคนสนิทของฮ่องเต้ และหมอหลวงอีกสามคนที่รู้ความลับเรื่องพระอาการประชวรกำลังตรวจชีพจรของจินหยางหลง จากนั้นจึงหันมาปรึกษากันด้วยสีหน้าเคร่งเครียด

“ถวายพระพรเสด็จแม่” จินเกาหยางและฝูซิ่นฮวาถวายคำนับ

“มาเถอะ ยามนี้ไม่ต้องมากพิธีหรอก”

จินเกาหยางรีบลุกไปประคองไทเฮา ในขณะที่ฝูซิ่นฮวาลุกไปยืนข้างสือกุ้ยเฟย ในใจนางหวาดหวั่นต่อพระอาการของฮ่องเต้ไม่ต่างจากคนอื่น

“ว่าอย่างไรบ้าง” ไทเฮารับสั่งถามทันทีที่หมอหลวงเดินออกมาจากแท่นบรรทม

“ทูลไทเฮา ยามนี้ฝ่าบาทพระอาการไม่คงที่ เกรงว่าหากยังฝืนทรงงานหนักเช่นนี้ อาจไม่เป็นผลดีต่อพระวรกาย” หมอหลวงกราบทูล

“เฮ้อ” ไทเฮาถอนหายใจก่อนจะหันมาทางจินเกาหยาง “เจ้าเข้าไปพูดคุยกับพี่เจ้าเสียหน่อย ยามนี้เห็นทีจะมีแต่เจ้าที่พอจะพูดคุยเรื่องการบ้านการเมืองได้”

“พ่ะย่ะค่ะเสด็จแม่”

จินเกาหยางเดินเข้าไปถวายคำนับจินหยางหลง ก่อนจะลงนั่งที่ข้างแท่นบรรทม

“เสด็จพี่ หมอหลวงบอกว่าการทรงงานหนักในยามนี้ไม่ส่งผลดีต่อพระวรกาย หากมีสิ่งใดให้กระหม่อมช่วยก็รับสั่งมาเถิดพ่ะย่ะค่ะ”

“เจ้าไม่ต้องไปฟังพวกหมอหลวงมากนัก ข้าหาได้เป็นอะไร” จินหยางหลงตอบทั้งที่ยังไม่ลืมพระเนตร

“ทรงประชวรมากน้อยเพียงใดก็แจ้งแก่พระทัย” คำพูดยอกย้อนเช่นนี้ นอกจากไทเฮาแล้วก็มีเพียงจินเกาหยางเท่านั้นที่กล้า หากไม่เพียงไม่ทำให้ฮ่องเต้กริ้ว แต่กลับทำให้พระองค์สรวลออกมาเสียอย่างนั้น

“ก็เพราะรู้อยู่แก่ใจจึงต้องรีบทำงานให้ไว จะได้ตายอย่างหมดห่วง”

“ฮ่องเต้!” ไทเฮาเรียกเสียงดุ “จะพูดจะจาอะไรก็นึกถึงใจแม่ นึกถึงใจกุ้ยเฟยของเจ้าบ้าง”

จินหยางหลงลืมพระเนตรขึ้น ก่อนจะหันมาหาไทเฮา “ขอประทานอภัยพ่ะย่ะค่ะเสด็จแม่”

ไทเฮาถอนหายใจออกมาอีกครั้ง “ยามนี้มีอะไรให้เกาหยางทำได้ ก็จงให้น้องเจ้าทำไปก่อน ส่วนเจ้าก็พักผ่อนให้มาก บ้านเมืองของเจ้าไม่หนีไปไหนหรอก”

“…”

“ยังจะเงียบอีก เด็กคนนี้!”

“เสด็จแม่อย่าได้กริ้ว” จินหยางหลงยิ้มให้ไทเฮา “ลูกเพียงแต่กำลังคิดว่าจะให้เกาหยางทำสิ่งใดดี”

“ให้เกาหยางออกว่าราชการแทนเจ้าได้หรือไม่”

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: เหมยฮวาบัญชาการ