พันธะการรัก นิยาย บท 1

15 : 35 น.

ร่างบางของ ทอฝัน ที่อยู่ในชุดนักศึกษากำลังเดินกึ่งวิ่งด้วยความรีบร้อน เมื่อหันมองดูเวลาอีกทีก็พบว่าตอนนี้ เลยเวลาที่ต้องไปรับลูกชายมากว่าครึ่งชั่วโมงแล้ว ไม่รู้ว่าป่านนี้เจ้าตัวเล็กจะเป็นยังไงบ้าง

"ฝัน ทอฝัน!"

สองเท้าหยุดชะงักไปกับเสียงเรียกชื่อของเธอ ก่อนที่เธอจะรีบหันกลับไปมองว่าเป็นใครกันที่เรียกเธอไว้ทั้ง ๆ ที่ก็เห็นอยู่ว่าเธอนั้นกำลังรีบขนาดไหน

"มีอะไรหรือเปล่าเบส?" เธอเอ่ยถามขึ้นอย่างสงสัยทันทีที่หันกลับมาแล้วเห็นเบส เพื่อนสนิทของเธอเป็นคนเรียกไว้

"รีบไปรับไต้ฝุ่นเหรอ? ให้เราไปส่งไหม" เบสเอ่ยขึ้นอย่างขันอาสา เพราะเห็นว่าทอฝันมีสีหน้าที่เป็นกังวลและดูรีบร้อนเอาการ

"ไม่เป็นไรหรอกเบส ขอบคุณมากนะ เราไปก่อนนะไว้เจอกัน" พูดจบเธอก็รีบเดินต่อทันที โดยไม่รอให้เบสได้เซ้าซี้อะไรอีก

เบสเป็นรุ่นน้องของเธอหนึ่งปีแต่เรียนอยู่ชั้นปีเดียวกัน เพราะเธอเรียนช้าไปหนึ่งปี ด้วยความผิดพลาดครั้งใหญ่ในชีวิต ที่พลาดท้องเพราะความเห็นแก่ตัวของผู้ชายมักมากคนหนึ่ง ที่เห็นผู้หญิงเป็นเพียงแค่ของเล่น แต่ในเมื่อโชคชะตาดันเล่นตลกกับเธอมาแบบนี้ เธอก็ได้แต่ก้มหน้ายอมรับแต่โดยดี เธอโดนคนอื่นนินทาว่าร้ายสารพัด ทั้งท้องไม่มีพ่อ ท้องตั้งแต่ยังเรียนไม่จบ เด็กใจแตก ผู้หญิงขายตัว ทุกคำพูดที่บาดลึกพวกนี้ทำให้เธอคิดสั้นหลายต่อหลายครั้ง กว่าจะผ่านจุดจุดนั้นมาได้เธอเองก็ทำให้แม่ของเธอต้องร้องไห้ไปไม่รู้ตั้งเท่าไหร่ และคนเดียวที่เข้าใจและรักเธอเป็นห่วงเธอมากที่สุดก็คงมีแค่แม่ของเธอคนเดียวเท่านั้น

ทอฝันที่เดินคิดอะไรเพลิน ๆ มาได้สักพัก เธอก็มาถึงหน้าโรงเรียนของลูกชาย ที่ตอนนี้เจ้าตัวยืนสะพายกระเป๋ารอเธออยู่ก่อนแล้ว พร้อมกับคุณครูประจำชั้นที่ยืนรออยู่ด้วย

"พี่ฝุ่นครับ" เสียงใสเอ่ยเรียกลูกชายด้วยรอยยิ้ม

"แม่ค้าบบ~" เสียงเล็ก ๆ ของ ไต้ฝุ่น ลูกชายของทอฝันก็เอ่ยเรียกคนเป็นแม่เช่นกัน พร้อมกับวิ่งเข้าไปสวมกอดด้วยความดีใจเมื่อเห็นคนเป็นแม่ย่อตัวนั่งลง ก่อนจะหอมแก้มซ้ายขวาสลับกันอย่างที่ชอบทำทุกวัน

"ขอบคุณมากนะคะ แล้วก็ขอโทษด้วยจริง ๆ ที่วันนี้มาช้า" ทอฝันยิ้มให้ลูกชาย ก่อนจะลุกขึ้นยืนแล้วยกมือไหว้ขอบคุณและขอโทษคุณครูประจำชั้นของลูกชายอย่างรู้สึกผิด

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: พันธะการรัก