พลาดรัก นิยาย บท 57

"ขอบพระคุณมากเลยนะคะ"

"จะขอบคุณทำไมก็เราเป็นครอบครัวเดียวกันแล้วนี่ ไม่ต้องเป็นห่วงแม่ของเราหรอกนะ ทางนี้เดี๋ยวแม่จะดูแลให้เอง"

ในเมื่อจะทำงานแค่ไซต์งานนี้แล้วไชยาจะพาขวัญตากลับมาอยู่ไร่ เขาก็เลยถือโอกาสฝากแม่ของเธอไว้ที่นี่ ไม่ต้องไปฝากลุงของเธอแล้ว ซึ่งผู้ใหญ่ก็เห็นดีเห็นงามด้วย เด็กจะได้ไม่ห่วงหน้าพะวงหลัง

"ไปถึงแล้วขวัญจะโทรมาหานะคะแม่"

"เดินทางปลอดภัยนะลูก ฝากดูแลน้องด้วย"

"ครับ"

พอร่ำลากันเสร็จไชยาก็พาเธอขับรถออกมา เพราะวันหยุดยาวใกล้จะหมดลงแล้วพวกเขาต้องกลับไปเตรียมพร้อมทำงาน

"ไม่ต้องเป็นห่วงหรอกน่าอยู่ที่นี่ มีแม่และก็ลุงผมคอยดูแลอยู่" เขาเห็นว่าเธอมองกระจกหลังแบบเป็นห่วง

"ค่ะ" ทำไมเธอจะไม่ดีใจที่มีครอบครัวเพิ่มขึ้น และมีที่สำหรับฝากแม่ไว้

ใช้เวลาขับรถอยู่หลายชั่วโมงกว่าจะกลับมาถึงรีสอร์ทที่สระบุรี

"อยากจะนอนกับเมีย"

"ไม่ได้ค่ะ คุณไปนอนห้องของคุณสิ"

"แล้วผมจะนอนหลับไหม"

"ห้องฉันรกฉันอยากจะเก็บห้องก่อน"

"ถ้างั้นคุณก็ไปนอนห้องผมสิ"

"ห้องคุณแตกต่างอะไรจากห้องฉันเนี่ย"

ชายหนุ่มเดินหน้าบึ้งกลับมาห้องตัวเองเมื่อเธอไม่ให้ค้างคืนด้วย

"ว่าไงครับคุณไชยา วันหยุดยาวได้ไปบ้านสาวสมใจไหม"

"เรื่องของผม"

"อ้าวนี่คุณ คุณจะไม่เล่าอะไรให้ผมฟังหน่อยเหรอ"

"คุณเวย์คะ"

"คร้าบ"

"เมียเรียกรีบวิ่งแจ้นกลับห้องเลยนะ" มองตามเพื่อนไปแล้วอดไม่ได้ที่จะมองกลับไปดูห้องของเธอ

วันต่อมา.. และวันนี้ก็เป็นวันทำงานวันแรก

ขวัญตารีบเข้าหน้างานเพื่อดูความเรียบร้อยก่อนรวมพลตอนเช้า

"มาแปลก" นอร์เวย์แปลกใจ เพราะไชยาเป็นคนชวนมารวมแถวกับคนงาน ทุกครั้งเวลาชวนชอบทำหน้าซังกะตายทุกที

"แฮ่ม!" เสียงกระแอมของไชยาดังขึ้น เมื่อเห็นเธอตรวจความเรียบร้อยคนงานผู้ชายแบบถึงเนื้อถึงตัว

"อะไรติดคอคุณเหรอคุณไชยา" นอร์เวย์ที่ยืนอยู่ใกล้ถึงกับสะดุ้ง

"คุณจะไม่สนใจผมก็ได้นะคุณนอร์เวย์"

"อยู่ดีๆ คุณเล่นกระแอมออกมาผมก็ตกใจน่ะสิ"

"อะไรนักหนาชักจะรำคาญคุณแล้วนะ" ขณะที่พูดกับนอร์เวย์สายตาไชยายังคงเหลือบมองไปที่ขวัญตา ซึ่งเธอก็ไม่ได้สนใจ เพราะมันคือหน้าที่ในแต่ละวันของเธออยู่แล้ว

"คุณเนี่ยนะรำคาญผม" พวกเขาชอบคุยเล่นกันแบบนี้อยู่แล้วไม่ได้คิดอะไรมากเลย

"คุยอะไรกันอยู่คะ" ปิ่นมุกตำหนิสามีเพราะไม่ตั้งใจเข้าแถวฟังสิ่งที่เซฟตี้กำลังพูดเลย

พอเลิกแถวทุกคนก็แยกย้ายกลับออฟฟิศ ส่วนขวัญตาก็ต้องได้เดินเข้าไปหน้างานเพื่อตรวจความเรียบร้อยหน้างานอีกที

"อุ้ยนี่คุณไชยา" หญิงสาวตกใจอยู่ดีๆ ไชยาก็เดินเบียดด้านหลัง

"ห้ามเข้าใกล้ผู้ชายที่ไหนอีก"

"แต่นั่นมันงานของฉันนะ"

"แค่มองห่างๆ ก็ได้นี่ ทำไมต้องไปจับนั่นจับนี่ด้วย"

"คุณคิดบ้าอะไรอยู่ ฉันก็ตรวจสอบสายเซฟตี้สิว่ามันได้มาตรฐานไหม"

"ไม่รู้ล่ะไม่ให้ตรวจสอบผู้ชาย"

"คนบ้า แล้วนี่คุณจะตามฉันไปไหน"

"ไปส่งหน้างาน"

"ฉันเดินของฉันแบบนี้ทุกวัน ไม่หลงทางหรอกน่า"

"คุณไชยาคะ" ขณะที่ทั้งสองกำลังเดินคุยกันมาก็ได้ยินเสียงผู้หญิงเรียกไชยา

"ครับ" ไชยาตอบรับแบบอัตโนมัติเพราะมีคนเรียกชื่อ

"วันหยุดช่วงปีใหม่คุณไปไหนคะ ลืมแล้วเหรอว่าสัญญากับฉันไว้ว่ายังไง"

"อุ้ย" พอได้ยินสิ่งที่เธอคนนั้นพูด ไชยารีบหันกลับไปมองคนที่เขาเดินตามมา "ผมจำไม่ได้แล้วครับ"

"ถ้าอย่างนั้นต้องถูกทำโทษนะคะเนี่ย คืนนี้ไปดื่มกันอีกไหมคะ"

"ช่วงนี้ผมดื่มเหล้าไม่ได้ครับ ขอตัวก่อนนะครับ" ไชยารีบวิ่งตามหลังขวัญตาที่เดินเลี่ยงไปอีกทางหนึ่ง

"เมียจ๋ารอผัวด้วย"

ขวัญตาตกใจสิ่งที่เขาพูดถึงกับมองซ้ายมองขวา โชคดีที่ตอนนี้คนงานไปเอาของที่สโตร์ยังไม่เข้าหน้างาน

"คุณพูดอะไร"

"คุณโกรธผมเหรอ"

"ฉันจะโกรธคุณทำไม"

"แน่ใจนะว่าไม่โกรธ"

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: พลาดรัก