พลิกชะตาหมอยา เฟิ่งชิงหัว บทที่ 314 ทุบศีรษะของท่านให้ระเบิดเสีย

เฟิ่งชิงหัวรวบรวมคำพูดที่ชั่วร้ายและไม่น่าฟังต่าง ๆ นานาอยู่ในสมองของนางอย่างรวดเร็ว จากนั้นก็ลืมตาโตขึ้นมาด้วยความหวาดผวา: “จ้านเป่ยเซียว ท่านคงจะไม่ กล้าจนถึงกับเขียนคำว่า “ไสหัวไป” หรอกนะ?”

เฟิ่งชิงหัวอดไม่ได้ที่จะนึกภาพเขาที่สะบัดมือ เขียนคำว่าไสหัวไปอย่างแข็งแรงและทรงพลัง พอขันทีที่มาประกาศราชโองการเห็นเข้าถึงกับเข่าอ่อนจนเกือบโยนพระราชโองการทิ้งไป

และจินตนาการว่าหลังจากที่เสด็จพ่อของเขาได้เห็นคำว่าไสหัวไปนี้จะมีท่าทางเช่นไร คงจะไม่กล่าวโทษทั้งหมดมาที่นาง ประทานแดงชาดหนึ่งจั้งนางหรอกนะ

จ้านเป่ยเซียวมุมปากกระตุก: “เจ้าสุภาพอ่อนหวานหน่อยได้หรือไม่?”

สุภาพอ่อนหวานมีอารยธรรมทั้งปากคอเราะราย และยังสามารถแสดงถึงการปฏิเสธได้ภายในคำเดียว ขอบเขตความรู้ขอเฟิ่งชิงหัวแคบเกินไป นางพยายามแล้วจริง ๆ

พยายามเฮือกสุดท้าย เลือกคำที่ใกล้เคียงกับคำว่าไม่ที่สุด: “คัดค้าน? ใช่คำนี้หรือไม่ ข้าคิดว่าคำนี้ยโสโอหังมาก เหมาะกับท่านดี”

จ้านเป่ยเซียวส่ายศีรษะ ครั้งนี้แม้แต่พูดยังคร้านที่จะพูด มีหน้ากากกั้นอยู่นางยังสัมผัสได้ถึงความรังเกียจของเขา

เฟิ่งชิงหัวหงุดหงิด จึงกล่าวขึ้นมาโดยปล่อยไปตามอารมณ์: “จ้านเป่ยเซียว ถ้าหากท่านกล้าเขียนคำว่า “ไม่” ลงไป ข้าจะทุบศีรษะของท่านให้ระเบิดเสีย!”

จ้านเป่ยเซียวมองนางด้วยความตกตะลึง: “คิดไม่ถึงว่า ในที่สุดเจ้าก็ฉลาดขึ้นมาสักครั้งแล้ว”

เฟิ่งชิงหัวได้ยินเช่นนั้น ก็ได้ดึงผ้าห่มให้เปิดออก กระชาก และคลุมลงไปบนตัวของเขาอย่างรวดเร็ว จากนั้นก็กระโดดขึ้นไปคร่อมศีรษะของเขาเอาไว้เริ่มรัดคอของเขา หรือไม่ก็ทุบลงไปบนศีรษะของบุรุษหลายครั้ง

“ใครใช้ให้ท่านแกล้งสุขุมลุ่มลึก ใครใช้ให้ท่านแกล้งทำเป็นมีรสนิยม ยังมามีวัฒนธรรมสุภาพอ่อนโยน แค่คำคำเดียวก็ทำให้ท่านตัวลอยแล้วใช่ไหม!” เฟิ่งชิงหัวยิ่งตีก็ยิ่งโมโห นึกถึงตอนที่นางเปลืองสมองครุ่นคิดเมื่อสักครู่ ไม่รู้เหมือนกันว่าเซลล์สมองตายไปกี่เซลล์แล้ว คนผู้นี้กล่าวอยู่ครึ่งค่อนวันเขียนแค่นี้เองหรอกหรือ

หลังจากที่เฟิ่งชิงหัวระบายอารมณ์เสร็จถึงพบว่าคนที่อยู่ใต้ผ้าห่มนั้นไม่ได้ขยับเลยสักนิด แม้แต่ตอบโต้ก็ยังไม่เคยเลยสักครั้ง

คำคำนี้ของจ้านเป่ยเซียว มีความหมายไม่ธรรมดาเลยจริง ๆ

ปกติแล้วมีเพียงตอนที่ฮ่องเต้ตรวจสอบสาส์นกราบทูล ถึงจะเขียนคำว่าอ่านลงไป บนสาส์นกราบทูลที่ค่อนข้างน่าเบื่อและแสนธรรมดาเท่านั้น เป็นสัญลักษณ์ว่าได้ดูแล้ว ตนเองทราบแล้ว

เขาเขียนคำนี้ลงไปบนพระราชโองการ บวกว่าตนเองทราบแล้ว ความหมายก็คือไม่คิดที่จะเก็บมาใส่ใจ ความหมายแฝงก็คือพระราชโองการฉบับนี้เขาไม่ทำตาม

แต่เขาก็ไม่ได้กล่าวออกมาอย่างชัดเจน ฮ่องเต้เห็นแล้วคาดว่ายังต้องเกาศีรษะ

จ้านเป่ยเซียวเห็นท่าทางตกตะลึงของเฟิ่งชิงหัว อดไม่ได้ที่จะลูบศีรษะของนางจากด้านหลัง กล่าวเยาะเย้ย: “รู้น้อยเห็นน้อยถึงเห็นเรื่องธรรมดาเป็นเรื่องประหลาด”

ๆ ท่านไม่เข้าใจ นาทีนี้ ข้าเลื่อมใสท่านมากจริง ๆ อาศัยเพียงคำเดียว ทั้งไม่นับว่าเป็นการล่วงเกิน ทั้งได้แสดงจุดยืนของตนเอง ท่านเพียงแค่พูดน้อยพูดไม่เป็นเท่านั้นเอง แต่สมองของท่านว่องไวมากจริง ๆ”

จ้านเป่ยเซียวยกมือขึ้นมาดีดหน้าผากของเฟิ่งชิงหัว: “ชื่นชมแบบเจ้ามีที่ไหนกัน?”

“อย่างไรเสียท่านรู้ว่าข้าชมท่านก็ถูกต้องแล้ว” เฟิ่งชิงหัวกล่าว กล่าวไปพลางเอาผ้าห่มห่อตัวและคลานกลับไปบนที่นอน

ๆ สติปัญญาของสหายเก่าช่างไร้เทียมทานจริง ๆ เปลี่ยนเป็นนาง คาดว่านางคงขัดราชโองการไปตรง ๆ

เฟิ่งชิงหัวนอนอยู่บนเตียง วินาทีต่อมาบุรุษก็ได้นอนลงตาม

“ท่านทำอะไร? เตียงเล็กแค่นี้ท่านก็จะแย่งอยางนั้นหรือ?” เฟิ่งชิงหัวจ้องมองเขา