พลมังกรเวทย์ประการ นิยาย บท 26

เมื่อได้ยินเสียงซุบซิบนินทาและเยาะเย้ยของคนรอบข้าง เจียงอวี่โหรวจึงก้มหน้าต่ำกว่าเดิม แล้วฝีเท้าก็ไม่หนักแน่นเท่าเดิม!

เธอรู้สึกกังวล ว้าวุ่น ไม่รู้ว่าควรเผชิญหน้ากับคำพูดร้ายกาจของคนพวกนี้ยังไง

และทั้งหมดนี้ เหตุเกิดจากชายหนุ่มข้างกายของตนเอง

ดังนั้น ภายในใจของเจียงอวี่โหรวตอนนี้รู้สึกแย่มาก ในสมองเองก็คิดไปเรื่อยเปื่อย แล้วก็เว้นระยะห่างออกมาจากเซียวจ้านโดยไม่รู้ตัว

เธอกลัว กลัวว่าในงานวันเกิดที่สำคัญของคืนนี้ ตัวเองจะต้องพบเจอกับคำวิจารณ์ด่าทอมากมายดั่งคลื่นสึนามิเหมือนเมื่อก่อนเพราะเซียวจ้านอีก!กลัวว่าจะเป็นเพราะเซียวจ้าน แล้วไม่ได้รับการต้อนรับจากพ่อแม่ ไม่ได้รับการต้อนรับจากคุณปู่ และไม่ได้รับการต้อนรับจากคนตระกูลเจียง!กลัวว่าตัวเองจะกลายเป็นนักโทษของตระกูลเจียงไปตลอดกาล!

ดังนั้น ภายในใจของเจียงอวี่โหรวสับสนมาก

แต่ว่า ในเวลานี้ มือใหญ่อบอุ่นก็เข้ามาจับมือเล็กเย็นเฉียบของเจียงอวี่โหรวอย่างแน่นหนา

เจียงอวี่โหรวเงยหน้าขึ้น ตำแหน่งที่มองไปก็คือแววตาที่ส่องสว่างเด็ดเดี่ยวและเต็มไปด้วยความรักใคร่ของเซียวจ้าน

“ไม่ต้องกลัว มีฉันอยู่” เซียวจ้านพูดเสียงเบา

ประโยคง่ายๆเพียงหนึ่งคำ แต่สามารถทำให้เจียงอวี่โหรวรู้สึกอุ่นใจได้ในทันที รู้สึกว่าตัวเองถูกความรักโอบล้อม! เธอที่รู้สึกตื้นตันใจก็มีน้ำตาคลอในดวงตาทันที แล้วมือเล็กก็จับมือใหญ่ของเซียวจ้านไว้แน่นอย่างไม่รู้ตัว

แต่ในเวลานี้ น้ำเสียงไม่เป็นมิตรก็ดังขึ้น ทำให้บรรยากาศในห้องโถงเงียบสงัดในทันที ทำเอารู้สึกอึดอัดหายใจไม่ออก!

“เจียงอวี่โหรว? เธอมาได้ยังไง? แล้วยังพาเศษเดนตระกูลเซียวคนนี้มาด้วย! เธอคิดว่าตัวเองยังทำลายตระกูลเจียงไม่มากพอใช่มั้ย ถึงได้จงใจมาหาเรื่องคุณปู่?!”

เมื่อเจียงเหม่ยเหยียนเห็นเจียงอวี่โหรวเข้างานมา ก็มีสีหน้าโมโห แต่ภายในใจของเธอรู้สึกสะใจอย่างมาก!

เพราะว่า ในที่สุดเธอก็รอมาจนถึงวันนี้!

เธอรู้ว่านังสารเลวเจียงอวี่โหรวคนนี้ จะต้องมาอย่างแน่นอน! เธอรอเวลานี้เพื่อจะเหยียดหยามเธอ แล้วเหยียบย่ำศักดิ์ศรีเธอให้ละเอียด!

ได้ยินเช่นนั้น เซียวจ้านและเจียงอวี่โหรวต่างก็นิ่งงัน เจียงอวี่โหรวรีบหยิบเอาบัตรเชิญที่ถูกฉีกขาดออกมา แล้วพูดว่า “พี่คะ พี่เป็นคนส่งบัตรเชิญมาให้เราไม่ใช่งั้นหรอคะ?”

ตึกๆๆ!

เจียงเหม่ยเหยียนเดินบนรองเท้าส้นสูงสีแดงไปตรงหน้าของเจียงอวี่โหรว แล้วยกมือขึ้นด้วยท่าทางเย็นชน จากนั้นเหวี่ยงฝ่ามือตบเข้าที่ใบหน้าของเจียงอวี่โหรว ด่าทอว่า “โกหก! ฉันจะให้บัตรเชิญกับนักโทษของตระกูลอย่างเธอได้ยังไง! บัตรเชิญใบนี้ของเธอ จะต้องถูกปลอมแปลงขึ้นมาแน่ๆ!”

พูดจบ เจียงเหม่ยเหยียนก็แย่งเอาบัตรเชิญในมือของเจียงอวี่โหรวไปทิ้งในถังขยะ!

สถานการณ์นี้ ทำเอาแขกรับเชิญและคนตระกูลเจียงทุกคนต่างก็อึ้งกันไปหมด!

แล้วตามด้วยเสียงเยาะเย้ยและด่าทอต่างๆ

“เหี้ย! ช่างกล้าปลอมแปลงบัตรเชิญ หน้าไม่อายจริงๆ!”

“นั่นสิ! ตระกูลเจียงของเราไม่มีคนชั้นต่ำแบบนี้! แล้วยังพาเด็กเวรนั่นกับเศษเดนของตระกูลเซียวมาด้วย!”

“เจียงอวี่โหรวคนนี้ คิดว่าตัวเองยังทำลายตระกูลเจียงไม่มากพอจริงๆ! แล้วก็เซียวจ้านคนนั้น ทำไมมันถึงกลับมาแล้วละ? ตายไปแล้วไม่ใช่หรือไง?”

ใบหน้าของเจียงอวี่โหรวแสบร้อนเจ็บปวด รอยแดงชัดเจนแจ่มแจ้ง!

ดวงตาของเธอเต็มไปด้วยน้ำตา หัวใจที่บอบบาง ถูกฝ่ามือตบของเจียงเหม่ยเหยียนและคำด่าทอรอบข้างฉีกแหลกละเอียด! ขณะเดียวกัน ฝ่ามือนี้ตบจนเจียงอวี่โหรวได้สติขึ้นมา!

ตระกูลเจียง ไม่มีที่สำหรับเธอและเข่อเข่อ

“เซียวจ้าน เราไปกันเถอะ ฮือๆๆ….ฉันจะไม่กลับมาอีกแล้ว พวกเรารีบไปกันเถอะ….” เจียงอวี่โหรวร้องไห้และพูด หันหลังก้มหน้า ใช้ผมบดบังน้ำตาบนใบหน้าของตัวเอง แล้วออกแรงดึงแขนของเซียวจ้าน น้ำเสียงเบาจนมีเพียงแค่เซียวจ้านที่สามารถได้ยิน

แต่ว่า เซียวจ้านโมโหแล้ว!

แตะจุดอ่อนของเขา ต้องตาย!

เจียงเหม่ยเหยียนกล้าตบหน้าเจียงอวี่โหรวต่อหน้าของตนเอง!

วินาทีนั้น ไอสังหารบนร่างกายของเซียวจ้านแผ่ซ่าน ปกคลุมไปทั่วทั้งห้องโถง! เธอดึงเจียงอวี่โหรวที่อยากจะหลบหนีไว้ ดวงตามีความเยือกเย็น พูดกับเจียงเหม่ยเหยียนด้วยน้ำเสียงเย็นชา “ฉันต้องการ! ให้ขอโทษเธอเดี๋ยวนี้!!!”

จิ๊ๆ!

ประโยคนี้ทำเอาทุกคนในห้องโถงต่างกลอกตาบนใส่ แล้วส่งเสียงหัวเราะเยาะออกมาอย่างดูถูก

“เขาบ้าไปแล้วงั้นหรอ? ตัวขยะของตระกูลเซียว กลับกล้าสั่งให้เจียงเหม่ยเหยียนขอโทษ?”

“เหอะๆ!ก็แค่หมาไร้บ้าน ยังกล้ามาเหิมเกริมในงานวันเกิดของคุณท่านเจียง ช่างรนหาที่ตายจริงๆ!”

เจียงเหม่ยเหยียนเองก็สองมือกอดอก มองเซียวจ้านด้วยสายตาเย่อหยิ่งและดูถูก แล้วพูดว่า “เหอะๆ นายสั่งให้ฉันขอโทษ? หล่อนคู่ควรหรอ? แล้วก็นาย เซียวจ้าน นายมันก็แค่หมาไร้บ้านของตระกูลเซียว ตอนนี้กลับมาซูหางคิดอยากจะทำอะไร? ทำไม คนหนึ่งหมาไร้บ้าน อีกคนก็นังสารเลวที่ทำตระกูลเสื่อมเสียชื่อ แล้วก็เด็กเวรอีกคน คิดอยากจะรวมตัวกันเป็นครอบครัวรักใคร่กลมเกลียวงั้นหรอ ฮ่าๆๆ…..”

เพี๊ยะ!

เสียงหัวเราะของเจียงเหม่ยเหยียนหยุดชะงัก!

เพราะว่า ฝ่ามือหนักเหมือนดั่งค้อนของเซียวจ้าน ตบเข้าที่ใบหน้าของเจียงเหม่ยเหยียนอย่างรุนแรง ทำเอาตาสองชั้นที่เพิ่งกรีดและจมูกที่เพิ่งเสริมมาของเธอเบี้ยวไปหมด!

“การสั่งสอนของตระกูลเจียง เป็นแบบนี้งั้นหรอ? ปากสกปรก! ในเมื่อไม่มีใครสั่งสอนเธอ อย่างนั้นฉันช่วยตระกูลเจียงสั่งสอนเอง!” เซียวจ้านพูดเสียงเย็นชา!

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: พลมังกรเวทย์ประการ