ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน บทที่ 5002 ไม่น่าจะเป็นแค่เรื่องบังเอิญ2

และบ้านสามห้องนอนแบบนั้น แต่ใช้ปริมาณน้ำและก๊าซธรรมชาติเท่ากับคนยี่สิบสามสิบคนในหนึ่งเดือน เมื่อพบความผิดปกติเช่นนี้ เมื่อเข้าไปตรวจสอบสถิติส่วนมากก็คือที่ซ่องสุมหลบซ่อนขององค์กรแชร์ลูกโซ่ และบุคลากรแชร์ลูกโซ่ยี่สิบสามสิบคนแออัดกันอยู่ในบ้านที่มีสามห้องนอนหนึ่งห้องรับแขก

ฉะนั้น หากเหมืองแร่ทองแดงแห่งนี้ไม่ต้องการเปิดเผยเบาะแสต่างๆ เช่นนั้นการใช้พลังงานและวัตถุดิบที่ซื้อตามสาธารณะทั้งหมด กระทั่งขณะที่ปล่อยออกมา จะต้องสอดคล้องกับขนาดคนสามร้อนคนจึงจะไม่ทำให้คนเห็นถึงความผิดปกตื

ไม่เช่นนั้น ถ้าหากมีตัวบ่งชี้ใดๆ ว่าผิด ก็อาจจะถูกศัตรูสังเกตเห็นได้

นี่จึงทำให้เย่เฉินตระหนักได้ว่า การดำเนินการจำนวนมากของตนเองก่อนหน้านี้ อันที่จริงมีจำนวนมากที่ขาดรายละเอียดที่คล้ายคลึงกัน ไม่ว่าจะเป็นการขายทอดตลาดยาอายุวัฒนะ หรือบริษัทผลิตยาเก้าเสวียนซึ่งเป็นที่รู้จักไปทั่วโลกในช่วงเวลานี้ อันที่จริงแล้วก็ค่อนข้างเกินจริง ถ้าหากถูกองค์กรพั่วชิงจับจ้อง การค้นหาตัวเองก็เป็นเพียงแค่เรื่องของเวลา

เย่เฉินกล่าวถามด้วยความประหลาดใจว่า: "ตู้นิรภัยคือโครงข่ายเชื่อมต่ออินเทอร์เน็ตเหรอ?"

"ไม่เพียงแต่โครงข่ายเชื่อมต่ออินเทอร์เน็ตเท่านั้น แต่ยังมีอุปกรณ์ทำลายตัวเองอีกด้วย ในกรณีที่พวกเราเปิดตู้นิรภัยใหม่ ตู้นิรภัยตัวก่อนก็จะทำลายตัวเอง ในกรณีที่พบว่ามีการเสียหายอย่างรุนแรงก็จะกระตุ้นการทำลายตัวเอง ฉะนั้น มีเพียงการมอบอำนาจขององค์กรเท่านั้น พวกเราจึงจะสามารถเอายาแก้พิษจากด้านในได้ นอกจากนี้ตู้นิรภัยยังมีฟังก์ชันการระบุตัวตนอีกด้วย สามารถบันทึกปริมาณยาแก้พิษที่พวกเราหยิบออกมาได้อย่างแม่นยำ และทุกครั้งพวกเราสามารถรับยาแก้พิษได้เพียงปริมาณที่คงที่เท่านั้น ไม่สามารถรับมากขึ้นได้ ไม่เช่นนั้นหากองค์กรตระหนักได้ถึงเรื่องราวที่อยู่เหนือการควบคุม

ต้วนลี่เย่ก็กล่าวอีกว่า: "ไม่ใช่แค่ตู้นิรภัยของพวกเราเท่านั้น ตู้นิรภัยที่อยู่ในมือขุนพลหัวเมืองของฐานทัพไซปรัสก็เช่นเดียวกัน ถึงแม้ว่าภายในตู้นิรภัยของเขาจะมียาแก้พิษฉุกเฉินสำรองอยู่ แต่ก็จะต้องยื่นคำร้องมอบอำนาจไปยังองค์กรจึงจะสามารถเปิดได้ กรณีที่ในนั้นเกิดเหตุไม่คาดฝันขึ้นมา องค์กรก็จะเสนอให้หยุดยาแก้พิษทันที ในขณะเดียวกันก็จะทำลายยาแก้พิษภายในตู้นิรภัยด้วย เมื่อเป็นเช่นนี้