ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน บทที่ 5017 ความจริงกระจ่าง2

พูดถึงตรงนี้ เขาแสดงออกอย่างเด็ดเดี่ยวแน่วแน่ : "ตราบใดที่พิษในร่างกายของทุกคนถูกขจัดออกไป ถึงเวลานั้นเราจะรวมตัวทุกคนเพื่อถามความคิดเห็น ถ้าพวกเขาเต็มใจที่จะต่อต้านองค์กร เราจะใช้ที่นี่เป็นฐานที่มั่น และต่อสู้กับองค์กรให้ถึงที่สุด ; ถ้าพวกเขามีแนวโน้มที่จะหนีจากการควบคุมขององค์กร เช่นนั้นเราจะออกจากไซปรัสในคืนนั้นเลย และแยกย้ายกันลี้ภัยไปทั่วโลก!"

"ด้วยคนจำนวนมากที่หลบหนีไปในคราวเดียวแบบนี้ ถึงแม้ว่าองค์กรอยากจะตามฆ่า เกรงว่าจะยากมากที่จะไล่ล่าได้ ตราบใดที่ทุกคนหลบหนีโดยไม่เปิดเผยตัวตนที่แท้จริง ฉันเชื่อว่าจะต้องมีคนส่วนหนึ่งที่ใช้ชีวิต และใช้ชีวิตอย่างอิสระต่อไป!"

พูดจบ เขาก็มองไปรอบๆ กลุ่มคน และกล่าวด้วยความฮึกเหิมว่า : "ทุกท่านลองคิดดู บรรพบุรุษของเราต่อสู้ตั้งแต่ทหารหน่วยกล้าตายไปจนถึงทหารม้ากล้า หลายร้อยปีแล้วที่ไม่สามารถกอบกู้อิสระกลับคืนมาได้ แต่ครั้งนี้Bugของยาแก้พิษชนิดใหม่นี้ ก็คือโอกาสที่ดีที่สุดของเรา อีกทั้งยังเป็นโอกาสแบบชั่วครู่ชั่วยาม! ในกรณีที่พวกเขาพบBugนี้ เช่นนั้นเราจะไม่มีโอกาสแล้ว! ทุกท่านเต็มใจที่จะทำให้รุ่นลูกรุ่นหลานของเรา ถูกพันธนาการด้วยพิษรุนแรงที่ไม่มีวันสลายนี้ไปตลอดกาลอย่างนั้นเหรอ?!"

คำพูดของชายผมสั้น ทำให้ทุกๆ คนที่อยู่ข้างๆ กระตือรือร้น

หนึ่งในจำนวนนั้นกำหมัดแน่น กัดฟันพูดว่า : "แม่งเอ๊ย ถ้าไม่คว้าโอกาสในครั้งนี้ไว้ ลูกหลานของเราในอนาคต ไม่รู้ว่าจะต้องถูกพิษรุนแรงประเภทนี้ควบคุมไปอีกกี่ร้อยปี! เนื่องจากโอกาสที่หาได้ยากยิ่งเช่นนี้ ไม่ว่ายังไงเราก็จะต้องคว้ามันเอาไว้!"