ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน บทที่ 5038 กล้าพอที่จะลองไหม? 1

สถานที่นี้มีขนาดกว่าหลายหมื่นตารางเมตร เพดานของโลกใต้ดินที่มีความสูงกว่าสิบเมตร บวกกับเสาค้ำขนาดใหญ่ และแสงไฟด้านบนที่ส่องสว่างราวกับเวลากลางวัน ทำให้พื้นที่ที่กว้างใหญ่ไพศาลนี้ราวกับพระราชวังโบราณ บวกกับคนนับพันที่คุกเข่าลงตรงหน้าอย่างพร้อมเพรียง แล้วในตอนที่พูดคำที่เหมือนกันออกมาพร้อมกัน ทำเอาเสียงนั้นดังก้องกังวานไปทั่วชั้นใต้ดินจนสะเทือน

เย่เฉินมองดูกลุ่มคนเหล่านี้ อดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้ว และถามเสียงดัง“พวกเขาบังคับให้พวกคุณคุกเข่า หรือพวกคุณคุกเข่ากันเอง ？”

คำถามเดียว ทำเอาทหารหน่วยกล้าตายทั้งหมดถึงกับงุนงง

นี่เป็นครั้งแรก ที่พวกเขาได้ยินทูตพิเศษพูดอย่างอื่นนอกเหนือจากประโยคที่กำหนดเอาไว้

ส่วนประโยคที่กำหนดไว้นั้น ก็เป็นพวกให้ทุกคนพูดขอบคุณผู้มีพระคุณที่มอบยาแก้พิษให้ และให้ทุกคนทุ่มเทและจงรักภักดีกับผู้มีพระคุณอะไรประมาณนั้น

เย่เฉินหัวเราะ แล้วกล่าว“ จะปัดกันไปปัดกันมาใช่ไหม ？”

ซ่าจิ่วหลิงรีบโค้งคำนับแล้วกล่าว“ไม่กล้าครับ！ผมไม่ได้เป็นแค่ตัวแทนของตัวเอง แต่ยังรวมไปถึงชายหญิงคนแก่และเด็กอีกกว่าสามสี่พันคนที่อยู่ด้านหลัง ดังนั้นก็จึงไม่กล้าที่จะพูดจาเหลวไหลแน่นอนครับ”

ในขณะที่ยังไม่แน่ใจว่าตัวเองเป็นใคร ก็ไม่ได้ลังเลจนเกินไป และไม่ได้แสดงออกถึงความรู้สึกลึกๆที่มีต่อองค์กรพั่วชิง แต่กลับเอาคำถามของเย่เฉิน นิยามเป็นคำว่า“ธรรมเนียมปฏิบัติ” ดังนั้น ก็ถือว่ารู้หลบเป็นปีก รู้หลีกเป็นหาง

เย่เฉินก็ไม่ได้สร้างความลำบากใจอะไรให้เขามากมายนัก แต่ค่อยๆถอดเสื้อคลุมสีดำของตัวเองออก แสดงตัวตนที่แท้จริงให้ทุกคนได้เห็น

การกระทำนี้ ทำเอาทหารหน่วยกล้าตายและครอบครัวต่างตกตะลึงจนตาค้าง