ยัยหมอวายร้ายที่รัก นิยาย บท 1291

ในที่สุดใบหน้าของทศราชทั้งหมดก็เขียวแล้ว!

“แสนรัก แกมันไอ้เดรัจฉาน แกกล้าดียังไงมาหลอกฉัน?” เขาบ่นออกมาอย่างโมโหอย่างขีดสุด ความเคียดแค้นในดวงตาชรา เหมือนอดใจไม่ไหวอยากจะนำเอาคนที่พูดถึงคนนี้สับออกมาเป็นหมื่นชิ้น

เขาสมควรเกลียดจริงๆ

เพราะว่า ทั้งชีวิตนี้ เขาไม่เคยยอมรับมาก่อนเลยว่าตัวเองด้อยไปกว่าคนอื่น

อนงค์ก็แบบนี้

พี่ชายของเขาชนะธิต ก็เช่นเดียวกัน

แต่ตอนนี้ คนที่อายุน้อยกว่าเขาครึ่งศตวรรษ กลับพ่ายแพ้ถึงขนาดนี้ แม้แต่โอกาสที่จะคลานลุกขึ้นมายังไม่มี จะไม่ให้เขาเกลียดได้อย่างไร?

ทศราชโมโหจนสั่นเทาไปทั้งร่าง

และในขณะเดียวกันนี้ ไวท์ พาเลซด้านโน้นก็มีเสียงสัญญาณพลุดังขึ้นมา

“ปัง——”

พลุลูกนั้นแตกกระจายอยู่บนท้องฟ้า เหมือนกับดอกไม้ที่บานสะพรั่ง ประกายแสงสีฟ้า สว่างไสวไปทั่วเมืองหลวงแล้ว

ไชยันต์ได้เห็นแล้ว ยืนอยู่ที่นั่นยิ้มออกมาแล้ว:“เห็นหรือยัง? ทศราช คุณได้แพ้แล้ว ไวท์ พาเลซด้านโน้นคนของคุณถูกกองกำลังทำลายไปหมดแล้ว คุณวางแผนมาตั้งนาน ลงทุนลงแรงไปตั้งมากมาย สุดท้าย ก็ยังพ่ายแพ้อยู่ในมือของพวกเรา”

“ไม่เพียงแค่นั้นนะ!”

ในกองกำลังทหาร ทันใดนั้นก็มีคนเตือนสติขึ้นมาแล้ว

“ท่านจอมพล พวกเรายึดระเบิดนิวเคลียร์มาได้มากมายขนาดนั้น นั่นเป็นการเก็บเกี่ยวที่ไม่น้อยเลยทีเดียว ครั้งนี้ ต่างประเทศด้านโน้น พวกเราก็ไม่ต้องเกรงกลัวแล้ว”

“แก——”

คำพูดนี้พูดออกมา ทศราชโมโหมากจนแทบจะลมจับไปแล้ว

กลยุทย์เมืองว่าง บวกกับทุกอย่างเป็นไปตามแผนการที่วางเอาไว้!

นี่เป็นความอับอายขายหน้าของเขาอย่างยิ่งใหญ่จริงๆ แต่ว่า ไม่เหลือที่ว่างให้เขาต่อต้านได้แล้ว เพราะว่าหลังจากเขาพูดประโยคนี้จบ ทันใด ไชยันต์โบกมือ ก็มีคนขึ้นมาจับเขากดเอาไว้แล้ว

“ปล่อยฉัน!ไชยันต์ แกมันไอ้แก่คนนี้ แกไม่มีสิทธิ์ที่จะมาจับฉัน!”

“ฉันไม่มีสิทธิ์? แล้วใครมีสิทธิ์? อนงค์เหรอ? หรือว่าพี่ชายของแกชนะธิต? ฉันจะบอกแกนะทศราช ครั้งนี้ฉันจะส่งแกไปที่ศาลทหารระหว่างประเทศ ฉันจะทำให้คนทั้งโลกได้เห็นหน้าตาอันอัปลักษณ์ของแกอันนี้ ทำให้แกไม่รับการให้อภัยจากคนทั้งโลกตลอดไป!”

ไชยันต์ตะโกนออกมาอย่างโมโหจนขีดสุด ตรงขึ้นไปที่ด้านหน้าแล้วก็ถีบเข้าไปหนึ่งที

ไม่ผิดหรอก คนชั่วร้ายแบบนี้ ควรได้รับการลงโทษจากคนทั้งโลก ทำให้เขาได้รู้ว่าตัวเองได้กระทำความผิดอะไรเอาไว้

ทศราชถูกถีบเข้าไปหนึ่งที ในที่สุดก็ล้มลงที่พื้นไม่ขยับแล้ว

แต่ว่า ในตอนที่เขาถูกลากตัวออกไป ยังคงหัวเราะขึ้นมาอย่างบ้าคลั่งแล้ว

“ได้ ได้ได้ได้ ฉันแพ้แล้วแต่ว่า พวกแกอย่าคิดว่าจะหาไอ้เดรัจฉานคนนั้นเจอ ฉันจะลากมันลงหลุมไปด้วยกัน!”

“คุณพูดถึงบ้านตระกูลโชคสกุลที่เมืองAเหรอ?”

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ยัยหมอวายร้ายที่รัก