ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน บทที่ 5044 ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป พวกคุณไม่ต้องเป็นทาสอีกแล้ว3

เวลานี้ซ่าจิ่วหลิงก็เอ่ยขึ้นมาอีกครั้ง : “ถึงแม้ว่ายาถอนพิษจะสามารถทำให้สมรรถภาพของพวกเรามีสูงขึ้น แต่ดูเหมือนกับจะมีผลกระทบกับอายุขัยต่อคนของพวกเรามาก การใช้ยาถอนพิษเป็นเวลานาน ทำให้อายุขัยเฉลี่ยของพวกเราอยู่ได้ไม่เกินหกสิบปี มีบันทึกของทหารหน่วยกล้าตายนายหนึ่งที่มีชีวิตอยู่ได้นานที่สุดก็คือห้าสิบแปดปี ส่วนมากแล้วตอนที่อายุประมาณห้าสิบก็จะตายไปเองโดยไม่มีโรคภัย”

เย่เฉินพยักหน้าลง : “ยาชนิดนั้นไม่ใช่จะอาศัยฤทธิ์ยามาเพิ่มสมรรถภาพของร่างกายพวกคุณ มันเพียงแค่เพิ่มความเร็วในการเผาไหม้พลังชีวิตของร่างกายพวกคุณเท่านั้น เพื่อที่จะให้พวกคุณได้ระเบิดศักยภาพออกมาได้มากยิ่งขึ้น ดูในระยะเวลาอันสั้น ความสามารถก็มีการพัฒนาขึ้นมากจริงๆ แต่ความจริงแล้วเป็นการใช้ชีวิตหลังจากนี้ของคุณอย่างเกินกำลัง”

ว่าแล้ว เย่เฉินก็เอ่ยถามเขาขึ้น : “ปีนี้คุณอายุเท่าไหร่แล้วครับ?”

ซ่าจิ่วหลิงเอ่ยขึ้นอย่างนอบน้อม : “ผู้ใต้บังคับบัญชาปีนี้อายุสี่สิบห้าแล้วครับ”

ว่าแล้ว เขาก็อดที่จะถอนหายใจออกมาเบาๆไม่ได้ แล้วเอ่ยขึ้นมาอย่างดูถูกตัวเอง : “ผู้ใต้บังคับบัญชาเองก็ยังอยู่ได้อีกสิบปี หวังว่าในสิบปีนี้ จะสามารถขุดรากถอนโคนองค์กรพั่วชิงไปกับท่านได้!”

เย่เฉินมองเขา แล้วเอ่ยขึ้นอย่างจริงจัง : “วางใจเถอะ การขุดรากถอนโคนองค์กรพั่วชิง ไม่ได้ใช้เวลานานขนาดนี้อยู่แล้ว อีกทั้ง พวกคุณเองก็ไม่ได้จะมีอายุอยู่ถึงแค่ห้าสิบหรือหกสิบหรอกครับ ตอนนี้พิษที่อยู่ในร่างกายของพวกคุณก็ถูกถอนออกไปแล้ว ผมจะทำให้พวกคุณมีอายุขัยเหมือนกับคนทั่วไป”

ซ่าจิ่วหลิงรู้ว่าเย่เฉินไม่ได้พูดไปอย่างไม่คิด จึงเอ่ยขึ้นด้วยความซาบซึ้งใจ : “ขอบคุณในบุญคุณของท่านอีกครั้ง!”

ว่าแล้วก็ชันเข่าลงข้างหนึ่งเพื่อแสดงความเคารพเลื่อมใส

เย่เฉินเห็นเขาชันเข่าข้างหนึ่งแล้ว จึงหัวเราะขึ้นอย่างเลี่ยงไม่ได้