ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน บทที่ 5080 ปรับความเข้าใจ1

เดิมทีแล้ว หากบริษัทมีกำไรสุทธิห้าร้อยล้านดอลลาร์ หลังจากที่คำนวณงบประมาณปีหน้าเอาไว้แล้ว เงินที่เหลือหากอยากจะเอาออกมา ก็จะคิดตามอัตราส่วนเป็นโบนัสให้กับหุ้นส่วน

แต่ถึงแม้ว่าแมทธิว ปีเตอร์สันจะเป็นผู้ก่อตั้งบริษัท แต่บริษัทที่มีการพัฒนาการจัดหาเงินทุนอย่างต่อเนื่อง โอนหุ้นส่วนจำนวนมาก แล้วก็พึ่งพาเงินของการลงทุนที่เข้ามาเหล่านี้ด้วยเช่นกัน เขาถึงได้สามารถทำให้บริษัทได้มูลค่าตลาดถึงหมื่นล้านดอลลาร์ได้ตามที่ต้องการ

แต่แมทธิว ปีเตอร์สันเหลือเพียงหุ้นส่วน10%ของตัวเองเอาไว้ ถ้าหากเอาเงินห้าร้อยล้านดอลลาร์ออกมาแบ่งโบนัส ในนั้นเขาก็จะได้รับเพียงแค่ห้าสิบล้าน อีกทั้งห้าสิบล้านนี้ยังต้องเอาออกมาเกือบครึ่งหนึ่งเพื่อมอบให้กับกรมสรรพากรของสหรัฐอเมริกาอีกด้วย

และเป็นเพราะเช่นนี้ แมทธิว ปีเตอร์สันถึงได้ทำแผนชั่วของตราสารหนี้ขึ้นมาได้ ห้าร้อยล้านดอลลาร์ไม่แบ่งแล้ว เอามาลงทุนโดยตรง พูดว่าเป็นการลงทุน ความจริงแล้วก็คือการฟอกเงิน เงินห้าร้อยล้านดอลลาร์ทิ้งออกไป อย่างน้อยสามารถมีเงินสามร้อยล้านดอลลาร์กลับมาเข้ากระเป๋าตัวเองได้ เทียบกับแบ่งโบนัสให้หุ้นส่วนทั้งหมดอย่างตรงไปตรงมา วิธีนี้ได้เงินมากและรวดเร็วยิ่งกว่า

โดยทั่วไปบริษัทจดทะเบียนขนาดใหญ่ ในทุกๆปีล้วนแต่มีการรับซื้อเป็นจำนวนมาก รวมกิจการเข้าด้วยกัน อีกทั้งใครก็ไม่สามารถรับประกันได้ว่าแต่ละกิจการที่รวมเข้าด้วยกันนั้นจะสามารถทำรายได้ได้ บางรายการก็เป็นการเสียเงินไปเปล่าๆโดยไม่ได้รับผลลัพธ์ใดๆก็อยู่ในเหตุผลด้วยเช่นกัน

แมทธิว ปีเตอร์สันเนื่องมาจากตรงจุดนี้เอง ถึงได้วางแผนรับซื้อครั้งนี้

แต่เขาแทบจะคิดไม่ถึงเลย ว่าโดยปกติแล้วเอมิลี่ที่ยอมปฏิบัติตามหรือแม้กระทั่งเป็นเหมือนกับทาสรับใช้ จะควบคุมหลักฐานของตัวเองเอาไว้มากมายขนาดนี้ อีกทั้งจะพูดออกมาต่อหน้าเฟ่ยเข่อซินอีกด้วย

เช่นนี้แล้ว ห้าร้อยล้านดอลลาร์ที่ตัวเองเอาไป ก็เท่ากับจะต้องเอากลับไปแบ่งให้กับตระกูลเฟ่ยที่ควรจะให้เหมือนเดิมแล้ว เฟ่ยเข่อซินสามารถเป็นเจ้าของตระกูลตำแหน่งนี้ได้ เป็นไปได้อย่างไรที่จะปล่อยตัวเองไป?