ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน บทที่ 5090 ลางสังหรณ์ของฉันถูกแล้ว!2

ว่าแล้ว หลินหว่านเออร์มองดูรูปถ่ายขายดำที่ถ่ายเอาไว้ก่อนเข้าเรียนชั้นประถมของเย่เฉิน แล้วเอ่ยขึ้นมาอย่างจริงจัง : “ฉันดูแล้วเด็กคนนี้ เหมือนกับเย่เฉินคนที่ฉันกำลังหาตัวอยู่ เชื่อมต่อกับชื่อเองก็คือเย่เฉินเหมือนกัน ฉันคาดการณ์ไว้ว่าจะเป็นเขา”

“ไม่น่าจะเป็นไปได้?” ผู้อาวุโสเอ่ยขึ้นมาโดยจิตใต้สำนึก : “20ปีก่อน เย่ฉางอิงกับอานเฉิงซีประสบอุบัติเหตุที่จินหลิง สองสามีภรรยาเสียชีวิตทั้งคู่ เย่เฉินที่อายุ8ขวบก็หายตัวไป จนถึงตอนนี้ที่อยู่ก็ยังไม่ชัดเจน ไม่ว่าตระกูลเย่หรือตระกูลอาน หลายปีมานี้ก็ตามหาเด็กคนนี้ แต่ไม่มีข่าวคราวใดๆมาโดยตลอด ความสามารถของทั้งสองตระกูลนี้แข็งแกร่งมาก โดยเฉพาะตระกูลอาน ร่ำรวยแทบจะเทียบเท่ากับประเทศ พวกเขาหาเด็กไม่เจอ เป็นไปไม่ได้ที่จะยังอยู่ในโลกนี้”

หลินหว่านเออร์เอ่ยพูดขึ้นอย่างจริงจัง : “ถ้าหากเป็นไปตามที่คุณพูดเมื่อกี้ สถานะของเย่เฉินคนนี้ก็จะถูกซ่อนเอาไว้ตามวิธีที่สอง นั่นไม่ใช่ว่าไม่มีคนสามารถหาได้เหรอ? ต่อให้ร่ำรวยมหาศาลแล้วยังไงคะ? เป็นไปไม่ได้ที่จะได้รับข้อมูลที่อยู่ในมือของคนที่มีเพียงน้อยนิดแบบนั้น”

ผู้อาวุโสได้ยินการวิเคราะห์ของหลินหว่านเออร์แล้ว ก็อดที่จะพยักหน้าลงด้วยไม่ได้ : “คุณหนูพูดถูก มีความเป็นไปได้แบบนี้จริงๆ!”

ทะเบียนบ้านของเขาก็อยู่ในทะเบียนรวมของสถานเลี้ยงเด็กกำพร้าจินหลิง เด็กที่สถานเลี้ยงเด็กกำพร้ารับเลี้ยงทั้งหมดก็จะเป็นเช่นนี้

ดังนั้น เขาเองก็มีหมายเลขบัตรประจำตัวประชาชนใหม่แล้วเช่นกัน หมายเลขบัตรประชาชนที่เป็นของพื้นที่จินหลิง

เป็นเช่นนี้ ไม่ว่าจะเป็นตระกูลเย่ หรือตระกูลอาน ล้วนแต่ไม่มีใครสามารถหาเขาเจอ เพียงคนเดียวที่สามารถหาเขาเจอได้ก็คือถังซื่อไห่