ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน บทที่ 5098 มุ่งไปยังเมืองจอร์จ2
ถึงตอนนั้น เครื่องบินของตระกูลเฟ่ยก็จะรับพวกป้าหลี่ทั้งสามคนมาที่นิวยอร์ก ส่วนเย่เฉินเองก็พาเซียวชูหรันและแม่ยายหม่าหลันขึ้นเครื่องบินลำเดียวกันที่นิวยอร์กแล้วกลับเมืองจินหลิงไปด้วยกัน
เพื่อให้แน่ใจสถานการณ์การฟื้นฟูของหม่าหลัน จึงแจ้งกับหม่าหลันให้เตรียมตัวเอาไว้ เย่เฉินจึงโทรหาเธอโดยเฉพาะ
โทรติดแล้ว หม่าหลันก็พูดออกมาขณะกำลังกิน พลางเอ่ยพูดขึ้นอย่างดีอกดีใจ : “อาลูกเขย ทำไมโทรมาหาแม่เวลานี้ล่ะ?”
เย่เฉินหัวเราะแล้วเอ่ยขึ้น : “แม่ฟื้นฟูได้เป็นอย่างไรบ้างครับ?”
หม่าหลันหัวเราะ : “ดีมากเลย ดีมากๆ เป่าฮื้อหูฉลาม ปลิงทะเลถังเช่า บำรุงดียิ่งเสียกว่านักกีฬาฟุตบอลเสียอีก เทคนิคทางการแพทย์ของหมอที่นี่เก่งมาก ขาของแม่ฟื้นฟูได้ดีมากเลยล่ะ”
เย่เฉินว่า : “ถ้าอย่างนั้นก็ดีเลยครับ ชูหรันทางนี้จบการศึกษาแล้ว พวกเราวางแผนไว้ว่าพรุ่งนี้เช้าจะคืนห้องแล้วไปนิวยอร์ก หลังจากที่รับแม่แล้ว พวกเราก็จะกลับเมืองจินหลิงด้วยกัน”
“กลับเมืองจินหลิง?” น้ำเสียงของหม่าหลันดูหดหู่ขึ้นมาทันที : “ลูกเขย กลับเมืองจินหลิงไม่มีความหมายแล้ว ขาแม่เดินไม่สะดวก การใช้ชีวิตยังต้องสร้างความยุ่งยากให้พวกเธอเลย ถ้าไม่อย่างนั้นก็กลับไปกับชูหรันก่อน แม่อยู่รักษาต่อที่นี่อีกซักสองสามวัน รักษาหายแล้วค่อยกลับ!”
เย่เฉินรู้สึกจนปัญญาขึ้นมา
เขายอมให้หม่าหลันอยู่ที่สหรัฐอเมริกา นับว่าตาไม่เห็นใจก็ไม่วุ่นด้วยเช่นกัน แต่เซียวชูหรันยังไม่รู้เรื่องที่แม่ของเธอเข้าโรงพยาบาล เรื่องนี้ถ้ายืดเยื้อต่อไป เซียวชูหรันจะต้องสงสัยอย่างแน่นอน ถึงตอนนั้นดีไม่ดีก็กินข้าวกินปลาไม่ลงอีก
ดังนั้นให้หม่าหลันกลับไปด้วยกัน ถึงจะเป็นวิธีการแก้ปัญหาที่ดีที่สุด ถ้าหากเซียวชูหรันเห็นหม่าหลันขาเป๋อีกในวันพรุ่งนี้ หม่าหลันเองก็สามารถบอกได้ว่าออกไปเที่ยวข้างนอกกับเพื่อนแล้วไม่ทันระวังจึงสะดุดล้ม ไม่ใช่แม่เจ้าผีหงอตอนที่อยู่กรมราชทัณฑ์เบดฟอร์ดฮิลส์ ถูกคนตีจนขาหักไป
ดังนั้นเขาจึงเอ่ยพูดขึ้นอย่างลำบากใจ : “แม่ อยู่ที่โรงพยาบาลทุกวัน จะสบายเท่ากลับบ้านได้เสียที่ไหนกัน แล้วอีกย่าง แม่อยู่ที่นิวยอร์กก็ไม่ได้คุ้นที่คุ้นทาง อยู่คนเดียวก็ไม่มีความหมายอะไรอยู่แล้ว หลังจากกลับไปถ้าหากแม่อยากจะกินอาหารอันโอชะเหล่านี้ ผมก็จะให้เทียนเซียงฝู่ทำไปส่งให้แม่ทุกวันเลย จะต้องไม่แย่กว่าที่โรงพยาบาลแน่นอน”
ในใจก็ครุ่นคิด : “อยู่ที่นี่ถึงแม้จะกินดี ดื่มดี มีคนคอยปรนนิบัติ แต่ทุกวันนอกจากห้องพักผู้ป่วยแล้วก็เป็นพื้นที่สีเขียวใต้ตึก ไม่มีอะไรน่าสนใจจริงๆ กลับไปก็ยังสามารถไปเอาสร้อยคอเส้นนั้นที่เหมือนกันที่เย่เฉินให้ไปขายได้ เอาเงินสดมาใช้ ถึงตอนนั้นทุกวันก็ยังมีเฉียนหงเย่นคอยตามประจบประแจงอยู่ข้างหลัง
คิดมาถึงตรงนี้แล้ว เธอยิ้มหน้าบานแล้วเอ่ยขึ้น : “ได้สิลูกเขย ในเมื่อเธอพูดแบบนี้มาแล้ว ถ้าอย่างนั้นแม่ก็จะกลับไปด้วยกันกับพวกเธอ!”
: “แม่ พรุ่งนี้ถ้าหากชูหรันมองเห็นว่าขาแม่มีปัญหา แม่ก็บอกว่าตอนที่ออกไปเที่ยวกับเพื่อนไม่ทันระวังสะดุดล้มเข้า แผลเก่าก่อนหน้านี้ยังไม่หายดี หลังจากนั้นก็เกิดซ้ำขึ้นมาอีก อย่าพูดถึงเรื่องที่เกิดขึ้นใสนคุกเด็ดขาด
ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน เมฆทอง บทที่ 5098 มุ่งไปยังเมืองจอร์จ2 ออนไลน์ฟรี
นวนิยาย ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน เมฆทอง บทที่ 5098 มุ่งไปยังเมืองจอร์จ2 ได้อัปเดตบทใหม่พร้อมเนื้อหาใหม่มากมาย ที่ บทที่ 5098 มุ่งไปยังเมืองจอร์จ2 ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน คนที่น่าสังเวชสองคนนี้ถูกปฏิเสธโดยทั้งสังคม แม้ว่าจะมีข้อบกพร่องอย่างมากในด้านรูปลักษณ์และความเป็นมนุษย์ เมฆทอง คิดว่าพวกเขาเป็นชิ้นส่วนที่สมบูรณ์แบบสำหรับกันและกัน ติดตาม ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นวนิยาย บทที่ 5098 มุ่งไปยังเมืองจอร์จ2 ได้ที่เว็บไซต์ th.readeraz.com
ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน บทที่ 5098 มุ่งไปยังเมืองจอร์จ2
{ {.bookTitle}} นวนิยาย บทที่ 5098 มุ่งไปยังเมืองจอร์จ2