ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน บทที่ 5111 เอาอะไรมาลืมตาอ้าปาก? 1

พูดจบ เธอจึงมองรถวีลแชร์ที่หม่าหลันนั่งอยู่อย่างอยากรู้อยากเห็น ยิ้มแล้วกล่าวว่า : "ไอ๋หยา ทำไมคุณถึงต้องนั่งวีลแชร์ล่ะ? ขาหักอีกแล้วเหรอ?"

สองคิ้วของหม่าหลันขมวดขึ้นมาทันที

เวลานี้มีหลายเสียงดังขึ้นในใจของเธออย่างต่อเนื่อง

เสียงที่หนึ่ง : "แม่งเอ๊ย เฉียนหงเย่นยัยตัวเหม็นคนนี้ทำไมถึงขับรถเมอร์เซเดส-เบนซ์ได้ยังไง? ไม่ใช่ว่าเธอยากจนแม้แต่จะกินก็ไม่มีหรอกเหรอ? ในบ้านมีคนพิการสองคน ยังมีหญิงชราอายุ 80 ปีอีก กินข้าววันเว้นวัน ยากจนข้นแค้นอย่างนี้ จะเอารถเมอร์เซเดส-เบนซ์มาจากไหนกัน?"

เสียงที่สอง : "แม่งเอ๊ย เฉียนหงเย่นคนนี้เปลี่ยนหน้าเร็วจริงๆ ตอนที่ฉันไม่ได้อเมริกา เธอตามติดฉันตลอดทั้งวัน พี่หลันอย่างนั้นพี่หลันอย่างนี้ ตอนนี้ขับรถเมอร์เซเดส-เบนซ์แล้ว ไม่เรียกพี่หลันแล้ว อีกทั้งยังเรียกฉันว่าหม่าหลันด้วย ยังบอกว่าเป็นพี่สะใภ้ฉัน ใครมันจะไปยอมรับพี่สะใภ้อย่างเธอ......"

เสียงที่สาม : "แม่งเอ๊ย หรือว่าเฉียนหงเย่ไปโชคดีอะไรมา เผลอแป๊บเดียวทำให้เธอลืมตาอ้าปากได้เลยเหรอ? จึงสามารถขับรถเมอร์เซเดส-เบนซ์SUVคันใหญ่ได้เช่นนี้ แน่นอนว่าสิ่งนี้ต้องมีความแข็งแกร่งทางเศรษฐกิจด้วย......"

เมื่อเห็นว่าเฉียนหงเย่นไม่พูดอะไร จงใจยิ้มแล้วพูดว่า : "ไอ๋หยาหม่าหลัน คุณเดินทางไปอเมริกามาครั้งเดียว ช่างเปลี่ยนไปมากจริงๆ พี่สะใภ้น้องสะใภ้สองคนเรามีความสัมพันธ์กันมานานหลายปีขนาดนี้ ฉันพูดกับคุณคุณก็ไม่สนใจฉัน"