ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน บทที่ 5113 เละเทะไปหมด 1

เพียงแค่ซื้อรถรับ-ส่งพนักงานให้พนักงานต้อนรับ จ้างคนขับรถ ก็เป็นค่าใช้จ่ายจำนวนมากแล้ว

อีกอย่างหนึ่งกำไรของบริษัทก็ไม่ใช่ว่าจะเข้ากระเป๋าเซียวเวยเวย 100% ดังนั้นเมื่อคำนวณแล้ว ในหนึ่งปี เซียวเวยเวยจะมีรายได้หนึ่งล้านก็ไม่ใช่ปัญหาใหญ่อะไร แต่จะให้มากกว่านี้มันก็ไม่ค่อยสมจริงเท่าไหร่

หม่าหลันได้ฟังคำพูดนี้ จึงเอ่ยถามด้วยใบหน้าตกตะลึง : "ถ้าไม่ใช่ว่าเซียวเวยเวยซื้อ หรือว่าเฉียนหงเย่นจะพลิกชีวิตด้วยตนเอง?! นี่......นี่ก็เป็นไปไม่ได้......หญิงชราที่เอ้อระเหยลอยชายแบบเฉียนหงเย่นคนนี้ ไม่ได้มีเส้นสายอะไร แล้วก็ไม่ได้มีความเชี่ยวชาญใดๆ เธอจะเอาอะไรมาลืมตาอ้าปากล่ะ?"

การโผล่ออกมาอย่างกะทันหันของเฉียนหงเย่น ทำให้อารมณ์ของหม่าหลัน ฉับพลันก็เปลี่ยนเป็นจิตตกอย่างมาก

ไม่ได้มองว่าเธออยู่บ้านหรูขับรถหรู แต่ในใจเธอก็เข้าใจว่าสิ่งเหล่านี้ ไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกับตนเองโดยตรง

กล่าวอีกนัยหนึ่ง ชีวิตนี้ของเธอ ไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับเงินเลย นอกจากจะใช้เงินก็คือถูกหลอก ถ้าต้องอาศัยศักยภาพของตนเองในการหาเงิน เธอคงมีชีวิตอยู่ได้ไม่ถึงห้าสิบปีหรอก

ฉะนั้น เรื่องที่เธอกังวลมากที่สุดในตอนนี้ ก็คือท้ายที่สุดแล้วเฉียนหงเย่นเอาเงินที่ไหนมาซื้อรถเมอร์เซเดส-เบนซ์ G500 คันนั้น

ถ้าเงินนี้เป็นรายได้ของเซียวเวยเวย เช่นนั้นหม่าหลันจะสบายใจอย่างมาก เพราะตัวเองก็ใช้เงินของลูกสาวกับลูกเขย เฉียนหงเย่นจึงไม่ได้ดีไปกว่านี้มากนัก ยิ่งไปกว่านั้น เธอเพียงแค่ขับรถเมอร์เซเดส-เบนซ์ G500 มูลค่าประมาณ 2 กว่าล้านหยวนเท่านั้น ตอนที่ตนเองขับอยู่ที่จินหลิงเมื่อไม่นานมานี้ มันคือโรลส์-รอยซ์คัลลิแนนราคาหลายสิบล้าน ดังนั้นตนเองยังคงเหนือกว่าเธออยู่