ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน บทที่ 5114 เละเทะไปหมด 2

ที่น่าสะอิดสะเอียนไปกว่านั้นก็คือ มีอาหารเดลิเวอรี่จำนวนมากที่กินแล้วทิ้งวางอยู่ข้างๆ ตอนนี้เป็นช่วงฤดูร้อน เศษอาหารที่เหลืออยู่ในกล่องอาหารทั้งขึ้นราทั้งส่งกลิ่นเหม็นเน่าไปหมด ซึ่งทำให้คนรู้สึกคลื่นไส้

เซียวชูหรันกับหม่าหลันถูกความเละเทะนี้ทำให้สมองหยุดชะงัก ครู่หนึ่งก็ไม่รู้ว่าจะทำอย่างไรดี

แต่เย่เฉินเหลือบมองไปบนโซฟาห้องรับแขก มีร่างหนึ่งนอนขดตัวอยู่ในสภาพตกที่นั่งลำบาก นั่นมันเซียวฉางควรพ่อตาของตนเองไม่ใช่เหรอ?

เวลานี้เซียวฉางควนเมามายอย่างมาก ท่อนล่างของเขาสวมเพียงกางเกงบ๊อกเซอร์ ท่อนบนเปลือยเปล่า นอนบิดไปมาอยู่บนโซฟา ข้างๆ มือของเขา นอกจากนี้ยังมีเหล้าวอดก้าระดับไฮเอนด์หนึ่งขวดที่ดื่มไปกว่าครึ่งหนึ่งวางอยู่ด้วย

ด้วยเหตุนี้ เขารีบเดินเข้าไป อยากจะตรวจดูสถานการณ์ของเซียวฉางควน เมื่อเดินเข้าไปดูใกล้ๆ แต่กลับต้องตกตะลึงกับคนที่อยู่ตรงหน้า

ชายที่อยู่ตรงหน้าคนนี้ เป็นเซียวฉางควนจริงๆ เพียงแต่ว่าหนวดเคราของเขารุงรัง มีกลิ่นเหม็นเปรี้ยวไปทั้งตัว คนทั้งคนดูไร้ชีวิตชีวา สภาพเขาในตอนนี้ หากเขาถูกโยนเอาไว้ข้างถนน ก็คือคนเร่ร่อนดีๆ นี่เอง

เขารีบเอ่ยปากว่า : "พ่อครับ คุณตื่นได้แล้ว พ่อ ฉันเย่เฉินไง"

เซียวฉางควนที่เคลิ้มหลับอยู่ เมื่อได้ยินว่ามีคนเรียก จึงด่าออกมาอย่างโมโห : "ฉัน.....ฉันบอกพวกคุณแล้วไง......ว่าอย่ามารบกวนฉัน ฉันอารมณ์ไม่ดีอยู่!"